Cloudy Weather

part 3

پارت سه #دید‌متقابل

وویونگ اسکیت بردش رو کنارش گذاشت و با چشم هایی دقیق صورت دنیل و زیر اشعه ایکس چشماش قرار داد جوری بهش خیره شد که انگار نگاهش از گوشت و پوست گذشته و رسما داشت اسکلتش هم برسی می کرد.
دنیل متعجب دستی به صورتش کشید و گفت:
-چیه قیافم امروز مشکلی داره؟
وویونگ نیشخندی زد:
-قیافه تو که از  روز اول تولدت از بیخ مشکل دار هست ولی دنبال یه چی دیگه ام!
دنیل مشتی آروم به شکم وویونگ زد، وویونگ با خنده خم شد و دلش رو چسبید‌.
دنیل با صدایی پر خنده گفت:
-معلومه سلیقه ی نم کشیده تو، نمی تونه عمق جذابیت من و هندل کنه.
وویونگ از جا بلند شد و  بینی دنیل و با انگشت هاش گرفت.
اخ دنیل در اومد اما وویونگ بی توجه به ناله های اون از همون نوک بینیش برای چرخوندن صورتش به چپ و راست چرخوند و متفکرانه لب زد:
-اگه دماغ گنده ات کوچیک تر بود می شدی همون پسر دیشبی.
بینی دنیا و ول کرد و همون لحظه غرغرهاش بلند شد:
-چی داری میگی پسره ی کم عقل.
وویونگ کمی چونه ی خودش و خاروند و با نگاه عمیقی به صورت بهترین رفیقش خیره شد.
این بار به زیر پلک هاش حمله کرد، پوست زیر چشم هاش و با دو تا انگشت اشاره اش کشید و باعث شد حدقه ی چشمش کامل دیده شه:
-نه حالت چشم هاتون هم یکم فرق داره.
دنیل روی دست وویونگ کوبید:
-دقیقا داری چه غلطی می کنی رفیق؟ هوای گرم روت تاثیر گذاشته همون نیمچه مغزت ذوب شده زیر این خورشید؟
وویونگ که امروز با دقت یه بافت نازک و ریز از لای موهاش در اورده بود دقیقا تک بافت رو بین دستاش گرفت و با صدایی زیر و اهسته زمزمه کرد:
-اگه تو هم چیزایی که دیشب من دیدم و می دیدی رد می دادی.
دنیل که بوی یه مسئله ی سرگرم کننده به مشامش‌ رسیده بود با هیجان گفت:
-سریع اعتراف کن چه اتفاقی افتاده که باعث شده ردی تر از قبلت بشی؟
وویونگ با دست هاش وانمود کرد که مشغول مرتب کردن یقه ی تیشرت ساده و گشاده دنیل اما در اصل خوده رفیقش می دونست این یه تکنیک ریز برای تهدید کردنِ...
دنیل با چشم هایی گشاد شده تند تند شروع به حرف زدن کرد:
-از من عصبانی؟ من دیشب هیچ غلطی نکردم، قضیه برای پریشب قانونمون و یادت رفته؟ اگر بیست و چهار ساعت از کرم ریختن بگذره و طرف مقابل نفهمه حق تلافی نداره...
وویونگ از شنیدن اعتراف غیر منتظره ی دنیل با صورتی متحیر داد زد:
-نگو که تو  ضبط جیبیم رو کش‌ رفتی که همین اسکیت و می کنم الت قتاله و این زمین و قتلگاهت میشه....
دنیل اب دهنش و قورت داد تند تند چشم چرخوند تا بهترین راه فرار و پیدا کنه، اما هون لحظه ناجی خودش رو پیدا کرد با ذوق برای اون دختر دست تکون داد و گفت:
-عجب زمانبندی داشت...
وویونگ چشم چرخوند و با دیدن دختری که هدفونی که مال اون بود روی گوشش داشت و ضبطش هم توی دستای لاک خوردش قرار داشت، شعله های خشم توی بدنش جرقه خورده و به اتیش کشیدنش.
دنیل مثل ماری که زیر گوش ادم با صدای رو اعصابی زنگ می زنه تند تند شروع به حرف زدن و تراشیدن روانش کرد:
-نگاه چه دختره هاتِ، در اصل بهت لطف کردم، کل این باشگاه اسکیت میدونن که ضبطت مثل جونت می مونه، بهش گفتم تو داری با ارزش ترین چیز زندگیت و بهش میدی چون اون برات ارزشمند تره، منتها روت نمیشد از من خواستی کادوت رو بهش برسونم.
وویونگ مطمئن بود الان حتی از یه قاتل سریالی هم بیش تر انگیزه ی قتل داره و میل به کشتن تو‌ وجودش موج می زنه.
با چشم هایی که از عصبانیت قرمز شده بودند از لای دندون های بهم فشرده شده اش غرید:
-میدونی که قرار نی زنده ات بزارم؟
دنیل سعی کرد خنده اش رو کنترل کنه تا با خندیدن بیش تر از این وویونگ رو به انفجار نرسونه با لحنی که به سختی کنترلش می کرد که پر خنده نباشه گفت:
-تو‌ قدر  مرام من و نمیدونی، فقط یه رفیق با معرفت مثل من حاضر میشه جای رفیق بی استعدادش تو زمینه مخ زنی، یه حرکتی بزنه تا از تنهایی در بیاره رفیق بی عرضه اش رو...
وویونگ با لبخند مصنوعی گفت:
-رفیق با معرفتم دوست داری بدونی خرد شدن دندون ها و دهن خونی چه حسی داره؟
دنیل با نیش بازی که باعث شعله ور تر سدن خشم وویونگ می شد گفت:
-نه مرسی دوست ندارم بدونم....
وویونگ کاملا عصبی دستش رو توی موهای دنیل فرو کرد وانمود کرد مشغول نوازشش ولی در اصل داشت با تمام حرصش سر دنیل و با چنگ زدن به موهاش مدام مثل یه فرفره می‌چرخوند و تکون میداد، میدونست این حرکت سرسام آوره، دنیل  سعی داشت موهاش و ازاد کنه:
-غلط کردم ولم کن حی می کنم تو چرخ و فلکم الان بالا میارم روت ها.
دختر بالاخره به اون ها رسیده بود با دیدن وضعیت و درگیری اون ها مردد پرسید:
-وویونگ ببخشید وسط شوخیتون ولی میشه باهات حرف بزنم.
وویونگ حتما باید ضبطش رو پس می گرفت پس موهای دنیل و ول کرد و گفت:
-اتفاقا منم باهات حرف دارم.
دنیل با چشم هایی ملتمس نگاهش کرد و گفت:
-به شانسی که بهت دادم گند نزن ققط...