Nakatitig lang ako sa kaniya sa bawat gawa niya ng sandwich sa 'kin. He seems good at it. Naalala ko bigla ang pagbili niya ng wheat bread sa baba.

He poured the milk in the glass. Napanguso ako. Itinulak niya ito sa harapan ko kasama ang tatlong sandwich. Tumaa ang dalawang kilay ko.

"Kumain ka na. 'Yan lang ang magagawa ko sa ngayon," nahihiya niyang sabi.

I remained looking at him. Hindi niya alam kung gaano niya ako napapasaya ngayon, "This is more than enough for now, Cholo. You still have lifetime to take care of me," I said jokingly. I bite the sandwich. Ang sarap kapag gawa ni Cholo. Ngumiti ako sa kaniya.

"Okay, then." My face heated.

Cholo just stared at me while biting. Parang bawat kagat na gagawin at ginagawa ko ay pinagmamasdan niya,  "Stop it! You are distracting me!" I exclaimed. He chuckled, covering hus mouth.

"Why not? I want to stare at you."

"Noon lang ayaw mo sa pagmumukha ko, ngayon gusto mong titigan? Naku!" umismid ako. Hinayaan ko ang mga titig niyang 'yon at tinapos ang pagkain bago umalis.

He carried my things, kakailanganin ko 'yan mamaya. I got extra shirt and slippers inside. I made sure na dala ko rin ang BP at stethoscope ko. He looked so hot in while carrying my bag. Paminsan-minsan ay lumilingon ako sa kaniya para pagmasdan siya. I couldn't help it but to smile.

He glanced at me, beaming, "Stop grinning," he said while we are walking towards his car. Gusto niyang kotse niya ang dalhin namin. Ewan ko ba, we can used mine. Besides, it's for my charity not his.

Humalukipkip ako, "Nothing, what comes into your mind that made you decide to be with me?" I asked. I poked his cheek twice. He grabbed my finger tightly.

Hinila niya ito hanggang sa lumapit ang mukha niya sa mukha ko. Mapaglaro siyang ngumiti. Hinawakan niya ang baba ko ng marahan, "I wanna see how generous doctor you are," he whispered sexily. He licked his lips before breaking the gaze. Napahawak ako sa dibdib ko. My heart is throbbing loudly. Parang may nagta- tambol sa dibdib ko.

When I realized what am I doing, madiin kong pinikit ang mga mata ko at pagkatapos ay hinanap siya. Five feet away, I saw him smiling crazily, biting his lips sexily.

"Damn, Cholo," I whispered.

Cholo's POV

Children's Hope Orphanage. That was the name I saw in the gate of a huge looking like a house. From the gate, I can see the kids sitting in a row of chairs. There were vans inside too. Maybe it was her companions.

A sister opened the gate for us. I was anxious, nakakahiya. I should have open it myself. I bite my lower lip to get over with the tension I made for myself. I didn't have a chance to have a sisters or brothers. I don't know how to dwell with kids.

"Tara na," aya niya sa 'kin. Kitang-kita ang saya sa mukha niya. She looked so excited, maybe the love she invested to kids was pure. Nauna siyang lumabas kaysa sa 'kin. Kinuha ko muna ang mga gamit niya. Bigla kong naalala ang camera na nasa loob ng maliit na compartment na nasa front seat. Sinuot ko ang isang duffel bag at umikot muli.

I have that camera when Don Manuel asked me to took a picture of myself when I graduated during college. Hindi ko siya ginagamit, but I am charging it.

I tried to turn it on. Hindi siya bumubukas. I tried so many times, "Baka nasira na," I whispered. Hinanap ko ang charger nito. I charged it, I waited for minutes bago ito umilaw, "Ilang linggo ko na ba 'to hindi natsa- charge?" tanong ko sa sarili.

DS #4: Our Bloody Life Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon