Yorgundu, bitkindi, artık gücü yoktu. Yaşamak için amacı kalmamıştı. İnandığı her şey yerle bir olduktan sonra inanacak yeni bir şey lazımdı... Tutunacak yeni bir dal...
Hafta sonları Tolga'yla geçerken Mila günden güne büyüyordu.
Gökhan'la yapılan anlaşmanın ardından, Yağız ve Hazan'ın odalarının çaprazını Gökhan için hazırlatmışlardı. Böylece Yağız, özlediği eski günlerini biraz da olsa yâd etmişti. Tabi bu kez bir fark vardı; Hayatının anlamı olan kadın yanındaydı. .
Gece olduğunda Hazan, Yağız'ın dudaklarına kondurduğu öpücüklerle uyumak istemediğini belli eden muzip bakışlarıyla gülümsediğinde, Yağız da memnuniyetle karşılık vermişti.
Hazan, kapalı gözleriyle zirvesini yaşarken aniden üzerine yığılan Yağız'la korkarak nefes nefese gözlerini açmış, zor nefes alan Yağız'ı yanına yatırarak rahatlamasını sağlamaya çalışmıştı. Yağız her ne kadar iyi olduğunu söylese de Hazan devam etmeyip Yağız'ın ilaçlarını içirerek duşa girmesine ve yıkanmasına yardım etmişti.
Hazan endişeyle hastaneye gitmeyi önerse de Yağız, iyi olduğunu söyleyerek Hazan'ı sakinleştirmişti. Hazan bile bazen kendi kalbinin duracağını hissederken Yağız'ın kalbinin yorulması doğaldı. Zamanında Duygu bu konuda Hazan'ı uyarmıştı. Bu yüzden fazla üstelemedi
Bu olayı takip eden günlerde Yağız, gayet iyi göründüğünden Hazan, rahatlamıştı. .
Perşembe mesai sonrası Hazan ve Yağız şirketten dönerek evlerine geldiler. Yağız, yorgun hissettiğinden arabayı Hazan'ın kullanmasını rica etmişti. Hazan üstelemeden arabayı alıp eve doğru yola çıktı.
Eve gelerek odalarına çıktıklarında, üzerindeki kıyafetleri değiştiren Hazan, yatakta oturan Yağız'a 'yemek hazırlanana kadar uzanmasını ama yemekten önce uyumamasını' tembih ederek Yağız'ın dudağına kondurduğu öpücüğün ardından mutfağa indi.
Takım elbise bunalttığından kalkarak dolaptan aldığı kıyafetleri yatağa koyup üzerini değiştirmek için geri dönen Yağız, gözlerinin önünden kayan yatak ve kulaklarında uğuldayan seslerle tutunmaya çalışsa da başaramayıp sendeleyerek yere düşmüş, kesilen nefesleri yüzünden ses dahi çıkaramamıştı. Akan gözyaşlarıyla ağzından çıkan birkaç inlemenin ardından, giderek sıkışan kalbi ve nefesleriyle bulanıklaşan gözlerinin önüne gelen son görüntü Hazan'dı. Sona geldiğini hissediyordu ve ilk kez bundan korkuyordu, ardından bırakacağı Hazan için korkuyordu. .
Hazan, Semiha'nın da yardımıyla sofrayı kurmuş, Yağız'a seslensede hâlâ gelmenesine söyleniyordu, "Yağııııız~ Hadi yemek hazır... Hadi gel sevgilim!... Yağız uyuyup kaldın mı?" Hazan gülerek söylenip üst kattaki odaya doğru ilerledi.
Kapıya yaklaştığında gülerek aklına gelen şeyi yapmaya başladı, "Kimin kocası buuu~ Bu ben-" Kapıyı açarak yerde yüzüstü uzanmış Yağız'ı görmesiyle donup kalmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç saniyede ilk şoku üzerinden atarak aceleyle Yağız'a yaklaşıp yüzünü çevirerek sırtüstü yatırdığı adamın kafasını kucağına aldı. Yağız'ın elini tutarken nabzını hissedemiyordu ve bunun titremesi yüzünden olması için dua ediyordu.
