"තමුන්ට කිසි හිතක් පපුවක් නැද්ද.."
"තමුන් මහ යක්ෂණියක් හේසෝ"
"තමුසෙ වගේ දුෂ්ට ගෑනියෙක් මන් කවදාවත් දැකලා නෑ.."
"අනිත් මිනිස්සු ගැනත් හිතනවා හේසෝ"
ආ..ශ්.. මට මේ කතා අහලම ඇති වෙලා...
මන් හිනා වුනොත් ඒක මගේ උද්දච්චකම, හයියෙන් කෑගැහුවොත් ඒක මගේ දුශ්ටකම, මන් මන් වෙනුවෙන් කතා කළොත් ඒක මගේ ආත්මාර්ථකාමීකම.. මොකක්ද මේ....
කිසි කෙනෙක්, අඩුම තරමේ මගේ ඔම්මා අප්පවත් මාව තේරුම් ගන්නේ නැත්තෙ ඇයි.. වෙලාවකට මටම හිතෙනවා මන් ඇත්තටම යක්ෂණියෙක්ද කියලත්...
ඒත් මොකටද මන් ගැන හිතන්නේ නැති මාව තේරුම් ගන්නේ නැති මිනිස්සු ගැන මන් හිතන්නේ... හැමදාම මන් මගෙන්ම අහම ප්රශ්නයක් ඒක.. මන් වෛර කළා සමාජේ හැමෝටම පිට පොත්තෙන් මනුස්සයෙක්ව තේරුම් ගන්න හදන හැමෝටම..
මන් නපුරුයි උද්දච්චයි.. මාත් ආස නෑ එහෙම ඉන්න මාත් ආසයි හිනාවෙලා හැමෝම එක්ක කතා කරන්න.. ගිරිය පුප්පන් කෑගහන්නැතුව හැමෝම එක්ක හොඳින් කතා කරන්න...
එත් මන් බයයි මන් එහෙම හැසිරුනොත් මට තියෙන ගෞරවය පිළිගැනීම නැති වෙලා යයි කියලා.. ඒක හින්දම මන් හැමදාම මවා ගත්තු ලොකුකමක් ඔලුව උඩ තියාගෙන ජීවත් වුණා.. හැඟීම් හංගගෙන හැමදාම රඟපෑවා.. හිතන තරම් ඒක ලේසි නෑ... ඒත් මන් මාව කොටු කරගත්තා.. හිතක් පපුවක් නැති උද්දච්ච ආත්මාර්ථකාමී ගැහැනියකගේ චරිතයක් ඇතුළට...
ඒත් මේ හැමදේම එක දවසක එක මොහොතක සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වුණා...
YOU ARE READING
Gone With the Wind || [COMPLETED]
Fanfictionදෛවය හරි පුදුමාකාරයි වටින මහ ගොඩක් දේවල් අහිමි කරලා ජීවත් වෙන්න... එකම එක පුංචි බලාපොරොත්තුවක් විතරක් ඉතුරු කරනවා.. 💛💚 ජීවිතේ දකින්න, 💐 ☘ ️ලැබීම් පැත්තේ ඉඳන් නෙමෙයි ☘️ ....නොලැබීම් පැත්තේ ඉඳන්.... ජීවිතේට ආදරේ කරන හැටි කව...
CHAPTER 4 : [Special]
Start from the beginning