ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.2.20 End

သည္အခ်ိန္တြင္ ေကြ့လန္အာ က သူမ မ်က္စိေရ႔ွတြင္ က်ေနခဲ့သၫ့္ ေသနတ္ကို ေတြေဝစြာ ၾကၫ့္ေနခဲ့သည္ ။ တဖန္ လုဖုန္းထံသို႔ အၾကၫ့္ေရာက္သြားခဲ့သည္ ။သူမ မ်က္လံုးထဲတြင္ မႏွစ္မ်ိဳ႕ဖြယ္ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ ေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူမက ရြံ႔စရာေကာင္းသၫ့္ လူအိုႀကီးေတြရဲ့ ရင္ခြင္ထဲ ဝင္ေနရျခင္းက လုဖုန္းေၾကာင့္ပင္ ။

သူမ၏ အၾကၫ့္က လုဖုန္း၏ ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားျခင္းကို ခံရသၫ့္ ခ်င္ယြင္ခ်ီကို ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ခ်င္ယြင္ခ်ီ ၏ ခန႔္ညား‌ေခ်ာ‌ေမာသၫ့္မ်က္ႏွာသည္ အခုခ်ိန္တြင္ အၿပံဳးႏုႏုကို ထုတ္ေဖာ္ေနခဲ့သည္ ။ သူမက ဒီလို မႏွစ္ၿမိဳ႔ဖြယ္ ခံစားေနရခ်ိန္ သူမကို ဖိအား ေပးခဲ့သၫ့္ လူသည္ေတာ့ နတ္ဘုရားကဲ့သို႔ လူမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့သည္ ။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အလိုလိုသိစိတ္အရ က်ိဳးယဲ့ဟန္သည္လည္း လုဖုန္းအေပၚ ခံစားခ်က္ရိွေနေၾကာင္း သိေနခဲ့သည္ ။

သူမ ဘဝတြင္ ေတြ့ခဲ့ဖူးသၫ့္ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားသၫ့္ လူႏွစ္ေယာက္လံုးသည္ လုဖုန္းဘက္တြင္ ရိွေနခဲ့သည္ကို ေတြးမိခ်ိန္တြင္ သူမ၏ အမ်က္ေဒါသကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ ။

ဒိုင္း!!! ဒိုင္း!!!ဒိုင္း!!

ေသနတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္ကာ ဆက္တိုက္ပစ္ခတ္လိုက္သည္။ သူမ၏ ပစ္မွတ္သည္ လုဖုန္းမဟုတ္ခဲ့ဘဲ ခ်င္ယြင္ခ်ီ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ သူမက လုဖုန္းအား ႏွလံုးသားအတြင္းမွ နက္ရိႈင္းစြာ နာက်င္မႈကို ခံစားရေစမည္ ။

" ကိုကို!!!! " ထိုအခ်ိန္တြင္ ဂိုေထာင္ထဲသို႔ ဝင္လာသၫ့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္သည္ ျမင္လိုက္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အသက္ရႈရပ္မတက္ျဖစ္သြားခဲ့သည္ ။

ခ်င္ယြင္ခ်ီ က မ်က္ႏွာထက္သို႔ လြင့္စင္လာသၫ့္ ေသြးစက္မ်ားေၾကာင့္ ေတာင့္တင္းသြားခဲ့သည္ ။ သူ႔အေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္း ၿပိဳလဲက်လာသၫ့္ ခႏၶာကိုယ္အား ထိန္းကိုင္လိုက္သၫ့္ လက္တို႔သည္ တုန္ယင္ေနခဲ့သည္ ။ ' မဟုတ္.. မဟုတ္ဘူး '

ေကြ့လန္အာ၏ ပစ္ခ်က္မ်ားသည္ ေျဖာင့္တန္းမေနခဲ့ေသာ္လည္း ဆက္တိုက္ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေရွာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္း မရိွခဲ့ေပ ။ ေကြ့လန္အာသည္ လုဖုန္းက ခ်င္ယြင္ခ်ီအား ကာကြယ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ေခတၲမ်ွ ေၾကာင္အသြားေသာ္လည္း ခနအၾကာတြင္ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။