"ဆက်လေးထွက်ပြေးသွားရင်"
"စိတ်ချ ငါ...ထွက်မပြေးဘူး"
ယွမ်လက်လမ်းတစ်ဝက်မှာတုံ့ကတည်းရပ်လိုက်ပြီး
"ဘာပြောစရာရှိလို့လဲဆက်လေး"
အစမရှိ အဆုံးမရှိ ဘလိုင်းကြီးမေးတဲ့မေးခွန်းဖြစ်သည်။
ရုတ်တရတ်ဆိုတော့ဆက်ပိုင်လန့်လည်းလန့်သွားသလိုကြောင်လည်းကြောင်သွားသည်။ထိုအချိန်မှာပါးစပ်ကလွှတ်ကတည်းautoထွက်သွားတဲ့
စကားက
"ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူး"
ဒီကောင်က လွှမ်းမိုးနိုင်တယ် သူကိုလွှမ်းမိုးနိုင်တာဆို ပိုမှန်မည်။
"Ommဒါဆိုသွားကြတာပေါ့ဆက်လေး"
ယွမ်ဆက်လေးလက်ကိုလွှတ်မပေးဘဲဆက်သွားလိုက်သည်။လမ်းတစ်လျှောက်ကဂိုဏ်းသားတွေကလည်းကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ပေါ့တစ်ချို့ကတော့ရိပ်မိကြပေမယ့်
*"ကိုကြီးပိုင်နဲ့ကိုကြီးယွမ်တို့ကညီကိုတွေလိုဘဲ သိပ်ချစ်ကြတာ*"
လို့ဆိုပြီးအများစုကကောက်ချက်ချကြသည်။
ဆက်ပိုင်ကတော့ မျက်နှာလေးနီရဲလာသည်။
ရှက်တာလားဒေါသထွက်တာလားမသဲကွဲ
ကိုယ်မျက်နှာနီနေတာကိုသတိထားမိတော့
*What the heckငါမျက်နှာနီနေတာလား
ဒီကပြားကောင်ကိုလေ
ချီးးးတစ်ကယ်ဟ ငါမျက်နှာနီနေတာဘဲ*
ဆက်ပိုင်စိတ်ထဲမှာ အသံတိတ်ဆဲနေသည်။
ယွမ်သူဘေးကရှက်သွေးဖြာနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ဆက်လေးက သူကိုဆက်လေးစိတ်ထဲမှာ
ကြိတ်ဆဲနေတယ်ဆိုတာမေးစရာမလိုအောင်ကိုတပ်အက်သိသည်။
ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ အကြောင်းဘဲသိရမယ်လေ။
မဟုတ်ဘူးကိုယ်ခင်ပွန်းလောင်းလေးအကြောင်း
ဆက်လေးကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့တာခဏတာအတွက်မဟုတ်တစ်ဘဝစာအတွက် တစ်သက်စာအတွက်
ချစ်လွန်းလို့ သူငေါက်လိုက်တိုင်းပြူးကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားတဲ့မျက်နှာပိုင်ရှင်လေးအဆဲသန်လွန်းတဲ့ကောင်လေးဆက်လေးရဲ့
ဆဲသံလေးကသူအတွက်နားဝင်ချိုထက်သံစဉ် တစ်ပုဒ်ထက်ပိုသည်။
YOU ARE READING
ခေါင်းစဉ်မရှိသော (Complete)
Romanceဟင်္သာ အောက်ချင်းကို ပုံပမာထား ဒေစီပန်းလေးတွေရဲ့ သစ္စာစကားက တစ်သက် တစ်ယောက် အချစ် တစ်ဘဝတည်းတဲ့လား.... ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ခု❤️ Uni & Zawgyi
Ch.27
Start from the beginning
