သူမကိုဆိုလျှင် ထိရုံလေးနှင့်တောင် ချက်ချင်းတက်ကြွကာ ဟန်ဆောင်မကောင်းနိုင်သောသူသည် သူမ၏လက်က ထိကိုင်လိုက်သည်နှင့် ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားရရင်းမှ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ခါးလေးကိုတင်းနေအောင်သိမ်းပွေ့၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ခေါင်းကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသကဲ့သို့ ထိန်းကိုင်လာ‌ေလသည်။ထိုသို့ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော သူမလက်၏ထိတွေ့မှုကြောင့် ထိုးတက်လာသောခံစားချက်တွေကြားမှာ သူ့ဘက္မှတုံ့ပြန်အနမ်းတွေကလည်း ပြင်းပြင်းပြပြဖြစ်လာရသည်။သို့နှင့် အဝတ်ခံထားသည့်အထိအတွေ့ကို သေချာအာရုံစိုက်ကာ လှုပ်ရှားနေမိသောလက်က ခဏလောက်ကြာအောင် ညင်သာစွာပွတ်သပ်ပေးပြီးလျှင် သူ့ရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံကို ကြိုးဖြည်၍ နှစ်ခြမ်းခွဲပစ်လိုက်တော့သည်။ပြီးနောက် လက်ထဲကပူနွေးနေသောအရာကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်လိုက်ကာ

"ပြီးရင် ကောင်းကောင်းအိပ်ရမယ်နော်..."

"အိပ်ချိန်တောင်ရပါ့မလား..."

"ရအောင်အိပ်..."

"အဲ့ဒါက ကိုယ့်သဘောအတိုင်းမဖြစ်ဘူးလေ..."

"မဖြစ်လဲဖြစ်အောင်နေ...။ဒီည အပင်ပန်းခံဖို့ စိတ်မကူးနဲ့တော့..။အိပ်ပျော်စေချင်လို့ ဒီလိုလုပ်ပေးတာကို လုပ်ပေးရကျိုးနပ်အောင် ကောင်းကောင်းအိပ်လိုက်...။ဒီလိုလုပ်ပေးတာတောင် မအိပ်ဘဲ‌ေနနေရင် အိပ်မပျော်တာထက်ပိုဆိုးသွားအောင် တန်းလန်းထားပစ်လိုက္မယ်..."

"ကိုယ့်ကိုနိုင်စားနေလိုက်တာ.....။လက်ထဲမှာ အားနည်းချက်ကိုကိုင်ထားရလို့လား ဟုတ်လား..."

"ပြောပြန်ပြီ ပေါက်ကရတွေ..."

"မဟုတ်လို့လား..."

ထိုသို့ဖြင့် စကားတွေကဟိုရောက်ဒီရောက်ဖြစ်ကုန်ကာ ရယ်ချင်လာရလျှင် သူမက အားခဲထားသမျှ အကုန်ပျောက်သွားမည်စိုးသောကြောင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်ပြီးနှုတ်ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ထိုအခါ ပြန်လည်တုံ့ပြန်လာသောအနမ်းတွေနှင့်အတူ လက်ထဲကအရာမှာလည်း ပိုမိုတောင့်တင်းခိုင်မာလာလျှင် သူမက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေခွာ၍ ပွတ်တိုက်လျှောဆင်းလာကာ လည်တိုင်ကြားထဲသို့ခိုဝင်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက် သူလုံးဝအထိမခံနိုင်သောနေရာဖြစ်သည့် လည်‌ေစ့လေးကိုငုံစုပ်လိုက်လျှင်

You are the only Exception!Where stories live. Discover now