DS #4: Our Bloody Life

Kabanata 6

“Disgusting, I just want to check on your wound baka may infection.” I leave him there after saying that. I can still hear him chuckling. Ang feeling niya ah? May side din pala siyang ganiyan. I cooked for the both of us, fried rice with egg and veggies and bacon. Well, I don’t plan on cooking long term dish.

Nagtungo ako sa mesa at nilagay ang mga niluto ko. I went to the fridge and picked up the apple juice.

“Cholo, kain na!” sigaw ko sa kaniya.

“Ang bilis naman, sure ka ba na luto na ‘yan?” tanong niya sa ‘kin. Kumunot ang noo ko habang naghihintay sa kaniya sa mesa.

“Ewan ko, baka gusto kitang lasunin,” naiinis kong sambit. Umupo siya sa harapan ko. He took the utensils like he is in his house.

“Can I take this home instead?” he asked me again. This time I cannot stop myself anymore.

“Cholo, you are not funny! Don’t act like you don’t want us to eat together.” Binitawan ko ang hawak ko na tinidor saka pumuot. I crossed my arms, glaring at him. He laughed coolly, “May nakakatawa ba sa sinabi ko?” singhal ko at saka nag-iwas ng tingin.

“Sometimes you are full of yourself but sometimes you look like a kid, hindi ba sila nagdadalawng isip kung doctor ka ba talaga?” tanong niya. Kinuha niya ang fried rice at nilagyan ang pinggan ko. Lalo akong napasimangot.

“Wala ka na bang magandang masasabi tungkol sa ‘kin? Napaka-bitter mo!” angil ko.

“Don’t shout when you are in front of the blessings, Delos Santos. Kumain ka na para hindi ka na salita nang salita,” seryoso niyang tugon. Napairap ako.

I let out a huge breathe, “Now you are act--,” natigilan ako sa pagpasok ng isang bacon sa bibig ko.

“Sabi ko kumain ka na.”

Hindi mawala ang simangot ko habang kumakain. Nakatitig lang ako sa kaniya na para bang may kung anong hiwaga sa mukha niya. He seems serious, I couldn’t stand how he became so silent. Hindi ko yata kayang gawin ‘yon. There is a side of him na dangerous but worth it to fight for.

“Are you reading my face?” he asked. I bite the spoon in my mouth, I know na this is not a proper etiquette in eating but he always caught me off guard.
“Not really. How did you get your wound?” I asked curiously. Mukhang astig ang pagiging undercover niya. He seems dedicated in his work.

“Aksidente lang,” tipid niyang sagot. I chewed the food. We almost emptied the plate.

Bigla akong napaisip. If it’s accident then it will not look like that kahit na…may eyes widened. Nagulat siya sa pag turo ko sa kaniya ng tinidor na hawak ko, “Nataga ka ba? Nino naman?” I asked hysterically. I nibbled my lips. Bigla akong naging praning. I roamed my eyes baka biglang may pumasok sa bahay ko. Mahirap na.

“Paranoid, I already said it’s accident,” he explained. Nakahinga ako ng maluwag. Wala naman palang nakakapasok na masamang loob dito. He finishes the food and went to the sink.

“Maghuhugas ka?” tanong ko. He nodded his head. Sabi niya bilisan ko daw para maisama niya ang sa ‘kin. Napalitan ng malaking ngiti ang kaninang pagtataka ko. Uy…grabi namang bisita ‘to naging tagahugas na ng pinggan. “You can now prepare to wark. It’s already 7,” sambit niya.

I pressed my lips together. Tago ang matamis na ngiti sa labi ko ko habang nakasandal sa pader sa likuran niya. Parang ayokong umalis dito para mas lalong makita kung paano gumalaw ang mga maskulo niya.

“Hey! Why are you so hard-headed?” nakakunot ang noo niya habang tinitingnan ako. Nagkunwari akong nagkamot ng ulo gamit ang pader.

