Joost zat geërgerd over zijn tafel gebogen, niet eens zin in deze eerste schooldag. Wintersport was tot zo ver prima geweest, en al helemaal een hemel vergeleken met de vervelende les die hij tegemoet ging. Hij was zo dom geweest. Wist hij veel, dat Jur en Eva oprecht een ding zouden worden. Hij had nooit kunnen weten dat het zo zou aflopen, en hij het derde wiel moest gaan spelen tijdens alle lessen. Tenslotte, hadden ze dit jaar al hun lessen samen. Zodra ze vakkenpakketten kregen zou het voorbij zijn, maar dit schooljaar was nog maar net op de helft en Joost was Total loss. Als hij nog niet midden in een burn-out zat, stond die voor de deur op hem te wachten tot hij open zou doen.
Ding dong, heeft iemand een burn-out besteld?
Elke avond bracht een nieuwe mental breakdown met zich mee, telkens met nieuwe gedachtes en nieuwe problemen. Hoe Joost het volhield? Hij had zelf ook geen flauw idee hoe hij nog steeds in leven was, na alle problemen die hij het afgelopen schooljaar had doorstaan. Er waren zo veel problemen en zoveel dramatische gebeurtenissen, dat hij niet meer op zijn vingers kon tellen hoe heftig het er aan toe was geweest. Dat niet alleen, er waren genoeg vervelende kinderen die oprecht hun klep gesloten moesten houden. Ondanks Joost zijn geaardheid, had hij helemaal niks met de regenboogclub die zich in zijn klas bevond:
Conner — de redelijk aardige blonde jongen, die nooit zijn kop kon houden tijdens de les. Joost had het maar met hem te doen - alhoewel hij bij al Conner's woorden knallende koppijn kreeg - en hem redelijk vaak voor kanker homo had uitgescholden. Het was ook niet alsof het nu zomaar kon stoppen, want dan zou hij zichzelf uit de kast trekken.
Verder had je nog Nisse — totaal niet zoals Conner, en ook niet altijd blond geweest. Nisse hield ervan om zijn haar telkens te veranderen of te verven, waardoor Joost geen zin meer had om het telkens bij te houden. Nisse was qua personaliteit vrijwel volledig het omgekeerde van Conner. Als iemand pas echt ruzie heeft gehad met Nisse, was het Rutger wel. Die twee konden totaal niet met elkaar overweg, ook al sprak Nisse toch niet zo veel. Dan moest het wel heel erg zijn, ging Joost van uit.
Dan Anne — Joost vroeg zich af wanneer die bij het gekke regenbooggroepje gekomen was. Hij kon het zich niet herinneren, omdat het hem eigenlijk ook niet zo veel interesseerde. Ook zij was redelijk Nederlands; blond haar, blauwe ogen.
Noa was er ook — daar viel ook niet echt een touw aan vast te knopen. Het meisje had bij Joost op de basisschool gezeten, samen met Storm en een paar andere leerlingen. In sommige herinneringen was hij vrienden met haar, in sommige herinneringen het absolute omgekeerde. Ze had donkerblond haar en bruine ogen, om dan maar niet te praten over hoe vreselijk luid ze met Conner kon zijn.
Tenslotte, Wietse — ook geen idee, hoe hij in een homoseksuele vriendengroep terecht was gekomen. Wietse was dan ook die ene hetero jongen die je in elke queercoded vriendengroep had. Wel had Joost hem vaker met Noa zien fietsen, waardoor hij was gaan denken dat Wietse waarschijnlijk via haar bij de groep terecht was gekomen. Voor hem, had Joost wel respect. In zo'n groep zitten, terwijl je een hetero bent en zomaar roddels over je heen kunt krijgen? Joost kreeg bijna opvliegers als hij er over nadacht, terwijl jongens niet eens opvliegers konden krijgen. Je zou er Spaans benauwd van worden, alsof je langzaam stikt in een klein stukje wortel terwijl je hoofd rood aanloopt.
