လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၅၉ ) ( Zawgyi )

ဤမွ်အထိ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနသည့္ခန္႔မေဟာ္က ယခုလိုအခ်ိန္က်မွ သူ႔အိမ္ေရွ႕သို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္ခ်လာသည္က အနည္းငယ္ထူးဆန္းေန၏။

ခန႔္မေဟာ္က အေၾကာင္းမရွိဘဲ သူ႔ေရွ႕ကို ေရာက္လာမွာမဟုတ္မွန္းလည္း သူ သိၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခန႔္မေဟာ္က သူ႔ကို အရမ္းမုန္းေနသည္ေလ။

သူ ခန္႔မေဟာ္ကို ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ရသည္က ဇလပ္၏ရက္လည္၌ျဖစ္သည္။ အဲဒီေန႔က ခန႔္မေဟာ္၏ပုံရိပ္မ်ားကို သူ ယခုထိတိုင္ မွတ္မိေနဆဲပင္။

ထို႔အျပင္ ျပန္ခါနီး သူ႔ကို လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာ ေျပာသြားေသာ စကားမ်ား ... ။

“ မင္း ေစာင့္ေနလိုက္ ေလးဆက္ရိပ္သြင္ ! ပြဲက ဒီေလာက္နဲ႔ မၿပီးေသးဘူး ” ဆိုသည့္စကားလုံးမ်ားက အၿငိဳးအာဃတမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနမွန္း နားေထာင္ၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ အသိသာႀကီးျဖစ္သည္။

ထို႔ေန႔က ခန႔္မေဟာ္၏အၾကည့္မ်ားက မီးလို ေတာက္ေနၿပီး ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သူ႔ကို ‌ထို‌ေနရာ၌ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးသတ္ပစ္ခ်င္ေနသည္ဟု မသိစိတ္က အလိုလိုခံစားေနရသည္။

အဲဒီေလာက္ထိ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေနသည့္ ခန႔္မေဟာ္က အခုက် သူ႔ေရွ႕မွာ ၿပဳံးၿပဳံးရယ္ရယ္ႏွင့္ ... ။

ဒီလိုအေျခအေနႀကီးကို သူ ဘယ္လိုမွ နားမလည္‌ႏိုင္ေတာ့ေပ။ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနသည္ဟု စိတ္ထဲမွာ အလိုလိုခံစားေနရသည္။ အခ်ိန္ေတြၾကာသြားလို႔ ခန႔္မေဟာ္က သူ႔ကို မမုန္းေတာ့တာမ်ားလား။ သို႔ေသာ္ ဤအခ်က္က ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ရာ ခက္ခဲလြန္းလွသည္။

ခန႔္မေဟာ္က စိတ္ဆတ္ၿပီး အၿငိဳးႀကီးမားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔လိုလူက ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ေပးမည္မဟုတ္ေပ။

ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ လက္စားေခ်ျခင္းႏွစ္ခုအနက္ ဒုတိယတစ္ခုကိုသာ က်ိန္းေသေပါက္ေ႐ြးခ်ယ္မည့္လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။

အခုလည္း ခန္႔မေဟာ္၏ႏႈတ္ခမ္းက ၿပဳံးေနသည္ဟုထင္ရေသာ္ျငား ေသခ်ာသတိထားၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ မထီမဲ့ျမင္ႏိုင္ေနသည္။ ထို႔အတူ မ်က္ဝန္းမွလွ်ံထြက္လာသည့္ အၾကည့္မ်ားကလည္း လူသတ္ေငြ႕မ်ား မသိမသာထင္ဟပ္ေနလ်က္ရွိ၏။