The Only Exception

Chapter 2

"Tulog na, bilis naman." bulong ko ulit. Tumahimik na rin ako  nang wala na talaga akong makuhang sagot sa kabilang linya. I didn't even stop the call because I was enyojing just istening to his faint breathing. marahan iyon sa bawat paghingat na tila kinakalma rin ako,

"Thank you for saving me, two years ago, tangi." Iwhispered Hoping he would hear it. I heard him mumbled again. Napatawa ako, "Good night." bulong ko bago naapdesisyonang patayin ang tawag.

It's always like that. We're calling each other then he'll fall asleep in the middle of our call. Nakasanayan ko na rin. It's like pur nightly routine to call each other.

Nagising ako ng maaga dahil sa alarm clock.

 Ugh!

Morning sucks, inaantok man ay bumangon na para makaligo. After doing my morning rituals ay bumaba na ako.  Nauna nang umalis si mama tsaka papa to work. Charm is still sleeping according to yaya, so I went up again to check her. Marahan kong hinalikan ang pisngi nito na agad naman nitong kinamot.

I chuckled at her tiny frowning forehead, pati na rin sa nakanguso niyang labi. Nananaginip pa rin yata.

Nang bumaba ulit ako ay agad kong natanaw ang naka puting tshirt na si Conrad sa sala namin. Halatang antok na antok padahil nakapikit ito at humihikab pa. Nakasandal ito sa sofa namin at naka crossed arms Napangiti ako, he looks divine in the morning.

Ang gwapo ng bestfrined ko!

 What is he doing here, anyway? Mamaya pa ang  pasok namin e.

He looked up at me. Busangot pa rin ang gwapong mukha nito.

"Morning," He spoke. Ngumiti naman ako sa kanya.

"Morning." Sagot ko. Pagkababa ko ay umupo ako agad sa la mesa. 

"Ginagawa mo dito?" I asked.

"Hinatid ko 'to." He showed me the lasagna. My mouth watered with the sight of it.

"Amin na!" Sabi ko saka nagtangkang kuhanin ito pero nilayo naman niya agad.

"Eat your breakfast first." Suplado nitong sabi saka nilagay sa ref ang lasagna.

"Yan na nga ang breakfast ko!" sabi ko.

"No, eat rice not this." He ignored what I just said.

"But-" he cut me off.

"No buts." saka niya sinarado ang ref.

I pouted because I have no choice. Nagdadabog akong sumandok ng kanin.

"Wag mong pinagdadabugan ang pagkain, Curns!" He warned. Nakatingin lang sa akin.

"Okay, 'tay." I sarcastically said. Napasimangot na naman ito.

"Alis na ako, hintayin na lang kita mamaya." He said. 

Hindi ako sumagot, at inirapan ko siya. Nakita nga lang niya 'yon kaya sinamaan niya ako ng tingin.

"Okay, Conrad," saka pa lang siya tumalikod at humakbang paalis. "Say thank you to tita!" Sigaw ko bilang pahabol. Pagkaalis niya ay agad akong tumayo at kumuha sa lasagna.

As if naman susundin ko siya! Pwede namang isabay ang lasagna sa heavy breakfast, e! Maarte lang talaga 'yang si Conrad.

Ah, heavens!

Like he said, I saw him waiting sa sasakyan nila.

"Ang tagal mo." Pambungad niya, halatang inip na inip na.

"Why are you so grumpy in the morning, tangi?" I asked playfully.

"Whatever."sagot nniya lang saka umalis sa pagkakasandal sa kotse nila.