Chapter 30- Goodbye

26 3 0
                                    

KEEPING THE LAST BULLET

CHAPTER 30

"Mommy?"

A woman wearing a white dress was facing her back on me. She turned around after hearing me calling her.

"My daughter."

Beside her is Dad that's smiling ear to ear while looking at me.

I couldn't help my tears to fall and ran towards their direction. I hugged her tight na para bang ayaw ko na siyang pakawalan, as same as I did to Dad. Gusto ko'ng mamangha nang tuluyan ko silang mayakap, ibig sabihin ay hindi ako nananaginip.

"M-Mom and Dad , I miss you so much."

She caressed my cheeks and dried my tears away. She then examined every part of my face and kissed my nose.

"I also miss my one and only daughter."

I looked around. This place is so beautiful. Wala ako'ng ibang makita kundi kulay puti, at isang hardin na puno ng makukulay na bulaklak, specially a rose. Tila isa itong kaharian na sobrang ganda.

"Where are we, Mom? Dad?" I asked curiously.

"Hindi na mahalaga kung nasaan tayo. Ang mahalaga ay makita mo ang lahat ng ito," Dad answered

I looked down, my brows furrowed after seeing Adonnis crying beside a woman. Wait, that's me?

"A-Ako ang babae'ng 'yon? N-Nabaril ako Mom, p-pero bakit ako narito?" takang tanong ko.

"M-Mom? Am I dead?" I asked.

She didn't respond and hugged me instead.

"Hindi mo pa oras anak, marami ka pa'ng pangarap na dapat tuparin. Hinihintay ka na niya," I shook my head and hugged her tighter.

"A-Ayoko po, d-dito na lang ako. Miss na miss ko na po k-kayo, h-hindi ako aalis. W-Wag niyo ako'ng iwan."

"Anak, hindi maaari ang gusto mo'ng mangyari. Alam niyang marami ka pa'ng pangarap sa buhay. At ang iyong mga kapatid, hindi ba't nangako ka na aalagaan at po-protektahan sila?" Dad said.

"T-Then go with me, b-babalik na tayo. T-Tara na po."

Napaupo ako nang bitiwan ni Mom ang aking kamay.

"M-Mommy."

"Anak, h-hindi kami maaaring sumama sa'yo. Tignan mo sila, mahal na mahal ka nila. Kaya bumalik ka na, hinihintay ka na nila anak. Hindi mo man kami nakikita, tandaan mo na lagi mo kaming kasama. Narito lamang kami at binabantayan ka mula sa malayo," umiiyak na saad ni Mommy.

"P-Pero ayaw ko po kayo'ng iwan."

"Makinig ka, anak ko. Ang lalaking iyon, mahal mo ba siya?" He pointed at Adonnis.

I nodded.

Sobra.

"Then go, wag mo'ng hayaan na mawala ka sa piling niya. Hindi mo pa oras, Avrionne. Balang-araw ay magkikita at magsasama-sama 'rin tayong lahat. Ngunit hindi pa ito ang tamang panahon para doon."

I nodded and wiped my tears.

"Mahal ka namin anak, kahit ano'ng mangyari ay nandito lang kami para sa'yo.."

..

I slowly opened my eyes, adjusting from the brightness of the light. Naging mabigat ang aking paghinga, tila ba nahihirapan ako'ng gawin ito.

I felt a heavy hand holding mine. I slightly moved my head to see who was that.

It was Kuya Ash.

Keeping The Last Bullet (Under Major Editing) Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα