ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.4.18

ဒါေပမဲ့.. သူက တစ္ေယာက္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ ရွင္သန္ခ်င္ေသးသည္ .. ထို႔အတြက္..သူ႔ကို သတ္ခ်င္ေနသၫ့္သူ အားလံုးကို ဖ်က္စီးပစ္မည္ ။

ရီဗဲလ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္းနီရဲလာခဲ့သလို ရင္ဘတ္အနားက အမွတ္အသားမွာ ပိုထင္ရွားလာခဲ့သည္ ။ အျပာလဲ့လဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ား လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မၫ့္ အခ်ိန္တြင္ ရီဗဲလ္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ ဆြဲယူခံလိုက္ရသည္ ။

" အရမ္းၾကာလိုက္တာကြာ .." ရင္းႏွီးေနသၫ့္ အသံနဲ႔အတူ ရင္းႏွီးေနသၫ့္ ရင္ခြင္က်ယ္ေၾကာင့္ စိတ္ရိုင္းဝင္လုနီးပါးအေျခအေနသို႔ ေရာက္ေနသၫ့္ ရီဗဲလ္ ကို သတိဝင္သြားေစသည္။  သန႔္စင္ႏွလံုးသား ပိုင္ဆိုင္ထားသူမ်ားသည္ အစြန္းဖ်ားတြင္ ရပ္ေနသၫ့္ သူမ်ားနဲ႔ တူေပသည္ ။ တစ္ခ်က္မွားလိုက္သည္နဲ႔ တသက္လံုး အဖတ္ဆယ္လို႔ရမည္ မဟုတ္ေပ ။ ရိုးလ္ နဲ႔ မတူသည္က ရီဗဲလ္သည္ ထိုအရာေၾကာင့္ အားနည္းေနျခင္းျဖစ္ကာ ရိုးလ္ ခံယူခ်က္မွားသြားပါက သူ႔ကို ဆုတ္ယုတ္သြားေစမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရီဗဲလ္ ခံယူခ်က္မွားသြားပါက အသိစိတ္မဲ့ေနသၫ့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အရာတစ္ခု ေမြးဖြားလာေပလိမ့္မည္ ။

အခါတိုင္းလိုပင္ ေခါင္းေလးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ရီဗဲလ္က ေနြးေထြးမႈကို  ပိုခံစားရသည္ ။ သူ႔စိတ္သည္ ပိုလို႔ ၾကည္လင္လာခဲ့ကာ တစ္ခုခု ေတြးေၾကာက္ေနသၫ့္ ခံစားခ်က္ကို မရခဲ့ေတာ့ေပ ။ ရီဗဲလ္က ရိုမန္၏ ခါးကို ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္လိုက္သည္ ။

" ကြၽန္ေတာ္.. ကြၽန္ေတာ္ လူသတ္မိေတာ့မလို .. " ျပန္ေျဖၾကားလာသၫ့္အသံ မရွိခဲ့သျဖင့္ ရီဗဲလ္က မ်က္လႊာကိုအသာပင့္ကာ ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ နီးကပ္လာသၫ့္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို ျမင္လိုက္ရၿပီး ႏူတ္ခမ္းကို ဖိကပ္လာသၫ့္ အထိအေတြ့ကို ခံစားမိလိုက္သည္။

" ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလံုး.. ကို ... ရခ်င္.. ေနၾက " ဆက္တိုက္နမ္းေနသၫ့္ ရိုမန္ေၾကာင့္ ရီဗဲလ္မွာ ဗလံုးဗေထြးျဖင့္သာ ျပန္ေျပာႏိုင္ေလသည္ ။ သူ႔စကားဆံုးခါနီးတြင္ ရိုမန္က ရပ္တန႔္လိုက္သည္ ။ သူ႔အၾကၫ့္က ရီဗဲလ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို စူးစိုက္ၾကၫ့္ရင္း လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခါးေလးအား ဆြဲကပ္လိုက္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က ရီဗဲလ္၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္ ။