"သြော်။...ဒါဆို သော်ကျောင်းတတ်တော့ရော"
"ဘ.က ကျောင်းလေ။"
"ဒါဆို သော်က တော်တာပဲ။ ကိုယ့်ကျောင်းကနေ ကိုယ် ဒီထိရောက်လာခဲ့တယ်"
ရာချီမက ထောင်ချီ ရှိနေပါသော ဘော်ဒါတို့မှ ဆင်းသက်လာသည် မဟုတ်သော သော်သည် ဘုန်းတော်ကြီးသင်ပညာရေး ကျောင်းကနေ ဤအထိရောက်လာခဲ့သည်မှာ ကံ၊ဉာဏ်၊ ဝီရိယအား တော်တော်လေး ကောင်းလို့ ဟု အဝန်းသတ်မှတ်သည်။
"အကိုကရော ၁၀တန်းဘယ်ကနေအောင်တာလဲ။
ဟို တစ်မျိုးတော့မထင်နဲ့။ အကိုက Top 2ဖြစ်ခဲ့တာ ဆိုလို့ မေးကြည့်တာ"
"ကိုယ်တို့ ရွာက ကျူရှင်မှာပဲတတ်ခဲ့တာလေ။
တကယ်ဆို ကိုယ်က Top 1 အထိ မျှော်မှန်းထားတာ။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ၂ဆိုတော့လည်း လက်ခံခဲ့ရတာပဲလေ"
ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသား အကိုသည် ၁၀တန်းမှာ တစ်နိုင်ငံလုံး အဆင့်၁ မဖြစ်ခဲ့သည်ကို အခုထိ မကျေလည်သေးမှန်း မျက်ဝန်းတွေကနေ တဆင့် ကျွန်တော်သိလိုက်သည်။ ယှဥ်ပြိုင်လိုစိတ်များပြီး စူးရဲနေတဲ့ အကိုအကြည့်တွေက အမှန်တကယ်ပင်ကြောက်ဖို့ ကောင်းပါသည်။
"ကိုယ့်ကိုကြည့်ပြီး လျှောက်နေတာ သော်တော့ ခလုတ်တိုက်..."
ပြောလို့မှမဆုံးသေး အုတ်ပိုင်းကျိုးနဲ့ တိုက်ပြီး လဲမလို ဖြစ်တဲ့ သော့်ကို အဝန်းဖမ်းထိန်းပေးလိုက်ရသည်။ ဒီလိုဆိုတော့ သော့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက အဝန်း၏ရင်အတွင်း ပြိုဆင်းရသည်။
"နာနေလား သော်"
သော့် ခြေထောက်ဆီသို့ စူးစမ်းကြည့်မိတော့ သွေးမထွက်သော်လည်း ခြေမထိပ်လေးက ရဲတွတ်နေသည်။ ထိုမှမကသေး ရင်ခွင်ထဲက သော်ပုံစံက တော်တော်လေး လန့်သွားဟန်မို့ စိတ်ပူရသည်။
သော့်အတွက် ကျောင်းစတတ်တဲ့ ပထမနေ့မှာ ပျော်စရာတွေနဲ့ပဲ ကြုံစေချင်ပါသည်ဆိုမှ အခုလိုမျိုး အနာတရဖြစ်ရတာမျိုးကို အဝန်းဒေါသထွက်မိသည်။
ပထမနှစ်ကျောင်းသားဘဝဆိုတာက ဘဝမှာတစ်ခါပဲဖြတ်သန်းရတာဖြစ်ပြီး တက္ကသိုလ်စတတ်တဲ့ ပထမနေ့ဆိုတာလည်း ပျော်စရာတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေသင့်တာ။ ဒါမှ အချိန်တွေပြောင်းလဲသွားပြီးနောက် ပြန်တွေးတဲ့အခါတိုင်း ကြည်နူးနေရမှာမို့ ဒီတစ်ရက်တော့ သော့်အတွက် ပျော်စရာတွေကြည့်ဖြစ်စေချင်သည်။
အပိုင်း (၂)
Börja om från början
