The Only Exception

Chapter 3

Gladly, Charm fell asleep while watching. Kukuhanin ko na sana si Charm nang nagsalita si Conrad.

"Ako na." Hindi na ako umalma, hinayaan ko na lang siyang buhatin si Charm to my parents' room. Doon iyon natutulog. Walang imik namin siyang hinatid sa kwarto. Dahan dahan siyang hiniga ni Conrad, so she won't wake up. Gumalaw lang ito ng kaunti before finally drowning in deep slumber. I pulled the comforter up to her neck and kiss her forehead.

"Good night, baby." I said. She mumbled something.

Kahit sa paglabas ay wala'ng imik kaming pareho ni Conrad. Pagkasara ng pinto ay hinarap ko siya. "Doon ka na lang sa guestroom matulog. Kumpleto ang unan at kumot doon." Masungit kong sambit.

"Hanggang ngayon ba bad trip ka pa rin sakin?" Hindi na nakatiis na tanong sa akin ni Conrad.

"We both know it's not me who started it." I hissed at him. I heard him sighed. "Sige, matulog na ako. Good night." Saka ay tumalikod ako sa kanya. Pagkasarang pakasara ko sa pintuan ng kwarto ko ay agad akong sumalampak sa kama. Wala pang isang minuto ang lumipas ay narinig ko ang marahang katok sa pintuan ko.  I forced myself to open it.

"What? May kailangan ka pa ba?" I asked.

"Hmm, I brought something." Alanganin nitong sambit. I raised my eyebrows.

"And?" I asked, this time I'm getting impatient. Kaunti na lang ay pagsasasarhan ko na siya ng pintuan.

Dinala niya sa harapan ko ang isang malaking tupperware. "Peace offering," nakangiting sabi niya. 

Sumimangot ako saka pinagsarhan siya ng pintuan. I slept with a grumpy face, nagising rin ng maaga dahil magsisimba rin kami. It's Sunday. Sabay sabay na naman kaming tatlo, kahit sa sasakyan ay hindi kami nag iimikan, I only speak when Charm's asking me about something, ganoon rin si Conrad. We're both only listening to Charm hanggang sa makarating kami sa simbahan. Pinili namin ang puwesto sa harapan. It was awkward because Conrad is sitting just beside me, pinaggitnaan ako ng dalawa.

And it's quite more awkward when the priest was asking to look at the person besides us. I always look at Charm while he's obviously staring at me, kahit na tapos na ay madalas pa rin itong tumitig.

Kumalabog ang puso ko nang ang misa ay nasa parte kung saan maghahawakan lahat ng kamay habang kinakanta ang 'ama namin'. I took Charm's hand, hindi ko alam ang gagawin lalo na nang nagtama ang tingin namin ni Conrad.

 My heart keeps on beating faster and faster every single time, he's like waiting for me to give my hand to him. I cleared my throat to ease my nearvous and beatibg heart. I am still confused why I am feelinf this way.

 Nag uumpisa na silang kumanta kaya wala akong choice kun'di ipatong ang kamay ko sa kamay niyang nakalahad. I hope he won't notice how cold my hand is. I'm sweating cold, nahihiya at the same time ay sobrang kinakabahan.

Naramdaman ko ang magaang pagpisil nito sa kamay ko, he's hands feel so warm, that it gives comfort to my hands, na parang ang kamay ko ay nababagay sa kamay niya.

Damn it! Why am I thinking like that!

Sumasabay ako sa pagkanta kahit pa pakiramdam ko ay nawawala ako sa katinuan, my mind keeps on coming back to my hand in his hand.

Sa pagtatapos ng misa, kailangan naming sabihin ang mga katagang "peace be with you." I hugged Charm while saying "I love you, and peace be with you." to her.

I heard Conrad cleared his throat. I faced him with my heart beating fast, kanina ko pa nararamdaman itp sa hindi malamang dahilan. Nahihiya akong tumingin sa kanya.

 "Uh, peace be with you?" I nervously said

Nagulat ako ng unti unting bumaba ang ulo niya palapit sa akin. I panicked inside me, mas lalo lang lumakas ang pagtibok ng puso ko nang dumantay ang ulo niya sa balikat ko.