MBS1 : My Patient is a Mafia Boss

chapter forty nine

"A-anong ibig mong s-sabihin Ezra!? Help me! Kailangan ko nang umalis sa lugar na ito para sundan ang mag ama ko! I won't let them go! Kahit na kailangan ko pang maglakad sa baga at dumaan sa butas ng karayum, just to get them ay gagawin ko parin! I... I can't lose them!" May kalakasang sabi ko kay Ezra, I'm not even aware na tuluyan nang nagsibagsakan ang mga luha sa mata ko.

Pilit ko naman syang tinutulak palayo sa akin dahil hindi ako nito pinapayagang tanggalin manlang ang swero ko, na wala talaga akong pake kung mag dugo man yun. May mas malaki akong problema para pansinin pa yun. Wala kaseng ibang tumatakbo sa utak ko kundi ang pagnanais na makalabas sa lugar ito at sundan sila Death.

But to my dismay... what Ezra said next, caught me off guard.

"I'm really sorry Briar. B-but... I'm here to stop you from fallowing them." She said within her sobs. Hindi naman ako makapaniwala dun.

"W-why..? Ezra bakit? Death is taking Zefrianna away from us! How can you say that!" I scream hesterecally. Nakakaramdam ako ng galit dito, at Tuluyan narin akong nag wala sa hawak nya. Wala syang ibang kasamang nurse which is im thankful dahil kahit papaano ay nakakagalaw ako.

But then again, Why would she stop me! Anong karapatan nya? And why is she acting like  this? Mas malapit sya kay Zefrianna at alam kong sya ang unang tao na tutulong sa akin para sundan sila Death, dahil alam nya ang nararamdaman ko. Sya ang tumayong ikalawang magulang ni Zefrianna kaya dapat naiintindihan nya ako kahit papaano.

I thought somehow ay maiintindihan nya ang nararamdaman ko!, but why is she doing it hard for me? Or Maybe for the both of us? Obviously na nasasaktan din sya at nahihirapan. Her actions and tears say so. Pero bakit ganito sya?

"Briar you can't--"

"Why can't i huh!? Tell me?? Why can't i--" I cutted her words. But naputol din pabalik ang mga kung anong sasabihin ko.

" Because you can't BRIAR! You just can't! Sa tingin mo ba hahayaan kitang umalis sa lugar na to ng ganyan ang lagay mo!? Of course not! You can't even walk yet! Wag ka ngang masyadong selfless! Maraming tao ang nag aalala sayo at takot na mawala ka! At Oo, Isa ako dun! And I won't let you leave this hospital para lang mapahamak ka ulit! At malagay nanaman sa bingit ng kamatayan ang buhay mo!" She screamed out. Pointing some point.

"You almost die two days ago Briar! Your even lucky at agad na naagapan yun ni Zack! K-kung hindi a-ay baka tuluyan ka nang n-nawala sa a-amin...! You don't know how worried sick I was. Paano nalang kung mapahamak ka ulit!? Zefrianna need a mother! Her real mother! At ikaw yun! I was scared to death na baka maiwan sya sa akin ng hindi ka kasama sa tabi ko! Your her real mother! At ikaw ang mas kailangan nya! at malamang ay hahanap hahanapin ka nya sa akin pag nag kataon na may mangyari sayong masama!" She continued. Pain in her voice.

" Briar please... Isipin mo naman ang sarili mo kahit ngayun lang. I'm here to stop you dahil ayaw kong may mangyaring masama sayo. Pagod na akong makita kang nahihirapan at nag aagaw buhay sa loob ng pesteng operating room ng hospital nato! Kaya heto ako kahit labag sa loob ko ay kailangan kitang pigilan, dahil ito ay mas makakabuti sayo. Hindi pa kaya ng katawan mo na sumugod ulit sa gera Briar. So please listen to me... Just trust Zack and mathew. Sila ang kumikilos sa labas to tract down Death. Let's just wait them. Alam kong ginagawa nila ang lahat para maibalik ang mag ama mo." She explained. Begging for me to at least listen to her. Naspeechless naman ako dun, pero patuloy parin ang pag iyak ko.