Bambaşka bir evrenden kopup gelen bir kadın, bir Stark, bir Iron Woman..
"Sen, tıpkı Tony gibi sinir bozucu, bencil ve kendini beğenmiş birisin Tonia."
"Evet yüzbaşı, ben bencilin tekiyim. Sırf kendi bencilliğimden bu evrendeyim. Zenginliğime doyama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Captain America'dan rujunun numarasını istemem yok mu peki..
İyi okumalaar 😘
"Nasılsın Tonia?" Tonia tek kaşını kaldırıp Steve'e kısa bir bakış attı. Ancak sonra omuz silkip kahvesini koymaya devam etti. "İyiyim yüzbaşı." Tonia bu kez de bir tabak çıkarıp kahvenin yanına birkaç kurabiye koydu. Aslında iyiden ziyade yorgundu. İki gecedir hiç uyumadan garajda çalışıyordu. Fazlasıyla bitkindi ancak uyumaktan korkuyordu. Tonia bakışlarını kurabiyelerden çekip Steve'e döndü. Steve'in yüzünde huzursuz bir ifade vardı. Bir şey söylemek istiyormuş ama söyleyemiyormuş gibiydi. Bunun üzerine Tonia kollarını göğsünün altında bağladı ve ona baktı.
"Ne söylemek istiyorsan söyleyebilirsin yüzbaşı. Seni dinliyorum." Steve gerçekten gergin görünüyordu. O da kollarını Tonia gibi göğsünde bağladığında Tonia bakışlarını onun şişen pazılarına indirmemek için zor durdu.
"Ben geçen gün senin odana gelmiştim, seninle konuşmak için. Ama içeriden Strange'in sesini duyduğum için girmedim." Tonia buna oldukça şaşkındı işte. Steve'in onunla konuşmaya gelmesine mi şaşırsa yoksa Steve'in hala neden bu kadar gergin olduğunu anlamadığı için düşünse mi bilemedi. Sanırım ikisini de sırayla yapacaktı.
"Evet?" Steve, Tonia'nın kahverengi gözlerinin ağırlığında eziliyor gibiydi. Neden böyle hissettiği konusunda hiçbir fikri yoktu. Onu neyin huzursuz ettiğini de bilmiyordu. Ama kendini Tonia'yla konuşmak zorunda hissetmişti. Strange'in sesini Tonia'nın odasında duyunca kendini berbat hissetmişti ama şimdi bu gerçeği görmezden gelerek dostuymuş gibi konuşmaya çalışıyordu. "Ben sadece.. her şey yolunda mı diye merak ettim."
Tonia anladığına dair kafa salladı. Aslında ikna olmamıştı, yüzbaşının cevabı onu tatmin etmemişti. Ama Tonia, Steve'in neden bu kadar gerildiğine dair başka bir sebep de bulamıyordu. Ayrıca kendi gibi bencil birini merak etmesi de şaşırılacak bir şeydi onun için. "Strange beni birden bu evrene getirdiği için bazı şeylerin suçluluğunu çekiyor." Yalan, tamamiyle ortalığı karıştırmamdan korkuyor. Aklındaki sesi susturup devam etti. "Bu yüzden nasıl olduğumu merak etmiş. Bunun dışında bir şey yok."
Steve duydukları karşısında sakince kafa salladı ve gülümsemeye çalıştı. Ama hayır, içi rahatlamamıştı. Yine de bunu belli edip Tonia'nın dikkatini çekmek istemedi. Dahi kadının dikkatinden kaçmak kolay değildi. "Peki.. o zaman sorun yok." Steve onun yanından geçip gidecekti ki Tonia da yana doğru bir adım attı ve onun önünü kesti. Aralarındaki mesafe az olmasına karşın Steve'in boyu uzun olduğu için yüzleri yakın değildi. Ayrıca Tonia şu an sadece meraklı görünüyordu.
"Peki, benimle ne konuşmaya gelmiştin o gün? Onu söylemeyecek misin?" Tonia tabiki kendisine söyleneni atlayacak değildi. Dahiliğin ilk kuralı merak etmekti. Steve için ise bunu söylemek Strange'i sormaktan daha zordu. Ama bir kere bu işe kalkıştıysa devamını da getirmeliydi. Kurumuş dudaklarını diliyle ıslattı ve söze başladı.
