14

2.5K 189 28
                                    

[Kageyama]

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.

[Kageyama]

Lo último que recuerdo fue como ____ rozo sus labios con los míos, fue una euforia de emociones, yo quería volver a sentir sus labios, pero esta vez quería hacerlo con delicadeza y poder sentir su sabor.

Al darme cuenta todo estaba oscuro y solo escuchaba que ____ me llamaba a gritos, luego de ello perdí el conocimiento.

- Tobio-kun... Tobio-kun -escuche la dulce voz de ____ y trate de abrir mis ojos.

Poco a poco intente abrir mis parpados, pude notar una figura borrosa a mi lado, note como cada vez podía la imagen se volvía más clara.

- Tobio-kun -observe detenidamente el rostro de ____

- ¿Qué paso? ¿En dónde estoy?

- ¡Que alegría! -esta se lanzó a mis brazos- pensé que ya no ibas a despertar -esta empezó a sollozar

- ¿Despertar?

- Te desmayaste Tobio-kun... j-justo después de que te di un beso -lo mire confundido, poco a poco empecé a recordar y recordé el beso fugaz que me había dado

- Beso... -susurre

- Y-yo me voy, de seguro estas c-cansado, es bueno descansar - ____ empezó hablar nerviosa, antes de que se diera la vuelta yo la tome del brazo- q-qué haces

- Ya me acorde, somos novios -hable emocionado

- S-sí... ahora que lo recuerdo, el presidente del consejo estudiantil me estaba buscando, debo irme

- No -jale el brazo de ____ y esta cayó encima de mí

- T-Tobio-kun...

- No te voy a dejar ir a donde ese individuo -me hice a un lado y esta se acostó a mi lado

- Pero es el presidente

- No me importa -la regrese a ver- aparte tenemos cuentas pendientes

- ¿Cuentas pendientes?

- Me robaste un beso -me acerque lentamente y la tome del mentón

- Y-yo lo siento, f-fue la emoción -observe como sus mejillas tomaban un leve color rojo

- Parece que ahora yo estoy emocionado...

Me acerque lentamente y esta cerro sus ojos, al darme cuenta nuestros labios estaban juntos, empecé a saborear sus labios, al comienzo lo hice con delicadeza, pero al pasar los segundos subí la intensidad.

Cada vez sus labios eran tan adictivos para mí, si continuaba así podía perder el control y asustarla, ambos nos separamos a falta de aire y note como ____ me miraba impactada.

[TN]

- E-eso fue genial -agarre mis cosas y salí del lugar, dejando solo a Tobio

- ____-san -vi a lo lejos a Hinata- ¿ya despertó Kageyama?

- S-sí, pero creo que necesita descansar, es mejor dejarlo solo

- ¿Paso algo? -mi miro curioso

- Nada del otro mundo -me despedí de Hinata y camine en busca del presidente

- Aiko-senpai -este se acercó a mí

- Parece que tu novio se emocionó -lo mire confundida- tienes los labios hinchados

- N-No... Es un mal entendido

- Jajaja mejor cambiemos de tema

El resto de la noche pase junto con el presidente y el resto del consejo estudiantil, sacamos cuentas del dinero recaudado durante el festival. Al terminar la reunión me di cuenta que eran pasado de las 12 pm.

Busque a Tobio para ir a casa, pero este no estaba en la enfermería, lo busque por todo el colegio y finalmente fui al gimnasio. Como era de esperarse este y Hinata estaban practicando.

Lo observe detenidamente, aunque quiera negarme, no puedo. Kageyama Tobio me gusta mucho, me gusto desde el primer día en que lo vi, él llamó mi atención en la máquina expendedora.

Al principio ambos nos portamos fríos y testarudos, pero quien iba a pensar que al final ambos terminaríamos siendo pareja. Quien iba a pensar que Tobio tiene un corazón cálido a pesar de mostrarse frío y duro desde fuera.

No me arrepiento de nada, me alegro al pensar en Tobio y yo como pareja. Me gusta mucho. No espero una relación color de rosas, sé que en el camino van haber muchos obstáculos pero ambos vamos a superarlos. Espero que nuestro amor sea eterno.

- TE AMO KAGEYAMA TOBIO -grite a todo pulmón llamando la atención de Hinata y Tobio

- Awwww Kageyama tú también dile que la amas -hablo Hinata

- ¡Cállate!

- Vamos a casa Tobio-kun -ambos nos despedimos de Hinata y salimos del lugar

Caminamos juntos en dirección a mi casa, la noche era algo fría, Tobio me presto su suéter, tenía miedo de que me resfríe.

- Y-Yo -Tobio trato de hablar- Yo te amo

Por un momento sentí como el tiempo se detuvo, solo éramos Tobio y yo, dentro de mí no dejaban de repetirse sus palabras.

Te amo... Te amo....

- Se siente bien -Tobio me miro confundido- escuchar esas palabras se sienten... bien

- ____ te amo -Tobio volvió a sorprenderme

- B-Basta -cubrí mi rostro con mis manos- me gusta demasiado esa palabra que me sonrojo

- jajajajaa -regrese a ver sorprendida a Tobio

- T-Tobio-kun, es la primera vez que te ríes conmigo

- Eso es porque me gustas -respondió

- Nunca dejes de sonreír a mi lado -lo tome de su camisa- me gustas

Me acerque lentamente a sus labios y le di un pequeño beso, Tobio me tomo de la mano y seguimos caminando juntos.

Sentir su cálida mano junto a la mía y saber que ambos éramos el uno para el otro, me hacía sentir la mujer más afortunada.

- Espero nunca soltar tu mano Tobio-kun

Me gustas mi prodigio Kageyama Tobio

Fin...

Muchas gracias a todas las personitas que llegaron hasta acá, se que fue una historia muy corta, aun así espero que les haya gustado 🥺💕

Muchas gracias a todas las personitas que llegaron hasta acá, se que fue una historia muy corta, aun así espero que les haya gustado 🥺💕

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
¿Amor y Voleibol? [Kageyama x Reader]Kde žijí příběhy. Začni objevovat