⤤𝐴𝑟𝑒 𝑌𝑜𝑢 𝐼𝑚𝑚𝑜𝑟𝑡𝑎𝑙⤦ 𝓌𝓌 𝒻𝒶𝓃𝒻𝒾𝒸

02/06/1943

02/06/1943

Bahçeye çıkar çıkmaz derin bir nefes aldı Tom.

Raven'ı nasıl ölümsüz olduğu ile ilgili konuşturmak için ne yapması gerektiğini düşünüyordu o günden beri.

O nasıl ölümsüz olduysa, aynı şekilde kendisi de olabilirdi değil mi?

Olabilirdi.

Eğer bir yolu varsa her şeyi yapardı çünkü genç slytherin.

Yenilmez olmalıydı.

Yasak ormana doğru adımlarken planlar kuruyordu kafasında. Ona yaklaşmaya mı çalışmalıydı?

Yoksa işkence mi etmeyi denemeliydi?

Aslında mantıklı geliyordu. Sonuçta genç kız ölmüyordu. Bu da ona istediği şeyi söyletene kadar işkence edebileceği, onu konuştuabileceği anlamına geliyordu.

Peki bunu yapmayı gerçekten istiyor muydu?

Parmaklarını şakaklarına götürdü. Ona işkence etmek istiyor muydu ya da lanetlenmek istiyor muydu?

Başını iki yana salladı. "Kendine gel." diye mırıldandı. Lanetlenecek olsa bile ölümsüz olmak istiyordu.

Ona işkence etmesi gerekse bile.

"Hayır! Yapmayın!" Çığlıklar duymuştu Tom. Bir kızın çığlıklarını.

Çok uzaktan gelmiyordu.

Yasak ormana daldı hızla. Ağaçları arkasında bıraktıkça yaklaşıyordu çığlıkların kaynağına. Sesler yükseldikçe daha da hızlanıyordu oğlan.

Bir meşe ağacı.

Önünde uzanan bir beden.

Rengi atmış tene ait mavi saçlar.

Çığlıklar...

Raven'ın çığlıklar içinde çırpınan bedeninin dibine çöktü ve kızı sarsmaya başladı.

"Hey! Mavi şeytan! RAVEN UYAN!!"

Ne kadar sarssa da nafileydi. Acı dolu çığlıkları ormanı inletirken kızın bedeni sanki crucio yemiş gibi acıyla kıvranıyordu.

"Onu koru..."

Kızın çığlıkları birden kesilmişti. Gözünden kirpiklerini ıslatıp geçen bir damla yaş süzüldü.

Ve gözyaşlarının söndüremediği yangınların yansıdığı gözlerini açtı...