Different Worlds (REVISED)

Chapter 3

We ventured into a dining that feels like a café, where the aroma of freshly brewed coffee and delicious pastries filled the air. As we sat at a cozy table, the guy guided me, we savored our meal, our conversation didn't flowed effortlessly like what I was expecting, I just surrounded by silence.

Hindi ko tuloy mapigilang paglaruan pagkaing nasa harapan ko, dahilan para magkasagutan kami ng lalaki. I badly want to go home!

Nandito ako ngayon sa ikalawang palapag, yata nang bahay no'ng lalaki. Hinahanap ko ang libro na regalo sa akin ni Lola Corazon sa lahat ng kuwarto rito sa loob ng bahay niya,  lahat na yata nang kwarto napasukan ko except sa isa. Pagpasok ko, hinalungkat ko lahat ng gamit na nadoon at di ko inaasahan na mahalungkat ang six packed abs ng lalaki sa isang kabaong. No'ng una ay napatulala ako dahil first time ko 'yon. Ang noo'y virgin kong mata, ngayon ay hindi na, pero bakit sa kabaong siya natulog?

Kalimutan na... What happened is what happened kaya dont mind it.

Hinahanap ko ngayon ang library nitong bahay dahil iyon ang bilin ko sa lalaki, nagsinungaling pa talaga ako. Hindi ko alam kung na saan ang library, at mabuti na lang at maliwanag ang dinadaanan ko. Para na akong naliligaw, tawagin ko na lang kaya siya? Nasa baba na ako nang bahay na ito at naglakad pa ako at do'n ko nakita ang isang k'warto. Wala itong pinto at sa tingin ko ito na ang hinahanap ko.

"Tao po?" tanong ko. Pagpasok ko sa loob, bumungad agad sa akin ang maraming libro na nasa kaniya-kaniya nitong shelves. Halos abot na nito ang bubong, nasa sampung bookshelves ang nakapalibot sa loob nitong k'warto. Pansin ko ito ang pinakamalaking k'warto sa lahat ng k'wartong napasukan ko, at sa gitna niyon ay may nakita akong tulog. Tulog si Mr.  I don't know his name, nakatulog yata habang nagbabasa nang libro.

"M-ma?" rinig ko sa kaniya, mukhang binabangungot.

"Hoy! Gising... " gising ko dito.

Nakita ko namang nagising siya at may isa pang upuan sa harapan niya kaya umupo na ako at tiningnan siya.

"Mahilig ka magbasa? May I ask?" tanong ko.

"Is it obvious?"

"Sabi ko nga"

"What do you want?" biglang tanong nito na ikinabigla ko.

"Ayy oo nga pala sorry, anong libro meron ka rito?"

"May mga lumang libro ba dito?"

"Bobo," rinig kong bulong niya.

"Aba!" Ano suntukan na lang sarap suntukin, kairita!

"Can you observe  the place? This was owned by my roots, and obviously, nakikita mo naman siguro ang mga alikabok at amoy luma ng silid na 'to hindi ba?" Pilosopo nitong sagot.

"Sorry naman, tsk."

"Pwede ba tayong maghalungkat dito?"

"This place was well arranged then your going to ruin it?" Aba ang pangit talaga ng ugali, mabuti at nabawi sa pagmumukha tsk. 

Gusto ko lang naman umuwi sa mundo ko, 'yong libro lang ang alam kong pwedeng maging sagot.

"Gusto ko na umuwi"

"I can assure you that the book you're looking for, wasn't here."

"Gano'n?"

"Nagbabakasakali lang naman ako, ba't hindi mo 'ko tulungan? Hindi kaba yinuruan ng pagiging makatao?" Usal ko.

"That's none of my business." Sagot lamang nito.

Kumuha na lamang ako ng mabubunlot kong libro, at nagsimula sa pagbabasa. Habang nasa kalagitnaan ng pagbabasa ay may bigla akong naalala, bumalik ang turo ng guro namin no'ng nasa skwela ako. At 'yon ay ang pinaka-famous na na-discover ng isang mathematician tungkol sa precession of equinoxes.

