"I'm sorry..." sabi ko.
"Bakit ka nagsosorry diyan?" she asked.
I don't know why I said those, either. Maybe because I feel sorry for her? She lost her family yesterday so...
"Wala..." sabi ko na lang.
"Ang swerte mo, ano? You have the best family, plus may extra best friend ka pa—si Conrad. They love you..." she said with an evident envious in her eyes. "I envy you, you almost have it all." sabi niya.
"Don't be like that. Your family loves you. Galit lang sila sayo, kaya ganoon." pag alo ko.
"Sana nga 'yon lang..." sabi niya and continue eating without talking anymore.
"Bukas, babalik sila Yngrid dito. Please face them already, they are all worried about you."
Tumingin siya sa kin.
"Did I worry them too much?" sa maliit na boses niya sinabi iyon.
"Probably..."
Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog ang ringtone ng messenger ko.
I looked at it and saw Conrad's name on the screen. I looked at Cian.
"Sagutin mo na, don't keep him waiting. Magagalit iyan. Don't mind me." sabi niya at muling nagsubo ng pagkain niya.
My phone keeps on ringing.
"You sure?" I asked. Binigyan niya ako ng okay sign saka tipid na ngumiti saka nagpatuloy sa pagkain.
I stand and walk away a little. Iyong sapat lang para hindi ako marinig ni Cian.
"Tangi?" I asked when no one talked on the other side.
"Hi..." bulong niya.
"Uh, hi! Why?"
"How are you?" He asked.
Ngumiti ako saka tumingin kay Cian na kumakain. "I'm fine... but Cian isn't, so I'm not that fine." sabi ko.
Tumahimik ang kabilang linya. It was a continuous five minutes of silence, so I talked again. " Tangi? You still there?" I asked.
"I'm sorry..." Biglang sagot niya. What is he sorry for? "I'm not there for you, so I could make you feel better." Like he heard my question on my head and answered it.
"Hindi naman ako ang mas may kailangan ng comfort... kung may mas kakailanganin iyon, si Cian iyon." I said.
Tumikhim ito, "What? So you want me to comfort Cian instead of you?" He asked.
Agad naman akong nataranta sa sagot niya. "What? No!" I yelled. Napalakas iyon kaya napabaling ang tingin ni Ciara sa akin. Ngumiti ako ng alanganin sa kanya saka tumalikod. "Of course...not!" I hissed at a lowered voice.
He chuckled.
"I can... I can comfort her better than you!" pagtatanggol ko sa sarili. Nahiya sa naalalang sagot ko. Mabuti na lang pala at sa telepono lang kami nag uusap.
I ended the call after a minute para muling daluhan ang kaibigan.
"So... what's the status of your relationship?" Sabi niya.
"Walang kami. So it's still nothing." Sabi ko.
Ngumisi ito. "You have already kiss, and you call that nothing?" Sabi niya.
My jaw dropped at what she said and my eyes even grew bigger. Wait, may alam siya? At pa'no niya nalaman ang tungkol sa halik? Nakita ba niya?
"Nakita mo kaming naghahalikan? Saan? Noong nalasing ako o roon sa resort?!" I panicked.
YOU ARE READING
The Only Exception
RomanceFor every rule, there is always an exception, and to be someone's exception is the sweetest thing you'd ever be, but what if, the one who became your only exception doesn't want to be one? Will you stop? or will you still continue? Curns Jasmine , w...
Chapter 12
Start from the beginning