Dit schooljaar, was echt het toppunt van drama.
Jammer genoeg bestonden Jur en Eva nog steeds, toen Joost besloot dat zijn ogen maar weer eens open moesten gaan.
"Ah, je leeft nog." Zei Eva vrolijk. Die meid had overduidelijk geen flauw idee hoe vervelend ze Joost's leven had gemaakt, iets waar Joost pissig van werd.
Eerlijk gezegd was Eva niet de enige, want ondanks de vlinders waar Joost tegen vocht was hij Jur best wel een beetje gaan haten. In Jur's ogen leek alles waarschijnlijk normaal, ondanks de woeste blikken die Joost van tijd tot tijd uitwisselde met de oudere leerling. Ze waren wel beste vrienden, die rol gingen ze niet opgeven. Joost voelde zich nou eenmaal diep genaaid, en moest er even alleen mee dealen. Het was ook niet alsof Joost een assortiment aan opties had, tenzij hij zin had om uit de kast te komen.
Alsof ik daar ooit zin in ga krijgen.
Joost dwaalde af van Jur's lippen — daar had hij natuurlijk boos naar gestaard — in plaats van liefdevol.
Hij dwaalde en dwaalde, als een klein miertje in een grote zandhoop. Tot zijn blik aankwam bij Eva.
Met zijn armen boos gesloten, achterover in zijn stoel.
Joost staarde dwars door Eva's ziel heen.
Het was niet eens verkeerd bedoeld; zijn pupillen krompen langzaam toen hij langzaam haar kleren bekeek.
Joost voelde zich nog steeds dom.
De jongen krabde wat aan de achterkant van zijn hoofd, zijn vingers zoekend naar de jeukerige schilfers op zijn gemillimeterde haarkruin.
Mevrouw van Duivenboden was de roodharige Aardrijkskunde docent, die een obsessie met panterprint had. Ze kwam de les vijf minuten te laat binnen waggelen, en droeg haar zwarte handtasje over haar schouderblad. Vanuit de opening van haar tasje, kon je een aantal schoolbladeren zien uitsteken. De allerbelangrijkste reden voor Joost zijn woede, lag dan ook aan Eva en Jur.
Hij was niet vrijwillig bij die Eva gaan zitten, tevergeefs. Hij moest wel bij haar zitten, omdat ze met z'n drieën een praktische opdracht moesten maken. Een opdracht van voor de vakantie, die morgen ingeleverd moest worden. Tenminste, dat was de deadline die mevrouw van Duivenboden af had gesproken. Als zij er niet op tijd bij zouden zijn, ging dat van hun punten af.
"Dit is een werkles, ga vooral verder met de opdracht. Morgen is de deadline, te laat is punten aftrek!"
Dan moet ik er voor zorgen dat ik het op tijd inlever, want die punten kan ik goed gebruiken.
"Hebben jullie alle stukjes al af?" Vroeg Jur, die zijn laptop naar Eva en Joost toe draaide.
Dat was nog het ergste; Eva zat in het midden, en Jur nam uit zichzelf initiatief om te werken. Jur was altijd relaxed, geen problemen met deadlines? Jur begon een nerd te worden zodat hij Eva kon imponeren, iets dat Joost totaal niet beviel. Waar was Jur, die meer om lol gaf dan om cijfers? Was de Jur die leraren belachelijk maakte, volledig verdwenen? Joost wou niet dat Jur een goeie jongen werd.
Joost wou niet eens bij dit groepje horen.
"Ik wil het wel morgenochtend ingeleverd hebben," begon Jur, om de pijnlijke stilte te verbreken. Hij sloeg zijn arm om Eva heen, die hem een zoen op zijn wang gaf met een lachje. Joost kon er helemaal van flippen, net als zijn buik die tien miljoen salto's maakte.
"Stuur alles maar naar mij. Ik lever het in."
