Her Inscrutable Venom (Imperfect Series #1)

Kabanata 28

Kabanata 28

Special

Who among the two needs to fit in this society? The people who didn't gotta fit? Or the people who judges the people who didn't gotta fit?

As I hug my folded knees, cold breeze touches my skin. I didn't get the chance to wear any of my jackets because I didn't know it'll happen. Ang aking dalawang paa ay nanlalamig na dahil sa hindi ko napansing nahubad na pala ang rubber shoes ko mula sa pagtakbo. Ang suot kong pambaba na hanggang itaas ng tuhod ay pilit kong itinatakip sa mga hita upang hindi umakyat ang lamig sa katawan.

I noticed the bruise on my skin. Arms, legs and when I touched my face, it's also bruised. My lips quivered as I remembered the scene earlier. Walang hudyat na tumulo na naman ang mga luha sa aking mata. Para bang hindi sila nauubos dahil kung gaano karami ang iniyak ko ay tila mas marami pa yata ang nagsilabasan ngayon.

How could they do this to people who doesn't even doing anything harmful with them? I just want to live. I just want to be like them. May kaibigan na mag-aalala at magtatanggol sa 'yo, kaklaseng tutulungan ka at sasamahan ka sa pagtawa. I am just a human too. Gusto ko ring maranasan ang nararanasan nila. Pero bakit?

But everytime I'm asking why to myself, I would always remember my name. Ako nga pala si Samantha. Si Samantha'ng walang nakakakilala sa tunay na siya. Bukod sa pamilya niyang walang ibang ginawa kundi ipagtabuyan at kahiya'n.

Sometimes, hindi ko mapigilang isipin... Bakit pa ako nabuhay? Bakit pa ako ipinanganak kung hindi rin naman nila ako pahahalagahan? Bakit kailangan ko pang pagdaanan ang lahat ng ito sa mga kamay nila kung wala naman akong ibang ginawa kundi patunayan ang sarili ko sa kanila?

Gusto ko lang namang mahalin nila ako. Pero bakit hindi nila iyon maibigay? I want them to feel thankful that I am their family. I want them to make me feel important even just a second.

I want someone to tell of how I feel. I want to be open to them because it's stressing me everytime I'm keeping pain. Pero sino? Wala sila. Ayaw nila.

Dama ko ang hapdi sa aking mukha dahil sa luhang tumatama sa mga sugat ko sa mukha. Pero may mas sasakit pa ba sa nararamdaman ko sa oras na ito?

Kung dati iniisip ko na baka mag-isa lang ako. Ngayon, sigurado na ako. Mag-isa lang talaga ako.

No one will protect me but me. No one will understand my feelings but me. No one would appreciate my existence but me.

Pero kagaya nga ng nasa isip ko kanina. There's still a peeking light in my sight. That will cherish the moments with me. That will love me whole heartedly and could be my shoulder whenever I got tired. That he could be my handkerchief whenever I'm crying. That he could be my peace whenever I'm in chaos.

The Radly who could be there for me.

Dahil habang kasama ko siya, nagkakaroon ako ng ina na nag-aalala sa tuwing nawawala ako sa paningin niya. Nararanasan ko ang pagmamahal ng isang ama sa tuwing nasasaktan ako at poprotektahan ako. Nararamdaman ko ang isang kaibigan sa kaniya sa tuwing pinapatawa niya ako. Nakokontento ako kapag binibigyan niya ako ng dahilan para maging malakas na parang si Kuya Shawn. Because when Kuya Shawn left me, he totally made me feel that I still have another brother Shawn.

Sa kaniya, doon ko lang napapagtanto na tao rin pala ako. Dahil sa kaniya, sa kaniya ko lang naramdaman ang tunay na pagmamahal. And I am so thankful to have him. Therefore, I can say that to just see him safe and happy, I can bravely say... Eyes open... I could sacrifice everything I have.

But where is he now?

Umihip muli ang malakas na hangin sanhi para maramdaman ko ulit ang lamig sa katawan. Basa na kasi ang damit ko dahil sa ulan.