Kıskanç

Bölüm 11

Ne diyordu bu adam böyle?! Ne demek o öyle ne demek?! Ulaş napacaktı şimdi? Hayata "bay bay" demenin zamanı gelmişti heralde.

Gözümü kapattım ve olacaklara kendimi hazırlamaya çalıştım. Belki de Ulaş tetiği çekecekti ve ben sonsuzluğa gözlerimi kapatacaktım. 

Ben düşüncelerimle cebelleşirken bir silah sesi geldi. Acıyla inledim. Ben mi vurulmuştum lan?!

Birden boynumdaki etki gidince Ulaş'ın sesini duydum.

"Gözünü aç Beren vurulan sen değilsin." dedi. Ah! Kendimin vurulduğunu sanmıştım.

"U-Ulaş..." dedim ve daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım. Ulaş kollarını iki yana açıp:

"Gel buraya Yaramaz kızım benim." dedi. Bende gidip onun kolları arasına girip ağlama işime devam ettim.

------------------

Ulaş ile arabada eve doğru gidiyorduk. İkimizdende çıt çıkmıyordu.Konuşmaması yararıma olur derken sorduğu soruyla olduğum yerde buz kestim.

"Hala bakiresin öyle değil mi?"

Ne demek "Hala bakiresin öyle değil mi?" ne demek? Ani bir sinirle tokatı yapıştırdım. Tüm gözyaşları gözlerime hücum etti sanki. En sonunda gözyaşlarımı tutamayıp ağlamaya başladım. 

"B-bak Beren ben özür dilerim tamam mı? Yani öyle demek istememiştim. Sana zarar verdi mi diye merak etmiştim. Senin için endişelenmiştim Beren. O soru ağzımdan öyle firar ediverdi işte. Özür dilerim."

Konuşmayacaktım.

"Beren konuşsana."

Konuşmayacağım.

"Beren!"

Konuşmayacağım mal konuşmayacağım!

"Beren konuşsana! Bir şey söylesene!" diye bağırdı birden hödük. Hem suçlu hem güçlü oh ne güzel!

Ama bende Beren'sem onunla KO-NUŞ-MA-YA-CAK-TIM.

-----------

Eve vardığımızda hala Ulaş'la konuşmuyordum. Hemen gidip odama girdim  ve tam Ulaş içeri girecekken kapıyı ardımdan sertçe kapattım ve kilitlemeyi ihmal etmedim. 

"Beren!Beren aç şu kapıyı! Eğer kapıyı kırmamı istemiyorsan aç şu kapıyı Beren!" diye kapıyı yumrukluyordu.

Cevap vermeyeceğim.

O sırada Ulaş'ın ağlamaklı sesini duydum.

"Seni seviyorum Beren. Birinin sana dokunuyor olması düşüncesi beni deli ediyor. Özür dilerim. Binlerce kez. Ben sadece ilkin olmak istiyorum. Ben senin ilkin olacağım sen benim sonum. O soruyu sormamalıydım biliyorum ama sana bir şey yaptı mı diye endişelendim Beren. Affet beni."

İkimizde ağlıyorduk. Ben kapının arkasına oturmuş ağlıyordum. Artık onu affetmeliyim diye düşündüm ve ayağa kalkıp kapıyı açtım. O da benim gibi oturmuştu. Bu gülümsememe neden olurken arkasını döndü.

"Bu gece birlikte uyuyalım mı? Korkuyorum." dedim.

Gülümsedi ve odaya girdi. Birlikte yatağa girip yattık. İşte böyle oluyordu.Günün sonunda yine onu affedip kendimi onun kolları arasında buluyordum.