Akıbeti hüsran olan hayatımın son demlerinde yazgım değişmiş yahut sil baştan yazlımış gibiydi .
Evet o gün ölmemiştim fakat ölmeme ramak kalmıştı.
Bana verilen ikinci şansı meyus geçirmek değil bilâkis erinç şekilde geçirmekti hedefim.
Lakin hayat kısaydı aksi takdirde ikinci şansım olmayacaktı .
Savaş hayatıma girdiği şu kısa zamanda aksilikler ardımızı bırakmamış bilhassa çoğalmıştı.
Akli selim davranmalı velhasıl hayatıma dumura yer vermemliydim.
Mesaimin bitmesine az bir vakit kala aynı ofiste bulunduğum iş arkadaşım Mila'nın seslenmesiyle ucu bucağı olmayan derin düşüncelerimden arınıp dış dünyaya dönmüştüm .
İki gün sonra olacak olan davetten haberin vardır sanırım.
Milanın kurduğu cümleye ilk başta afallasam da daha sonradan idrak edebilmiştim .
İki gün sonra patronumuz Zahir beyin 36.yaş günü dolayısıyla çalışanların düzenlediği bir davetti. Zahir bey sevilen bir adamdı sert duruşu olsada aslında ne kadar çalışanı varsa elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışan bir insanmış .
Bu devirde çalışanlarına hem maddi hemde manevi destek veren bir patronunuzun olması güzel bir şeydi.
Yanı sıra Zahir beyin bir kaç eserini okumuştum şahane bir ozan olduğuna yemin edebilirim .
Böylesine soğuk ve sert adamın şiirler yazan ve insanlara yardım ettiğine inanmamıştım ilk başta ta ki işe başladığımdan beri şahit olduğum Zahir beyin bir den fazla iyi anısına ve şiirlerlerine dek.
"Olmaz olur mu? çalışanlarının dilinden düştüğü mü
var."
"Bu arada Zahir bey seni çağırıyor."
Başımı olumlu anlamda sallayıp Zahir beyin odasına doğru yola koyuldum .
Kapıyı ince uzun parmaklarımın tersiyle iki kez tıklatıp ardımdan içeri girdim."Beni çağırmışsınız Zahir bey."
İçinde en ufak bir duygu kırıntısına raslamadığm irisleri beni buldu ardından sert bakışlarını oturmam için sandalyeyi işaret etti.
"Evet Vera otur şöyle . Lafını ikiletmeyip oturdum.
"Asistanım özel olan bir kaç sebepten ötürü bir süreliğine yanımızda bulunmayacaktır ."
"Onun yerine sen asistanlık görevini üstleniceksin
Yani demem o ki şahsi asistanım şimdilik sensin ."
"Ama Zahir bey ben yapamam ki. Daha işe başliyalı ne ladar oldu efendim."
"Arzumu bir kez daha yinilemiceğim Vera Cihangir
Yapamiyacak bir şey yok ."
"İşinizin başına dönebilirsiniz."
"Tabi efendim. "
Ardından sessiz adımlarla dışarı çıkıp Mila ve Fundayla kaldığım odaya döndüm .
Hemen masama geçtim ve Milanın bana yöneltiği soruyu cevapladım.
"Ne oldu niye çağırmış?"
"Şahsi asistanı olmamı emretti . Hayır yani anlayamıyorum işe başlayalı iki ay olmadı o kadar uzun zaman emrinde çalışan insan varken neden ben.'"
YOU ARE READING
SÜKUT-Û VAVEYLA
Romance"Sükut-u vaveylalarla hapsolmuş yüreğimin lal olan her bir zerresinde sen ah diyorsun ben can çekişiyorum..." Bütün hakları bana aittir izinsiz alınması, tek bir kelimesinin bile çalınması vesaire durumlarda yasal işlem b...
