It's not over || ✓

Letter | Bonus part

Maddi's pov
3 χρόνια μετά,

"Αχ μαμά δεν μπορώ." Παραπονιέται η Olivia όταν σταματήσει να κυνηγάει την μικρή.

"Για σε παρακαλώ εγώ έχω δύο να γκρινιάζουν. Εσένα και τον μικρό." Της λέω κάνοντας την να γελάσει.

Γελάω κι εγώ μαζί της, μέχρι που χρειάζεται να σηκωθώ από την θέση μου ώστε να προλάβω τον Alex από το να πέσει κάτω.

Τον κοιτάω ανήσυχα κι εκείνος με κοιτάει χαμογελώντας δαγκώνοντας τα χείλια του.

"Πρόσεχε." Του λέω πριν φύγει ξανά και συνεχίσει να τρέχει μέσα στο σπίτι.

"Κι εγώ έτσι ήμουν;" Με ρωτάει η Olivia και γυρνάω να την κοιτάξω.

"Εσύ ήσουν πιο ήρεμη. Βέβαια μεγαλύτερη ήσουν χειρότερη οπότε ελπίζω να μην είναι το ίδιο και ο Alex γιατί έχουμε και μια ηλικία." Της απαντάω και πιανει τα μαλλιά της σε έναν χαμηλό κότσο.

Λίγη ώρα αργότερα ο Tony με τον Ian μπαίνουν στην κουζίνα και ο Tony σηκώνει στα χέρια του την Emily πριν κάτσει στο τραπέζι.

Βλέπω την Olivia να χαμογελάει σε αυτήν την εικόνα που βλέπει. Το ποσό δεμένος είναι ο Tony με την μικρή τους.

Στην αρχή δεν ήξερε τι να κάνει, ήταν κάπως απόμακρος από αυτήν αλλά στην πορεία άρχισε να χαλαρώνει και να μην φοβάται πως θα πονέσει το μωρό εάν το κρατήσει.

Καθόμαστε όλοι στο τραπέζι και ο Ian βοηθάει τον Alex να κάτσει στην καρέκλα ανάμεσα μας.

"Αν ήμουν αγόρι πώς θα με βγάζατε;" Μας ρωτάει η Olivia και ο Tony γελάει με την απορία της.

"Oliver..." Λέω περίεργα.

"Ή Alex." Προσθέτει ο Ian.

"Εγώ ακόμα αναρωτιέμαι γιατί έχεις κόλλημα με το όνομα Alex." Λέει ο Tony περίεργα.

"Μου άρεσε η ελληνική ιστορία παλιά, το Αλέξανδρος ήταν ένα από τα ονόματα που μου άρεσαν. Οπότε Αλέξανδρος ή Alexander και γίνεται Alex." Του απαντάω γελώντας.

"Τελικά όμως δεν μάθαμε τι απέγινε ο Alex." Η φωνή του Ian με κάνει να γυρίσω να τον κοιτάξω.

"Την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του είπε πως θα έφευγε. Δεν ξέρω που ακριβώς, πάντως είπε ότι θα είναι μακριά. Θα επικοινωνούσε ξανά μαζί μας μόνο αν είχε αυτός πρόβλημα ή αν είχαμε εμείς." Του λέω λίγη ώρα αργότερα.

Flashback

Πλησιάζω τον Alex με μεγάλα βήματα και τον κοιτάω περίεργα όταν πλέον στέκομαι μπροστά του.