Calixian Bancroft (Bancroft series 1)

Chapter 46

"What do you need?"

Tanong ko agad nang makalabas kami ng bahay.

"Are you mad at me?" Biglang sabi nito.

"Ano?" Nagtataka kong tanong

"You smile to everyone. Kinakausap mo naman sila but you don't even give a damn for me." Aniya at humarap sa akin

"May nagawa ba ako sayo?" Tanong nito.

Napalunok ako sa tono ng pananalita niya. Ang hina na ang hinhin pero maramdaman mo ang seryoso. Hindi naman siya ganito magsalita noon.

"W...Wala" sagot ko.

"Bakit di mo ko masyado pinapansin? When our eyes met, iniiwas mo paningin mo sakin?" Aniya.

Napalunok ako. Ano bang pinagsasabi nito?

"Eh bakit ba? Close ba tayo?" Pagtataray ko.

"Hmm, so if we get closer you will talk to me?" Aniya at nagsimulang humakbang palapit sakin

"Wag kang lalapit!" Natataranta kong sabi

Ngumisi naman ito at lumapit pa sa akin.

"Why? Are you afraid? I'm not gonna bite you"

Umatras ako ng umatras habang papalapit naman siya ng papalapit sa akin.

"What do you need Calixian? Can you please tell it na! Gutom ako okay" Pagrarason ko para maka balik na sa loob

"What do I need? Ano nga ba ang kailangan ko?" Huminto siya at nag isip

"Pwede paki dalian, gutom na gutom na ako eh" pagtataray ko.

"You're still the same, mataray pa rin."

Sinamaan ko siya ng tingin

"Baka ikaw, playboy parin. Ilang babae kaya natuhog mo doon ano?"

Imbes na sumagot ay tumawa ito ng malakas

"You woman, wala ka paring pinagbago. Really? Am I that bad to you?"

"Bakit playboy ka naman talaga. Ano pa bang ini-expect sa isang katulad mo"

Saglit itong tumahimik.

"Ba't di ka nakasagot?"

Tumingin naman ito sa akin at humakbang palapit.

"Di ba pwedeng sabihin na nagbago ako?" Sabi niya at diretsong tumingin sa mga mata ko.

Di ako naka imik sa uri ng pagtingin niya sa akin. Parang ano lang. Basta di ko masabi.

"Perfect!"

Nagulat ako ng may marinig na nagsalita. Napaatras ako ng makita si Kristen na tuwang tuwa na nakatingin sa camera niya.

"K..kanina ka pa ba?" Tanong ko.

Nakangiti naman itong tumango.

"Medyo hehe. Pero di ko naman narinig don't worry. I just took a picture. And it was so good! Gusto mo tignan?" Aniya

"No thanks, punta na ako sa loob" Sabi ko at dali- daling pumasok sa loob ng bahay

THE celebration was good. Napuno ng tawanan at ngiti ang bahay namin. I'm happy na nakasama namin ngayon sila tita Amanda. Mas naging bibo pa ang celebrasyon dahil kina Zehan at Calihann.

"You're smiling"

Napawi ang ngiti sa labi ko ng marinig ang boses ni Calixian na alam kong nasa tabi ko lang siya.

"Masama bang ngumiti?"

"No. It's good to see you smiling. So keep smiling" aniya.

Pinigil ko ang sarili ko dahil naramdaman ko na naman ang malakas na tibok ng puso ko.

Why I am attracted to his accent?

Di ko nalang siya pinansin at tinignan nalang sila Calihann

"Do you mind if I ask you something?"

"Hmm okay, what is it?"

"Do you.. uh no. What's between you and my brother?" Tanong niya.

Nilingon ko siya at binigyan ng nagtatanong na tingin.

"Sino, si Sarchzani?" Tanong ko.

"Yes. You two seem close, I saw you're post di siya nawawala sa mga pictures mo. What's between you and my brother?" Diretsong tanong nito.

"Sarchzani and I are good friends, we really are. Since nung umalis ka, siya yung palagi kong kausap pag pumupunta ako sa bahay niyo. Siya lang kasi yung medyo matino eh. Well matino naman yung dalawa mong kapatid pero palagi prutas pinag uusapan. So sakanya ako naging close..Oh wait! Why I am explaining?" Sabi ko at iniwas ang tingin sa kanya.

"That's good. Stay with that and don't pass the line" He said with the tone of authority.

"And what will happen if I pass the line?" Tanong ko nang may panghahamong tinig.

"We'll see if what will happen. But when you pass the line, I'm gonna assure you that you will not gonna like it."

Bulong nito sa tenga ko na ikinanginig nang tuhod ko.