✴️14✴️

9 1 2
                                    

Samen met 2 andere duo's moesten ik en corneel onze estafette afleggen. Corneel dwong me om als eerste te lopen. Hijzelf ging halverwege de piste staan. Met mijn hand om het   estaffettestaafje geklemd, dat al helemaal glibberig was van het zweet, stond ik onhandig in de startblokken.

De zon brande bijna gaten in mijn kleren zo voelde het aan. Het was weer heel slim van me om in lage broek en zwart shirt te gaan lopen in de volle zon.

Zodra het fluitsignaal ging begon ik als een gek te lopen. Als een pijl uit een boog aangedreven door de superspeed die mijn lichaam bezat racede ik als een raket langs de leerkracht en remde met rokende schoenen af bij corneel. Gooide de staaf naar hem en liet hem renen voor zijn leven.

Ik was niet eens vermoeid merkte ik. Ik zou nog wel een dag of 3 door kunnen rennen.

Deze powers blijven gaaf...

Met de grote voorsprong die ik ons bezorgde kwam corneel als eerste zwaar hijgent over de eindstreep gelopen. Nou ja corneel slenterde eigenlijk meer...

Ik rende het veld dat door de atletiek piste word omringd over op superspeed en kwam naast corneel die al puffend op zijn achterwerk op de grond zat tot stilstand.

"zeg, corneel, zullen we een raceje doen? Wie als laatste aankolt met een rondje het veld moet de andere van snoepgoed voorzien.", corneel keek me woedende aan. "wacht maar ik vermoord je als je me dat aan doet.", ik lachte hem uit recht in zijn gezicht. " dan zul je me eerst moeten pakken", als een gek spurte ik weg naar de andere kant van het veld, stopte daar en keek hoe corneel als een idioot achter me aan kwam gehobbeld...

Dit word lachen...

Onder het masker (voltooid ✔️)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu