The Only Exception

Chapter 3

"Sorry na. Bati na tayo, please." bulong niya, his voice was pleading that it gave me chills.

My heart went wild with what he did! hindi rin nakatulong ang marahan at nagpapaawa niyang boses.

Bahagya ko siya'ng tinulak nang tinawag ako ni Charm pero hindi ito nagpatinag.

"Ate,"

"Oo na! get off." I looked around and was relieved when I saw no one is looking at us. I saw him smile a little.

"Bakit yun, baby?" si Conrad na ang sumagot kay Charm.

"I'm hungry!" Galit nitong sambit.

Tumawa lang ito sa kanya. I'm looking at his shining face, he's handsome, mas lalo iyon nadedepina kapag tumatawa siya because his sharp jaw is flashing effortlessly which makes him more goodlooking.

Shit! Bakit ko ba ito naiisip!

"Okay, kain tayo sa labas, it's my treat because I was forgiven." Kumalabog na naman ang isip ko dahil sa narinig ko. Kuryoso ang tinging ginawad sa akin ni Charm pagkatapos itong bulungan ni Conrad

"Really?" Charm said.  She excitedly clapped her hands. "Yey! Jollibee!"

Maganang kumakain ang dalawa, habang ako ay hindi malunok malunok ang kinakain. I can't stop thinking of what happened a while ago. Paulit ulit iyong nagpaplay na parang sirang plaka. I just can't get it off my head.

Why am I suddenly thinking about it? 

Noon naman, wala akong pake kung mag away kami. Kung hindi kami mag usap ng isang araw o isang linggo. Why now? Bakit biglang naiisip ko iyon lahat ngayon?

A parang mas lalo siyang gumagwapo sa oaningin ko. Nakakainis!

"Why are you not eating?" He asked. Tumikhin lamang ako saka pilit kumain.

The awkward atmosphere between us was eating me up or maybe... I was the only one whose feeling it? I glanced at him, mukha namang kalmado lang siya.

Ah, yes! Baka ako lang ang may problema. 

Bigla itong lumingon sa akin kaya naman ay nahuli niya akong nakatitig. Agad akong nag-iwas ng tingin.

"Bakit?" sambit niya.

Tumikhim ako para maayos ang sarili. "Wala naman." Sagot ko. Kung bakit naman kasi ngayon pa natulog si Charm.

Hanggang sa pag uwi namin ay hindi ako umimik, his aura seems so light. While me, struggling because of the awkwardness I feel.

"Hoy! Namumula ka!" That made me jumped and back to reality. "Uy iniisip yung moment kanina with crush!" tudyo ni Mei.

"Oo nga! Kanina ka pa tulala diyan. Hindi makaget over." Pinaulanan ako ng tawa at asar ng mga kaibigan ko. Maging ang iba kong kaklase ay nakitudyo na rin.

"Hindi kasi makapaniwalang kinausap ni de Stefano!" Ani ni Jericho.

Oo nga pala, tinawag ako kanina ni de Stefano dito sa room dahil pinapatawag raw ako ng adviser namin. Habang papalapit ako sa kanya nun ay naiilang ako lalo na at maingay ang mga classmate ko.

'Oh, wag kang kabahan, Curns, hindi ka pa naglalakad papalapit sa kanya para ikasal!'

'Ay, siguro iniisip niyang naglalakad na siya sa altar papalapit sa groom niya!'

'Ayieee, ten ten tenen! Ten ten tenen!'

Kaya naman ay namumula akong lumapit kay de Stefano. 

Habang naglalakad kami sa guidance office ay naiilang ako. Halos pilitin na rin ng puso kong kumawala sa ribcage ko dahil sa sobrang lakas at sobrang bilis nito. My cheeks are also burning. Tang ina! Kinikilig ako ng kaunti.