"Έχω άδικο;"
Δεν απάντησα καν στο μήνυμα.
Έβαλα το κινητό στο αθόρυβο και συνέχισα να κοιτάω τα αστέρια
Τι μαλακας
Η βραδιά κύλησε ήρεμα .
Εγώ σκεφτόμουν τον τρόπο του
Και με προσβάλει στο κέρασμα και μου στέλνει και μήνυμα
Βρε ουστ Δημητράκη.
Γυρίσαμε σπίτι σχετικά νωρίς και πέσαμε για ύπνο.
Εκείνοι.
Εγώ δεν είχα ύπνο.
Έβγαλα το φόρεμα και έβαλα μια γκρι φόρμα και μια μαύρη κολλητή μπλούζα ραντακι μαζί με την ζακέτα μου και πήγα μια βόλτα έξω μόνη μου.
Όλα τα καφενεία είχαν κλείσει .
Ήταν τόσο ήσυχα,τόσο μοναχικά.
Τόσο όμορφα.
Περπάτησα λίγο προς τα έξω .
Έκατσα σε ένα πεζούλι και κοιτούσα τα άλλα χωριά που φαινόντουσαν από μακριά .
"Τι κάνεις τέτοια ώρα μόνη σου;" Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή πίσω.
Γύρισα και κοίταξα.
Ήταν εκείνος με μια σακούλα με μπουκάλια
Δεν απάντησα και συνέχισα να κοιτάζω την θεα.
"Μην με αγνοεις"
"Άσε με ρε Δημήτρη" του απάντησα και προχώρησα λίγο πιο κάτω
"Τι έχεις;" Ρώτησε
"Με ρωτάς τι έχω; Μία με προσβάλεις στο κέρασμα και μετά μου στέλνεις και μηνυμα στο άσχετο;" Στο άκουσμα τους μου ακούστηκαν γελοία.
"Συγνώμη δεν κατάλαβα ότι σε πρόσβαλα απλά δεν ένιωθα άνετα να με κεράσεις" απάντησε εκείνος.
"Και το μήνυμα;" Ρώτησα
"Τι το μήνυμα;" Απάντησε με ερώτηση
"Γιατί το έστειλες ;"
"απλά ήθελα" απάντησε
YOU ARE READING
𝑯𝒊𝒎.
Teen Fiction"Νατάσσα θάρρος ή αλήθεια;" "θάρρος" απάντησα δυναμικά "έχεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι γουστάρεις τον Δημήτρη;" "Τι;" ρώτησε εκείνος "Οχι γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει" απαντησα και ένιωσα το βλέμμα του να με καίει Απόσπασμα από το κεφάλαιο...
