Another Love | Hyunlix

Belive me

"Delirmiyorsun, sadece farkına varıyorsun."

Dolu gözlerle baktı Felix. Konuşacak gücü bulamamıştı kendinde.

"Hadi seni revire götürelim. Elin çok kötü görünüyor." Hyunjin çok endişelenmişti fakat bunu belli ederek Felix'i daha kötü bir ruh haline sokmak istemiyordu. İki eliyle kıpkırmızı olmuş minik eli kavradı.

Felix'i revire getirmiş fakat hemşire orada durmasını istememişti. Bu yüzden zorlada olsa sınıfa geri dönmüştü. Artık rahatla endişesini yaşıyordu, bir oraya bir buraya yürüyor, olan olayları Chris, Minho ve Jisung'a anlatıyordu.

Chris ellerini Hyunjin'in omuzlarına koyarak onu durdurdu.
"Yeter, başımı döndürdün. Hem neden mesaj atmıyorsun? Bizde gidelim yanına iyice endişelendim."

Hyunjin aydınlanmış gibi baktı Chris'e. Hemen cebinden telefonunu çıkarıp Felix'in numarasını buldu. "Sunshine" ismini görünce hafif bir tebessüm taktı yüzüne.

Hyunjin:
Nasıl oldun, daha iyi misin? Gelmemi ister misin?

Sunshine:
İyi gibiyim. Hemşire gitti ama gelmene gerek yok🙂

Hyunjin:
Geliyorum.

Chris'e dönüp "Siz daha sonra gelirsiniz" diyerek hızlıca çıktı sınıftan.

Felix telefonunu yatağın köşesine fırlattı. Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu. Bir kaç gün önce Hyunjinden ölümüne kaçarken şimdi yanına gelmesini istiyordu resmen. "Ne yüzsüzüm" diye geçirdi içinden. Ama son günlerde yaşadıkları Felix'in Hyunjine inanmasına yetmişti. Yinede içinde ki korku hiç gitmiyordu. Koparıp atmak istiyordu içinden. Hyunjinin dediği gibi korkak olmak istemiyordu.

Kapının açılma sesiyle daldığı düşüncelerden uyandı. Ondan önce giren kokuyla parmak uçlarının sızladığını hissetti.

"Selam." Kapıyı kapatırken konuştu Hyunjin.

"Selam."

Hemen yanına oturarak konuşmaya devam etti. Ellerini nazikçe Felix'in sarılı olan eline uzattı.

"Çok acıyor mu?" Gözlerinin içine bakarak sormuştu Hyunjin.

"Çok değil."

"Özür dilerim. Eğer ben seni bu kadar zorlamasaydım böyle bir şey yaşamayacaktın." Duraksadı biraz. Felix sadece parıldayan gözleriyle onun yüzünü inceliyordu. Derin bir nefes alarak devam etti Hyunjin. Ellerini yavaşça çekmişti Felix'ten.

"Sanırım hayatından tamamen çıkmam senin için-"

"Hayır."

Hyunjin hızlıca kendisini bölen çocuğa döndü. Çok emindi, karşısında ki çocuğun yüzünde umut kırıntıları görmüştü.

Tekrarladı kendini Felix.

"Hayır. Hayatımdan çıkmanı istemiyorum. Sadece seninle bir şeye başlamak beni korkutuyor."

Duraksayarak Hyunjin'i izledi. Gözlerinin içinde yıldızlar parıldıyordu. Ama konuşmuyordu. Bundan sonra Felix söyleceklerini düşünmedi bile. İçinden ne geliyorsa onu söyledi.

"Sanırım sen haklıydın. Bunlar.. gerçek."

İçine çektiği derin nefesi verdi cümlesini bitirerek. Hala devam ediyordu Hyunjin'i izlemeye. Gülüşünün büyümesiyle dudaklarının üzerinde ki çizgileri fark etti. Yüzündeki heyecan ve mutluluk içini ısıtmıştı Felix'in. Onunda yüzünde hafiften bir tebessüm belirmeye başlamıştı.