Onder het masker (voltooid ✔️)

✴️18✴️

2 dagen later kwamen er terwijl we in de les engels zaten ineens een 3 tal politieagenten binnen.

"zoals jullie misschien gemerkt hebben is een leerlingen en klasgenoot van jullie vermist. Corneel zou 2 dagen gelede' s'middags het laatste zijn gezien, daarna ontbreekt ieder spoor. Daarom zouden we graag met ieder van jullie een gesprek hebben in de hoop er meer informatie aan over te houden. "

Zo gezegd zo gedaan. Iedereen werd de rest van de klas om de beurt uit lessen gehaald om bij 1 van de agenten een hoop vragen te krijgen waarvan ze de antwiorden allemaal opschreven in een schrift.

Ik was als laatste aan de beurt. Ze kwamen me tijdens het laatste lesuur uit de klas halen en brachten me naar een klein bureau waar normaal gezien de administratie van de school word gedaan.

De agent had een rood baardje en een kaal hoof dat me bekend voorkwam. Opeens besefte ik dat dit 1 van de agente is die me hebben opgesloten toen ik weg was gelopen van de chalet.

Ik vloekte in mezelf en hoopte dat hij me niet zou herkennen.

De agent nam plaats op de stoel achter het bureau terwijl hij me zei dat ik langs de andere kant van het bureau moest gaan zitten.

"om te beginnen zou ik graag jou naam weten.", hij keek me doordringend aan waardoor ik me ongemakkelijk begon te voelen. "liam vulcano", zei ik. "kun je het spellen?", ik spelde mijn naam terwijl de agend het op schreef inneen schrift. "ben je bevriend met corneel?" "nee" was mijn antwoorden. "kun je meer uileg geven?"ik zuchte:" hij peste me constant. "ik wees naar mijn neus:" dit heeft hij begin deze week gedaan.

De agent schreef wat op in zijn schrift. "je bent dus gepest geweest door hem. Heb je om die reden ooit extreme haat voor hem gevoeld?" ik knikte. "telkens als hij me weer wat aan deed wouw ik hem ervoor terug nemen." "hoe zou je hem dan willen terugnemen? ", hij keek kort naar mij. "gewoon, zodat hij is gegenereerd zou zijn.", ik pribeerde zo luchtig mogelijk te zijn ondanks het feit dat de agent me soms doordringende aanstaande.

Hij schreef weer wat in zijn schrift. "heb je ooit de neiging gehad hem iets aan te doen op vlak van fysieke pijn?", "eerlijk wel ja.", hij schreef weer in zijn schrift en keek me daarna weer doordringend aan. "heb je hem ooit fysieke pijn kunnen doen?"ik zweeg even voordat ik antwoord gaf:" nee dat heb ik nooit toe kunnen komen, hij was veel groter en sterker dan mij. " een deel was  gelogen maar er zat genoeg waarheid in om het geloofwaardig te maken.

Meneer agent schreef weer in zijn schrift. Heimelijk glimlachte ik in mezelf. Het doet deugt nu corneel mijn leven niet meer terroriseert.

" oké, ik denk dat ik genoeg weet, je kunt terug naar de les gaan.", ik stond op en liep richting de deur. "kan het misschien zijn dat ik je van ergens ken? Je komt me bekend voor.", ik draaide me naar hem om. "geen idee", loog ik. Ik ben niet van plan om toe te geven dat hij me al in zijn cel heeft gehad toen ik was weggelopen. "ik zal me wel vergissen.", zei hij, ik verliet de ruimte, terwijl hij snel nog iets bij in het schriftje schreef...