Your Eyes Tell | Park Jongseong

c h a p t e r 47

Nagising Ang diwa ko dahil sa lamig.

Hindi ko halos maigalaw Ang katawan dahil sa sobrang sakit.Even my head hurts so much.

Gusto kong gumalaw pero Hindi nakisama Ang katawan ko.

"Ahh.."Iniunat ko Ang kamay at napa hawak sa ulo ko habang dahan-dahan na bumangon.

"Noona!"

"You're awake!"

Hindi paman naka bukas ang aking mata ramdam Kong nagpa unahan silang lumapit sa akin.

Pag lingon ko sa kaliwa mukha ni heeseung ang bumungad sa akin na sobrang nag aalala.

Inilibot ko Ang paningin sa loob I only saw Ni-ki and sunoo,sila lang tatlo.

"May masakit ba sayo?"napa atras ako ng konti dahil sa lapit nya sa akin.

Napataas Ang dalawang kilay ko Ng makita kong maraming bandaids sa kamay ko at napa hawak ako sa mukha ko Ng maka Ramdam na may naka dikit din.

"Ate here drink this."Ni-ki gives me a glass of water.

Uminom ako Ng marami dahil sobrang tuyo Ng lalamunan ko.

Kinuha nya agad yon at bumalik sa kama ko.Naka tingin silang tatlo sa akin.

Bigla Kong na alala Ang nangyari kanina,shit.

Napa kuyom ang mga kamay ko ng maisip ko palang Ang pangalan ni Serene.

"Si yenna?"Agad akong napa lingon Kay heeseung.

"Nasa dean's office sila ni Jay ngayon,including serene.Don't worry yenna told them your unconscious."Heeseung said without cutting any eye contact.

"Noona bakit Hindi mo sinabi samin?"Napabaling ako ng itanong ni sunoo iyon,his was pouting at me.

"Not now sunoo."heeseung said to stop him.

Ni-ki slightly dodge and give a 'stop-it-look'.

Nanatili akong naka tulala,thinking about what's gonna happen to me next?

Magiging tahimik naba Ang buhay ko?

What about the case filled by Paula's parents?Itutuloy ba nila?

Si serene,makukulong ba sya?

Would they still gave me those stares?

What about those rumors?

Paulit ulit kong iniisip lahat Ng iyon,Hindi ko manlang naramdaman na tinawag at hinawakan ni Ni-ki Ang kanang kamay ko.

I slowly face him.He gave me a little smile.

Ngumiti din ako Ng konti sa kanya.Hinawakan nya lang Ang kamay ko at pinisil Ng dahan-dahan.

"Don't think too much noona."His words is full of concerns.

Kanina pa pala sila naka upo rito.Tumango lang ako sa kanya.

Hapon na Pala Hindi ko na napansin.It's 3:36 pm,Hindi manlang ako naka ramdam kahit gutom.Nakatulog Ako Ng matagal dahil siguro sa sobrang pagod ko,halos umabot Ng dalawang linggo na hindi ako maka tulog at makakain ng maayos.

Natatakot ako baka ma trigger ang ulcer ko.I have history.Na develop iyon noong sa mga panahon na I was battling with my anxiety because of mom's death.Although Hindi ko Naman nakakalimutan ang mga gamot ko.Hindi Naman naging maayos ang pagkain ko.

Nararamdaman Kong sobrang gaan ko na.

"Noona are you hungry?, we'll buy you food.."Sunoo suggested.

"Busog pa ak~."

And just then my stomach betrayed me.Sunoo suddenly flash a smile at me.Napa hawak ako sa tiyan ko.

"Bilhan ka Namin what do you want ba?"Tanong nya kaagad at napatayo.

Kagaya Ng dati sandwich uli ang ipinabili ko, Ni-ki volunteer to come kaya silang dalawa ni sunoo Ang lumabas at bumili Ng pagkain.

