ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.1.13

သို႔ေသာ္ ရွန္ယိသည္ ရြမ္းရီ အား ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အလြန္ကို စိတ္ထိခိုက္သၫ့္ ပံုစံကို ျပဳလုပ္လိုက္ကာ " ဟူးး သနားစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ငါ့ဘဝ ပါလား.. "

ရြမ္းရီ က ႏွာေခါင္းရႈံလိုက္ကာ " ဟန္ေဆာင္မေနစမ္းပါနဲ႔... ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္ခ် .. အသက္မရိွရင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လို႔ မရဘူး " သူက အစကတည္း ရွန္းမန္ စစ္တပ္ ကို စံုစမ္းခဲ့ၿပီးသားပင္ ။ ရွန္ဝမ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီး သူတို႔သာ‌ေသရင္‌ေသသြားမယ္ အျခားတစ္ေယာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ ။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ အဲ့ဒီ အႏၲရယ္ကို ရွင္းပစ္ခ်င္၍ ရွန္ဝမ္ကို သတ္ရန္ တာရွန္သို႔ သူကိုယ္တိုင္ တိတ္တဆိတ္သြားခဲ့ျခင္းပင္ ။ နန္းေတာ္တြင္ ေနရာသည္မွာ အလြန္မြန္းၾကပ္ၿပီး အမွတ္တရမ်ားက ေနရာတိုင္း ေတြ့ေနရေသာေၾကာင့္ အျပင္သြားရန္ အေၾကာင္းရွာခဲ့သည္ဟုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္ခံမည္ မဟုတ္ေပ ။

" ေကာင္းပါၿပီ... ေကာင္းပါၿပီ .. မိန္းမ .. အဲ .. အရွင့္သေဘာ အရွင့္သေဘာ " ရွန္ယိ က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ကာ ေျပာလိုက္သည္ ။

" စစ္သည္ေတြကို အမိန႔္ေပးခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ .. ပါးစပ္ကို သတိထား "

ရွန္ယိမွာ သူ႔အား ၿခိမ္းေျခာက္ကာ ထြက္သြားသၫ့္ သူအား အသဲယားလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ပင္က်ခ်င္လာသည္ ။ ၾကည္ရံုတင္ၾကၫ့္ၿပီး မထိရမကိုင္ရသၫ့္ဘဝက ဆိုးရြားလြန္းလွသည္ ။ အၾကာႀကီးေနမွ ေတြ့ရတာေတာင္ အားရေအာင္ ေပြ့ဖက္လိုက္လို႔ မရဘူး ။ " အားးး ဆိုးလိုက္တဲ့ ဘဝႀကီး "

_______________________
" စိတ္မေကာင္းပါဘူး ရွဝမ္ .. ျပန္လို႔ရပါၿပီ "

ရွေဝ့ယိ သည္ သူ႔အား ေမာင္းထုတ္သၫ့္ လူအား ၾကၫ့္ကာ တည္ၾကည္မႈအျပၫ့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ ။ " မင္းသား မဟုတ္ေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္က မင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ..စစ္အႀကံေပးက ‌ေသခ်ာစဉ္စားေပးပါ .. ဒီမင္းသားက မင္းတို႔ကို ေခၚၿပီး အျမင့္ေရာက္ေအာင္ တင္ေပးႏိုင္တယ္ "

" ကြၽန္ေတာ္တို႔က ရွန္ဝမ္နဲ႔ အတူ ငရဲသြားဖို႔သာ ဆႏၵရိွပါတယ္ " ၿပီးေနာက္ ရွေဝ့ယိထက္အရင္ ထိုလူက ထြက္သြားေတာ့သည္ ။