ႏွာဘူးၾကင္ယာေတာ္ (နှာဘူးကြင်ယာတော်)

22

ဒီေန႔ဟာ မင္းႀကီးခ်န္းေယာလ္ရဲ႕သားေတာ္ေလးyuanရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲက်င္းပမဲ့ေန႔မို႔ နန္းေတာ္ရင္ျပင္ထက္ အလွအပ အျပင္အဆင္အခ်ိဳ႕၊ စားေတာ္ပြဲအတြက္ မုန္႔ေတြျပင္ၾကဆင္ၾကနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။

ဆယ္ဟြန္းကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ထိန္းရတဲ့အထိန္းေတာ္ႀကီး ကလဲ ပြဲေတာ္မို႔ သိပ္ကိုအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္၊
Yuanေလးက နန္းတြင္းက အမႈထမ္းေတြအကုန္ခ်စ္ၾကရတဲ့မင္းသားငယ္ေလးမို႔အမႈထမ္းေတြအကုန္လံုးက ေမြးေန႔ပြဲမွာတတ္အားသ၍ ကူညီေပးခ်င္ၾကတယ္၊
အဲ့ေတာ့ ဆယ္ဟြန္းအတြက္ ဂြင္ပဲေပါ့။

ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ စားဖိုေဆာင္ သြားတယ္၊ မုန္႔ေတြေပါက္လြတ္ပဲစားႏႈိက္ျမည္းၿပီးလက္မေဆးပဲအထိန္းေတာ္ႀကီးဆင္ေပးထားတဲ့ဝတ္ရုံနဲ႔သုတ္တယ္၊
ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းရွိေနခဲ့တဲ့ဝတ္ရုံအျပာႏုေလးက ခုေတာ့ မုန္႔အမႈန္ေတြ ၊အစားအေသာက္အတြက္ ဆိုးေဆးေတြ၊ ယိုေတြနဲ႔ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပဲ၊

ေမြးေန႔ပြဲအတြက္ တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာတဲ့ ပြဲလာပရိတ္သတ္ေတြထဲက ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္း တခ္ခ္ရယ္ေန၊အတင္းတုပ္ေနၾကတဲ့ပ်ိဳမဒီတသိုက္ကို ဖြန္ရွယ္ေၾကာင္တယ္၊

သာယာလွတဲ့ ကိုယ့္ဘဝေလး။ ငလူးေကာင္ႀကီးဝင္မလာခင္ေပါ့၊အဟစ္

" ၾကင္ယာေတာ္ ဟြန္း ၊ ၾကင္ယာေတာ္ဟြန္း "

အထိန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ေအာ္ေခၚသံၾကားမွ ဆယ္ဟြန္းက လွစ္ခနဲ ျခံဳထဲေျပးပုန္းတယ္၊
*ဒီေသာက္အဘိုးႀကီး လုပ္ျပန္ၿပီ၊
အိမ္ကအေဖနဲ႔အတူတူထားရမယ္*

အထိန္းေတာ္ႀကီးေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္နဲ႔ ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ရင္းထြက္သြားခါမွ ဆယ္ဟြန္းကပုန္းေနရာကထြက္လာတယ္။

" ၾကင္ယာေတာ္ဟြန္း မေတြ႕တာေတာင္ၾကာၿပီဗ်"

အနဲငယ္ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမွဆယ္ဟြန္းကိုျမင္သြားပံုရတဲ့ဂ်ံဳအင္းနီးရဲ႕အသံစာစာေလးေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းက ေျပးၿပီး ပါးစပ္အတင္းပိတ္ရတယ္၊
ေမႊလို႔မဝေသးတဲ့ဆယ္ဟြန္းက လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔အထိန္းေတာ္ႀကီးေခၚရာေနာက္မလိုက္ခ်င္ေပါင္။