The Runaway Seniorita (COMPLETED✅✅✅)

Chapter 38

The RunAway Seniorita

"Are you alright?"pagbabasag nito ng katahimikan.
Dahil nga sa nangyari kaya nandito na kami sa sasakyan niya.

"H-mmm"mahina kung sagot dito.
Wala ako sa mood dahil sa kanina hayyysss..
Kasalanan ko naman masyado akong naging bad,pero deserve niya naman..
Wala akong paki alam doon sa Kristal ang inaalala ko ay si Demonick.Masyado akong naguilty kanina.Ang landi landi naman kasi no'ng babaeng yun.
Napa nguso ako sa mga iniisip ko.

"Do you want me to take you to the hospital?"nag aalala paring saad nito sakin.Nilingon ko naman siya na panaka nakang tumitingin sakin saka sa daan.

"Okay na ako,thankyou nga pala."pasimple kung pasasalamat dito.He just simple noded at me.

"Uuwi na ba tayo?"pagpapatuloy kung pagtatanong dito.

"Nope,the night is still Young.Were meeting someone."What the heck!someone na naman!?Baka ito totoo niya nang girlfriend o kaya fling fling lang ganon.

"Bat kasama pa ako?Anong gagawin ko Don?magiging third wheel?"walang preno preno kung mga tanong dito.Pero nginisihan lang ako ng walanghiya.

"A special person na malapit sayo."yun lang ang tanging sinabi niya kaya hindi ko nalng pinansin.

Tinuon ko nalng ang paningin ko sa bintana.Naiirita ako sa pagmumuka niya.Kanina naguguilty pa ako,but now?Nanggagalaiti ako sa sama ng loob.Wala man lang paki sama sa nararamdaman ko.

"Were here."yun ang tanging narinig ko bago siya lumabas.
Hahakbang na sana ako nang maisip kung pilay nga pala ako ngayon.
Dahil sa nangyari kanina kailangan kung mag ACT na parang may sakit na dinaramdam sa paa.

Mahinhin na akong kumawala sa seatbelt ko at dahan dahang bumaba.
Nasa labas na ng pintuan si Demonick kaya pinabayaan ko nalng siya na alalayan ako.

"Slow down,okay?"concern nitong saad kaya mas maingat kuno akong bumaba.

"Sino ba kasi yung kikitain mo at kailangan kasama pa ako?"hindi ko mapigilang bulalas dito.

"Its for you to find out."mas kinainis ko ang sinabi nito.
Sasabat pa sana ako nang iguide niya na ako sa pupuntahan namin.

Nasa isa kaming Park.Yung maraming lights para lang sa gabing event.

Umupo kami sa pang apatang silya.Nilibang ko ang sarili sa panunuod ng mga nagliliwanagang lights,habang siya ang kinuha ang phone at kinulikot ito.

Magsasalita pa sana ako ng may mga kamay na nagtakip sa mga mata ko.

"Demonick ano to jo——-"
Hindi ko na matuloy ang sasabihin ng maramdaman kung maliit ang mga kamay nito.
Masyadong maliit ito para kay Demonick ay masyadong malambot sa isang lalaki.

"W-who are you?"kinakabahan kung wika pero naramdaman ko nalng na kumalas ito at niyakap ako patalikod.
Who the hell is this?
But....her scent is really familliar to me.

"N-nawala ka lang then k-kinalimutan mo na ang bestfriend mo.Your so u-Unfair you know."nanginginig nitong wika sakin.Napahigpit ang kapit ko sa kamay nito.
Mygosh its really her!
My Mayumi.

Kahit nanginginig ang hinarap ko ito at sinunggaban ng mahigpit na yakap.Mas lalo pa itong umiyak sa mga balikat ko.Naiiyak narin ako sa muli naming pagkikita.

"You l-left me.Why did you do that?"Alam kung ako ang mali dahil iniwan ko siya ng walang paalam.
Gusto ko lang humingi ng sorry sa mga nagawa ko sakanya.Sa pang iiwan ng walang paalam.

"I-im so sorry,I D-don't know what to do that T-time.But believe me I Miss you so much."malakas kung palahaw sa mga bisig din nito.

Kaya pala special someone daw sabi ni Demonick dahil kay Mayumi.Hinanap ko siya sa upuan niya pero wala na siya doon.
Kumalas muna ako kay Yumi at hinanap siya ng mga mata ko.

Tatayo na sana ako para hanapin siya nang makita itong naka tayo malapit saamin.
Ngumiti lang siya sakin at kumaway.I mouthed THANKYOU but he just mouthed I LOVE YOU!?nagkamali lang siguro ako ng basa sa mga bibig niya.
Pinagsawalang bahala ko nalang ito at muling humarap kay Mayumi na tumahan na ng bahagya.

Hinawakan ko ang kamay nito bago magsalita.

"I promise not to leave you again my bestfriend."

——————
(P.S:naalala ko bestfriend ko🤧)

————

Masaya akong umuwi ng bahay no'ng araw nayun.Im so Thankful na umayon ang lahat sa tama at nararapat.

Ngayong araw naman ay haharapin ko muli si dad.
His finally back....
Kinakabahan ako na excited.
Kinakabahan siguro sa magiging reaction niya and excited to finally see him again.

"Mom okay naba lahat?"hindi mapakali kung saad dito.Tinap lang ni mommy ang balikat ko.
Magsasalita pa sana nang marinig ang sasakyan galing sa labas.Its probably my dad.He finally arrived.

"Go,salubungin mo siya."masayang masaya na sabi nito sakin.Aapila pa sana ako ng tinulak na ako nito papunta sa pintuan.

Malakas muna akong Napa buntong hininga bago naglakad ng marahan sa pintuan.

Napasinghap ako ng muli ko siyang makita.Hindi pa man niya ako nakikita pero naluluha na ako.God!I really Miss this Guy damn much.

Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas at tinakbo ko ang destansya naming dalawa.

Nanigas pa siya no'ng una pero nang umangat ang tingin ko dito umawang ang mga labi nito na parang hindi makapaniwala.

Hinawakan niya pa ng marahan ang mukha ko.
I saw climpsed in his eyes ang lonlyness.

"A-are you true?"hindi makapaniwalang saad nito sakin.
Hindi ako sumagot bagkus niyakap ko lang ito muli ng mas mahigpit.
Dito ako umiyak na parang isang paslit.

"God!thankyou!"yun ang tangi kung narinig bago ako nito niyakap ng mas mahigpit.

———//

Author's note:this is the last chapter guysssss.Epilogue na ako next update!I cant believe na makaka abot ako dito.
But thanks God for always giving me strength para matapos ko toh.To my bestfriend din na always kinukulit sa update...Yung palaging ma issue haha Shiniship ako sa future President kuno namin sa classroom...😉)