Where it says that motion equinoxes along the orbit caused by the cyclic precession of earth's axis of rotation. A slow westward motion of the equinoxes along the eclip caused by the gravitational action of sun and moon upon the protuberant matter about the earths equator.

Mundo ko ang earth, eh anong mundo ba ito? Puwede kayang ito ang maging daan para makauwi?

"Excuse me sorry for interrupting you Mr.  Hindi ko alam ang pangalan, ano ang pangalan mo?" tanong ko.

"Dave Zhaylord, just to make you aware I'm a vampire." sagot niya na ikinagulang ng tainga ko.

"H-hindi mo naman kakagatin ang leeg ko? H-hindi ba? I can assure you na hindi masarap ang dugo ko, kasing pait 'to ng gamot na iniinom ko." Napapalayo kong sabi dito.

"Tsk," tanging usal nito habang nasa libro ang mga mata.

"Anong mundo ba ito?"

"Earth," sagot niya na ikinagulat ko.

"What? "

"Can't you hear?"

"Eh na saang parte ako ng earth? May airport ba dito?"

"Pinagsasabi mo?" Nakakunot noo nitong sabi.

"Halungkatin na lang natin mga libro dito," saad ko ngunit patuloy pa rin siya sa pagbabasa.

"Sige na please... Gusto ko ng maka-uwi," saad ko pero di niya pa rin ako pinansin.

"Woy! " tawag ko dito at tinabig ang kaniyang librong binabasa.

"Tsk," singhal lamang niya.

"Sige na Zhay," saad ko at nabigla ako nang bigla siyang tumayo,  at lumutang.

Lumutang siya hanggang sa halos maabot niya na ang bubong ng bahay niya. At nabigla ako nang may ihulog siyang libro, ngunit 'di ko ito nasalo.

"Catch it! Tsk, " usal pa niya.  Tsk maldito!

"Pasensya, 'di mo sinabi eh"

Patuloy pa rin ang pag-itsa niya nang mga libro galing sa taas at dahil sa ang bilis din niyang mag-itsa, yung ilang 'di ko na nasasalo.

Ilang oras pa ang nakalipas at nakatambak na ang mga librong pinag-i-itsa niya, at halos lumabas ang mata ko sa dami nito. Umupo ako sa tabi nito at nagsimulang tingnan ang mga cover nito, halos alikabok ang nakikita ko at hindi ko pa mabasa-basa ang mga title ng bawat libro. Jusko... Parang naging concern ako sa kaniya, 'di ba natutuyo utak niya rito?

Hindi pa yata ako nakakalahati, e napagod na ako sa pagkuha nang mga libro. Sino ba naman kasi ang 'di mapapagod kung halos pare-pareho lang ang nakukuha at nakikita kong libro?

"Are you fine?" biglang tanong ng bampira.

"Ok na lang," sagot ko habang nakatingin sa mga librong dapat ko pang tingnan.

"Ok, " saad niya. Tumingin ako rito at doon nakita ko pa rin siyang nagbabasa.

"Wala ka ba talagang super luma na libro dito?" sunod-sunod na tanong ko.

"Halos lahat ng nakikita mo ay luma, ang kapal ng pagmumukha mo para pahanapin pa ako ng sobrang lumang libro," seryosong sagot nito.

"Sige balik mo na lang 'to."

"Tss, then ibalik mo!" saad nito na ikinabigla ko. I understand him, talagang nakakainit ng ulo ang pagiging pagod.

"Tsss sige na, balik mo na!" saad ko.

"No one ordered me what to do!" mababasa sa mukha niya ang pagkairita.

"Eh ang taas niyan, baka diyan pa ako mamatay," saad ko. Ang taas ng pinagkuhanan niya, jusko.

"Then get out of here," seryosong saad niya.

"Oo na! Takte, pag ako namatay ikaw una kong mumultuhin! " sigaw ko at tumayo.

"Wala bang hagdan?" tanong ko at hinanap kung nasaan nakalagay ang hagdanan para paakyat sa bookshelves.

Tinuro niya naman ito at may nakita akong isang buton sa isang sulok na itinuturo niya, at napamangha ako roon naiisip ko pa nang baka may lumitaw na hagdanan, alam ko na 'tong paandar na 'to tsk.