“Nagkakamot lang ng ulo, ano ka ba? Sige na, hinatayin mo ako sa couch…lilinisan ko ang sugat mo,” sagot ko. I licked my lips. Parang hindi niya naintindihan ang naging rason ko. Sinukat niya ako ng tingin pero kalaunan ay tumango na rin.

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay naglagay ako ng pabango. Ilang pressed ang ginawa ko bago lumabas, I made sure na maganda ang buhok ko. I saw him waiting at the couch. He is reading a magazine.

My eyes rounded. Napatakbo ako sa gawi niya at mabilis an inagaw ‘to sa kamay niya, “Anong ginagawa mo?” binalik ko ‘to sa ilalim ng mesa. He looked at me, covering his nose.

“What’s that smell?” he asked. His brows knitted, “Hindi ka naman siguro naligo ng pabango, ‘no?” he shook his head. I heard him groaned once again. Ngumisi ako at inamoy ang sarili ko.

“Mabango naman ah?” sambit ko. Ito kaya ang paborito kong pabango.

“Of course not!” mabilis niyang sagot. “Respect naman sa pang-amoy ng iba.” Napapadyak ako pabalik sa kwarto para palitan ang hoodie na suot ko. Actually bawal ang sobrang maayos sa hospita kaya sa jacket ko nilagay. Pagbalik ko ay naka-ekis ang mga paa niya. He whistled coolly. Napairap ako.

“Dali na, lilinisan ko muna ang sugat mo.” Hinila ko ang brasio niya pabalik.

“Aw! Be gentle, Delos Santos. Hindi ako pumayag na ikaw ang maglilinis nito kaya umayos ka.”

Mabuti at hindi nagka-infection ang sugat niya. Probably next week puwedi na ‘tong matanggal. Pagkatapos kong lagyan ng bagong gauze ang sugat niya ay tumayo na ako.

“Tara na, magbibihis ka pa ba?” tanong ko sa kaniya. He looked hot in that clothing, ang ganda I-display sa bahay. Umiling siya sa ‘kin.

“Hindi na, hindi naman ako mamamasyal.”

He drove so fast. Totoo nga na mabilis ang oras kapag nage-enjoy ka. Napalabi ako habang bumababa.

“Thank you, Cholo.” Tumango lang siya bilang ganti. Bigla kong nakita sina Nurse Lee at John na sumisilip sa banda ni Cholo. Napangiti sila at binati nila ito. I bite my lips. I mouthed sorry.

“Boyfriend mo pala siya, Doc? Kaya pala umamo siya nang makita ka. May gwapo ka palang boyfriend, ah?” nagtawanan silang dalawa. I closed the car’s door. I heard the horn twice before he drive away. Humarap ako as kanilang dalawa. Kakapasok lang din nila.

“Nurse, hindi po. Kapitbahay ko lang siya,” nahihiya kong sagot. Nagkatinginan silang dalawa.

“Hindi ako naniniwala, Nurse Lee. Sa mukhang ng lalaking ‘yon ay parang in love na in love siya kay Doc D,” sambit naman ni Nurse John. Actually senior ko silang dalawa pero kasi close kami kaya parang hindi sila nagsusukat ng rango sa loob ng hospital sa pagkakaibigan. Silang dalawa ang naging kaibigan ko.

“Hindi nga kasi, ayaw nga no’n sa ‘kin, e,” sagot ko sa kanila. Humawak ako sa braso ni Nurse Lee habang naglalakad.

“E, bakit ka niya hinatid?” sabay nilang tanong. Nagtawanan kaming tatlo.

Bawat pagkikita namin ay ganiyan ang nagiging laman ng usapan. Hindi na si Doc Zam kung ‘di si Cholo.

Hindi ko alam pero kapag nakikita ko siya ay mas lalo akong nako- curious sa kaniya. Nabibigyan ako ng rason kung bakit ko siya gustong makilala pa, ang totoong siya.

I held my chest when someone startled me, “What? Ginulat mo ako!”