The Only Exception

Chapter 1

"And don't you dare lie on my face." and that's when I realized I should tell him the truth.

"Awts, pain, pighati." He looked at me intently. I stopped kidding and exhale.

Get ready, for your punishment, Curns!

"Bumili ako ng mga gamit na kailangan ko sa Contemporary Arts kasi nakalimutan ko bumili kahapon, I mean bibili  naman sana ako kahapon kaso ano.. nawili ako maglaro sa arcade at bumili ng kung ano ano  hanggang sa nakalimutan ko na. I only remembered it this morning, nang andito na tayo kaya nagmadali ako lumabas para bumili tapos malayo pa, kaya ayun hehe, nalate nga ako." I showed him my peace sign, ngumiti ako ng alanganin.

"I'll tell this to tita, palagi ka na lang nalalate." Umiling iling ito, na tila hindi makapaniwala sa narinig galing sakin. I panicked when I heard what he said.

"Tangi!" I exclaimed, and looked at him with my frustrations. "I thought, we're best friends?!"

"Ikaw ang nagclaim niyan, hindi ako." Balewalag sambit nito.

"Sorry na, promise, magpapakabait na ako. Hindi na ako magpapalate. I swear kahit matanggal pa ang anit ni Mei!" I raised my right hand, swearing and hoping that he'll consider it.

"Huy epal mo, Mais na Hasmin! Narinig kita." Mei said with the most embarrassing way she could say my name. Napangiwi ako. Hindi ko na siya pinansin saka tumingin kay Conrad.

"No, not a chance. Hindi mo na ako madaan sa ganyan." Tila hindi natitinag na sabi nito.

"Gusto mo?" I offered the food inside my bag.

"Nope."

Nag isip ako nang maaring ipangsuhol sa kanya, at tila may umilaw namang bumbilya sa ulo ko.

"Tangi." I softly said.

"Nope, hindi mo mababago ang isip ko." He said with a smirk plastered in his so so annoying face.

"Fine! Itatapon ko na lang yung ibibigay ko sanang manga collection sayo!" There, ang alas ko.

"No, you're joking" indi makapaniwala nito'ng sambit.

 I manipulate my phone and then showed him, the pictures I captured. Nanlaki ang mata nito.

"Fine! we have a deal! i won't tell Tita but you have to give me that collection as soon as we go home." Pagsuko nito.

 napa 'yes' naman ako agad. I even punch the air. 

"But this is gonna be the last time na makakalusot ka." He warned.

Nangingiti akong tumango. "Opo, tangi."

"By the way, did you do your assignment, already?" He asked. Nangunot naman ang noo ko,

"Ha? Assignment?" I answered, still puzzled. May assignment kami? Anong subject?

Sa sagot ko palang ay alam na niyang hindi ko nagawa ito.

"Yes, General Chemistry 2. You, stupid. Hindi mo na naman ginawa!" Naiiling nitong sambit nang mapagtantong nakalimutan ko nga ito.

 Agad akong lumapit sa kanya. Ughh! Solving, I hate that.

"Pakopya." I said, and without further ado, he pulled some strand of my hair lightly. Binigay niya sa akin ang notebook niya, pero bago ko pa man mahawakan ito ay nahawakan na ito ni David.

"Uy, sa wakas, may assignment na ako! Hoy pare andito na sagot ni Conrad." Natatawang pinag agawan ng buong klase ang papel ni Conrad. Habang ako naman ay hindi makapaniwalang nakatingin kay Conrad.

"Bakit mo binigay sa kanya?!" Tinuro ko pa siya.

"I did not give it to him." Natatawang sambit nito, wala akong nagawa kundi makipag agawan sa mga classmate kong nagkakagulo dahil sa sagot ng math freak na iyon.