ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.4.12

" ေျပးခ်င္တာလား .. ေကာင္းၿပီ.. ေျပးးေျပးး " ႏူးညံ့စြာေျပာလာသၫ့္ ေလသံက အန္းနက္တို႔၏ အမႈအရာကို ၾကၫ့္ရဆိုးသြားေစခဲ့သည္ ။ ဒီလူက သူ႔တို႔အား ကစားေနျခင္းပင္ ။

ခနအၾကာ အနက္ေရာင္ၿခံဳထည္နဲ႔လူက ေသြးစြန္းေနသၫ့္ သူ႔လက္ကိုအသာၾကၫ့္လိုက္ကာ ေျပးလႊားေနသၫ့္ အန္းနက္တို႔အားၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဒဏ္ရာရထားခဲ့ၿပီး ေသေစႏိုင္ေလာက္သၫ့္ ဒဏ္ရာမဟုတ္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ၾကာပါက တျဖည္းျဖည္း ေသဆံုးသြားႏိုင္ေလသည္ ။

" ဟူးးး ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ .. လူသားေတြက အသံုးမက်လိုက္တာ .." အၾကၫ့္သည္ ခ်က္ခ်င္းမာထန္သြားကာ အန္းနက္တို႔ထံေျပးဝင္သြားေတာ့သည္ ။ ႏူတ္ခမ္းထက္တြင္ ေလွာင္ၿပံဳးတစ္ခုေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူက ထိုသူမ်ားအား အဆံုးသတ္ေပးရန္ႀကံေနျခင္းပင္ ။ " ဒါၿပီးရင္ မင္း‌တို႔ေခါင္းေဆာင္ကို သြားရွာရမယ္.. လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ့ ကြၽမ္းက်င္သူႀကီးလား ေနာက္ဆံုးက် ငါ့အရုပ္ေလး ျဖစ္မွာဘဲ .. ဟီးးဟီးး "

ထိုသူ၏ လက္မ်ားက အန္းနက္အား ထိေတာ့မၫ့္အခ်ိန္တြင္ အနက္ေရာင္ဝတ္လူ၏ ရယ္သံက ရုတ္ျခည္းရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အားျပင္းျပင္းအရိုက္ခံလိုက္ရကာ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ ဆုတ္လိုက္ရသည္ ။

" ဒီသခင္ကို ရွာေနတာလား !!! " ေအးစက္စက္ေလသံတစ္ခုသာ လမ္းၾကားထဲပ်ံ့ႏွံလာသည္။ အနက္ေရာင္ဝတ္လူက ေရာက္လာသၫ့္ သူကို ၾကၫ့္လိုက္ကာ အၾကၫ့္သည္ အေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္ ။ " ရိုမန္!! ဟမ့္.. လာအေသခံတာလား "

ရိုမန္က အန္းနက္အား ထြက္သြားရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္ ။ သူက စကားအပိုမေျပာခဲ့ဘဲ ခါးပတ္တြင္ ထိုးထားသၫ့္ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္ ။ ရိုမန္အား ခပ္လြယ္လြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မည္ဟု ယူဆထားသၫ့္ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူက ခပ္စိတ္စိတ္ ပစ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အသက္ရႈခ်ိန္ပင္ မရေတာ့ေခ် ။

တိုက္ခိုက္မႈအခ်ိန္ၾကာလာေလ ထိုလူက ပိုလိုထိတ္လန႔္လာေလပင္ ။ သူတိုက္ခိုက္မၫ့္ေနရာကို သိေနသၫ့္အလား က်ည္ဆန္မ်ားက တရစပ္ဝင္လာသျဖင့္ သူက ဆက္တိုက္ေနာက္ဆုတ္ေနရသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ထိသြားသၫ့္ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ ျပန္ကုစားႏိုင္ျခင္းမရိွခဲ့သျဖင့္ ထိတ္လန႔္သၫ့္အမႈအရာေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူက ရိုမန္အားၾကၫ့္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားနီရဲလာခဲ့ကာ ေသြးဆာသၫ့္ အေျခအေနသို႔ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့သည္ ။ အရိွန္ကလဲ ပိုျမန္လာခဲ့ကာ အရိပ္ကိုပင္ ျမင္ႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလာခဲ့သည္။ " ငါ့ကို ဒီအေျခအေနထိ ဖိအားေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ မင္းကို မေသမရွင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါမယ္ ..."