Spelen met je leven!

Speel met vuur II

Ze liep snel verder tot ze oog in oog kwam met een andere winkel. Een klein winkeltje wat er troosteloos uitzag. Misschien kon ze daar wel van een klein bedrag iets kopen voor haar moeder. Ze nam een besluit en liep op de winkel af. Ze opende de deur, waarbij een bel zachtjes afging. Het was er donker maar wel sfeervol verlicht. Kleine lampen hingen aan het plafond en een kroonluchter van kaarsen stond te flikkeren in de andere kant van de winkel.

Daar stond ze bibberend met klamme, zweethanden in de druk, bezette ruimte. Overal stond wel wat. Groene vaas op de linker-tafel. Rode bloempot op een keukenkastje.

"Winkel van Sinkel" noemen ze het dan altijd. Een oude dame liep haar voorbij, ze had iets gevonden en legde het op de balie bij de kassa. De eigenaresse hielp de dame en pakte het in. Wat, zou, ze zo graag iets willen, meenemen uit de winkel. Overal stonden leuke dingen. De dame bij de kassa zag haar staan en hielp ondertussen de vrouw. 'Kan ik je helpen meisje,' zie ze op ene beleefde toon. Morgan schrok en werd rood op haar wangen. De dame die geholpen was, betaalde en liep de winkel uit. De deur sloeg langzaam dicht.

Morgan stond met haar handen in haar zakken en roerde met haar rechter voet op de grond.

'Ik heb niet veel geld en ik wil best, wel iets kopen,' zei ze zacht. De vrouw spitste haar oren om deze dame goed te kunnen verstaan. Plots viel haar oog op de zakjes bij haar balie.

'Ik heb wel iets voor je, alleen weet ik niet of het wel verstandig is.' Morgan keek op en zag hoe de vrouw naar haar kassa liep en onder de kast iets aan het rommelen was. 'Waar heb ik ze toch gelaten. Ah, gevonden.' De dame kwam boven de balie uit en legde wat neer.

Morgan liep stilletjes naar de balie en zag twee doosjes liggen. 'Lucifers,' zei ze schaapachtig. De vrouw keek haar ontstemd aan. 'Dame, ik denk dat je niet weet wat dit is,' zei ze kalm.

Morgan haalde haar schouders op en slaakte van binnen een zucht. De eigenaresse van de winkel schoof de doosjes naar voren en keek Morgan geïnteresseerd aan. 'Zou je ze graag willen, anders stop ik ze terug. Er zijn genoeg andere leuke en betere spullen hier rondom mijn winkel,' Morgan schoof nog steeds met haar voet heen en weer.

'Ik heb alleen maar twee euro en vijftig cent,' zei ze met een brede lach en verontschuldigde zich meteen. De dame knikte Morgan tevreden aan. 'Voor twee euro krijg je drie pakjes,'

'Ik kan aan je zien dat je hier heen bent gekomen, omdat je geld te kort hebt,' Morgan stond stil en zweeg. Hoe wist die vrouw dat, maar dat in tegen zou ze gewoon knikken. De dame zag hoe Morgan knikte. De pakjes gingen over de balie en Morgan had haar twee euro net neergelegd tot de vrouw haar hand op die van haar legde. 'Pas je wel op,' zei ze serieus. Morgan trok haar hand weg en keek de vrouw angstig aan. 'Wat kan je er dan mee... Laat me raden, Terug in de tijd om het geld dat je hebt uitgeven terug te krijgen,' antwoordde Morgan. De vrouw hield haar mond en knikte traag terug. 'Maar meid, wees voorzichtig... een fout en je komt niet meer terug in het heden,' Morgan wuifde de waarschuwing weg door de lucht. De dame nam het muntstuk in haar hand waarna Morgan de drie pakjes beetpakten en wegliep. 'Pas je wel op want eenmaal opgebrand kunt je niet...,' riep de dame nog achter haar tot de deur dichtsloeg. Morgan hoorde het laatste woord niet meer ze was al verdwenen.

Eenmaal bij haar flat te zijn aangekomen zag ze enkele scooters voor de ingang staan. Ze wist uit gewoonte dat, dat weer zulke hangjongeren waren. Of terwijl hangjeugd meer groepen ouderen kerels die zich wel eens wilden vergrijpen aan een jong meisje. Afgelopen week had ze het nog gelezen in de streekkrant: "Meisje aangerand in achteraf steegje."

En weer daaronder het korte bericht: "Groep jongens overmeesterd scholiere." Ze slikte zacht en haar hart bonkte in haar keel voor wat er komen ging. Ze opende de deur van de portiek met haar sleutel en liep snel naar de brievenbus. Kijkend in de brievenbus hield ze ondertussen de lift en de trap in de gaten. De hal was vrijwel leeg op een fiets en een mededeling bord na, was er gelukkig niemand te zien. Ze trok haar stoute schoenen aan sloot de klep van haar postbus en liep richting de liften. Ineens kwam er een viertal jongens de flat in.

Ze stond bij de lift toen ze boerende geluiden en gelach achter zich hoorden. Nee, nu wist ze het nu ging het gebeuren. 'Wow,' klonk er luid. Een andere jongen tikte zijn kameraad aan.

Ze was misschien dan wel stoer met die jas maar ze durfde toch niet met de lift te gaan. Een van de jongens zag haar schuivend bewegen en stapte aan de kant. Een andere keek naar de mooie spijkerjas. 'Die is lekker,' zei hij binnensmonds. Morgan kon het wel verstaan en keek hem plots met grote ogen aan. De knul schaamde zich meteen en begon onrustig te fluiten. Morgan stak haar borst vooruit en liep tussen de jongens door naar het trappenhuis. Meteen vloog ze naar boven waarbij de winkeltas heen en weer bewoog in haar handen.

Ze sloeg de deur achter haar rug dicht en voelde haar hart in haar keel kloppen. Wat had ze hard gerent voor haar leven. Eigenlijk was het niet nodig geweest merkte ze zelf op. Ze liep met de plastictas verder door haar kleine studentekamer en gooide hem op het bed. Ze voelde in haar nieuwe jas en keek naar de drie pakjes. Zou ze, ze nu al afsteken? Kwam er in haar hoofd. Nee, ze zou eerst maar even wat, eten en dan eentje afbranden.

Ze liep naar de gezamenlijke koelkast en opende de deur. Er lag nog een kant-en-klare-hamburger aan de rechterkant zagen haar ogen. Ze zou hem maar lekker opeten en dan maar meteen beginnen. Ze greep de hamburger uit de koelkast, gooide hem op een bord en liep ermee toe naar de magnetron. Na een kwartiertje op de hoogste stand had ze een warme zoutige studentehamburger. Ze greep de mayofles en spoot er flinke straal op. Met de hamburger op schoot bleven de luciferpakjes maar in haar hoofd spoken. Ze nam net een hap van de burger tot ze hem weer teruglegde. Meteen stond ze op, liep, naar haar bed en greep het pakje beet. Ze zou ze NU afsteken. Het waren toch maar zwavelstokjes!