Pagkalabas nila,natahimik uli Ang kwarto.

Walang nagsalita tanging tunog ng orasan at hangin na lumalabas sa Aircon ang ingay sa loob.

"I'm sorry.."he suddenly spoke.

Walang pagdadalawang isip na lumingon ako sa kanya.His eyes were sad.He was looking at me.

"I was being a jerk,Hindi ko inisip ang nararamdaman mo...I'm sorry Yna."His voice sounded seeking forgiveness.

It's been a week.Nasaktan Ako ng sobra ng magsimula syang umiwas dahil sa hindi kami nagkaunawaan.

Pero kailan man ay hindi Ako nag tanim Ng ano mang sama ng loob sa kanya.Alam Kong nasaktan din sya nong sinabi ko sa kanya ang mga iyon.

I never meant it.

I reach his hand.

"I'm sorry din hee...Hindi ko sinasadyang sabihin Sayo Ang mga 'yon,nagkataon lang talaga na hi~"

"No,hindi ikaw ang may Mali Ako.Masyado Kong inisip Ang nararamdaman ko without knowing your situation that time."he sincerely said.

"You're already forgiven."

Sobrang gumaan ang loob ko dahil nagkausap na kami.Ito lang naman Ang gusto ko,ayokong patagalin to at Makita sya araw-araw na Hindi kami nag uusap.

It was a big relief.

"Best friends?"I smiled stretching my hands to him.

Sandali nyang tinitigan iyon bago hawakan at pinisil Ang kamay ko.

"Best friends."

He suddenly hugged me kaya napa tawa ako Ng mahina.I missed him.Thank god.

Saktong dumating din sila sunoo at Ni-ki.Napatawa ako Ng sabihin nilang nagutom din sila kakabantay sa akin kaya Ang Dami nilang binili.Kumain kami habang nagkukwentuhan.Just like I said gusto Kong maingay sila.Maraming Araw Kong Hindi narinig Ang tawanan nila na kasama ako.

Between our laugh's the door suddenly open revealing yenna,jay,Jake and sunghoon.

Before I could even blink Yenna already hugged me making me hard to breath.

"I'm missed you..I'm so sorry.."Her voice was cracking and she was already sobbing.I can feel her warm hug.

Hindi ko Rin napigilan na tumulo Ang mga luha ko dahil sa kanya.

Ang hinihintay ko sa lahat.Ito yon.
It was a torture when she started to ignore me with her cold stares.Halos gusto ko mag halumpasay at magmakaawa para lang mapansin nya.Yenna was everything to me.She is my bestfriend.She was the reason on what I am now.She was the most cheerful person I've ever known and I need her energy.

"I was being unfair with you,I doubted you.But I was wrong,inakusahan Kita Ng Hindi nagiisip,I was being lame to the point na nasaktan Kita Ng sobra.."she buried her face on my chest.Pinatahan ko sya,hinimas ko Ang likod nya trying to make her feel better.

I missed her so much.

"Your forgiven and I missed you too,sobra."I was drying my tears.

She suddenly let go.

"You never told me you've been keeping it all your self,and that bitch!"Bigla syang nag sungit sa akin,kahit napapaiyak parin ako I can't help but to smile at her expression.

Jake suddenly hit her hand slightly when she cursed.I miss this side of yenna.

Para akong nabunutan sa lalamunan Ng malaking tinik dahil nagkaayos uli kami.

"Basta dont do that again."She said and hugged me,but this time masyado nang masikip at halos Hindi na ako maka hinga.Nang gigigil ata to ih.

"..yen..can't.. breath.."

Nawalan ako Ng lakas dahil sa sobrang pwersa nya.Ni-ki grab her to let go of me.

"Patayin mo ata si noona ih..easy kalang bati na kayo diba?"Ni-ki said na ikinatawa nila.

She let go of me and that's when I realized I'm still holding my sandwich.And I still have some food inside my mouth.haha!