✴️21✴️

3 1 0
                                    

Ik lag op mijn rug toen ik mijn ogen terug opende. Ik keek naar een sterrenhemel die als een fluwelen donkere deken over me heen lag. Ik glimlachte. Eigenlijk was het meer een grijns, een kraakzinnige grijns.

Ik bestudeerde de muren die boven me uit torende, de ramen waar licht naar buiten vloeide of die juist pikdonker waren. ik vroeg me af wat deze mensen deden, wie ze waren en van wie ze houden...

Klaas dacht ik...

'Hij woont toch hier in de buurt...

Wat als.... Ik hem de schrik van zijn leven bezorg....

Maar wat ga ik dan doen?

Als ik hem gelijk vermoord is het niet leuk...

Zal ik hem dan zo traag vermoorden dat hij me al smeekt om op te houden...?'

Terwijl ik daar lag te staren naar de donkere hemel kwamen de vreemdste, dodelijkste en geweldigste gedachten op.

' ik ga zijn familie afmaken en hem als laatste terwijl ik hem zo traag dood dat hij huilend als een klein kind in zijn broek doet'

Ik schoot overreind. Dat was mijn plan... Niemand zal nog aan mij kunnen ontkomen... Het is dood of leven... Geen enkele manier om dat te omzeilen....

Onder het masker (voltooid ✔️)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu