You are the only Exception!

💓The Day We First Met💓

"ကို..အပြင်ကပြန်လာပြီးတော့ ရေလဲမချိုးရသေးဘူး..."

"ပြီးမှ ချိုးကြစို့လေ သဲရယ်...၊အခုချိုးလဲ ဘာမှမထူးဘူး..."

ပြန်ပြောလိုက်သောသူ့အသံက တောင့်တမှုအပြည့်ဖြစ်နေပြီမို့ သူမက ထပ်မပြောတော့ဘဲ အလိုက်သင့်ကိုယ်ကိုကြွပေးလိုက်လျှင် အလွယ်တကူဆွဲချွတ်လိုက်သောသူက ဝတ်ထားသည့်ဘရာချိတ်ကိုပါ တစ်ဆက်တည်းတန်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။သို့နှင့်ပင် အနည်းငယ်အလောတကြီးဖြစ်နေသောသူသည် သူမ၏နောက်ဆုံးကျန်နေသေးသော အပိုင်းလေးကိုပါဆွဲခွာပြီးသည့်နောက္မှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို နေရာမလပ်အောင်ပွတ်သပ်ထိတွေ့ကာ ခံတွင်းထဲထိရောက်အောင် ထိုးထည့်သိမ်းပိုက်နေသောသူ့လျှာကြောင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူမသည်လည်း ထိုကဲ့သို့သောသူ့လက်ထဲမှာ တုန်ရီလှိုက္မောလာရလေပြီ။ထိုသို့ဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွေကနေ မေးရိုးတစ်လျှောက် ပွတ်တိုက်နမ်းရှိုက်ရင်းမှ နားရွက်လေးတွေကို စိုစွတ်နေအောင်တမြုံ့မြုံ့စုပ်ယူကာ လက်တွေက သူထိကိုင်နေကျနေရာလေးတွေကို ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လာသည်။ထိုအချိန်တွင် ခံနိုင်ရည်မရှိတော့သည့်သူမဆီမှ အသံတွေထွက်လာရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် သူသည်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေသည့်ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ဖို့ပြင်လိုက်တော့သည်။

ထို့နောက် ကြယ်သီးဖြုတ်နေသောသူ့လက်တွေကို သူမကပါကူဖြုတ်ပေးလာပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင်ရှိနေသမျှ အကုန်ကင်းကွာသွားချိန်၌ အပြန်အလှန်မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက္မိစဉ်မှာပင် သူက သူမနှင့်ဆက်နွယ်လိုက်တော့သည်။ထိုအခါ သူ့ခေါင်းကိုသိုင်းဖက်လာကာ ဆံပင်တိုတွေကိုဖွဖွပွတ်သပ်နေသောလက်လေးတွေသည် သူမ၏လိုလားတောင့်တမှုကိုပြသနေ၍ သူက အဆုံးထိရောက်အောင်တိုးဝင်လိုက်ပြီးလျှင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသာရှေ့ဆက်ရင်း တစ်ရွေ့ချင်းစီခရီးနှင်နေလိုက်သည်။သို့ရာတွင် လည်တိုင်ကိုတင်းနေအောင်သိုင်းဖက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီသို့ မက္မောစွာနမ်းရှိုက်လာသောသူမကြောင့် ပို၍ပူးကပ်သွားရသောခန္ဓာကိုယ်တွေနှင့် အပြန်အလှန်တုံ့ပြန်မိသည့် ပြင်းပြလှသောအနမ်းတွေကြား အောက်ပိုင်းမှအထိအတွေ့ကပါ ဘဝင်ခိုက်သွားရလျှင် နှစ်ယောက်လုံးက ဘယ်လိုမှပင် ထိန်းချုပ်၍မရတော့လေပြီ။သို့နှင့် သူမဆီမှတိုးကပ်လာလေ သူကပိုမိုတိုးဝင်လေဖြင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နစ်ဝင်မတတ်ထိကပ်နေရင်းမှ မဆုံးနိုင်သောခံစားမှုရသအာရုံတွေကြား ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင်ကူးခတ်နေရင်း အသည်းအသန်လှုပ်ရှားမိကြသည်။နောက်ဆုံး သူကအရင်သတိကပ်ကာ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ခဏရပ်လိုက်လျှင် ထိုအခါကျမှ မောရကောင်းမှန်းသိသောသူမသည် သူ့ရင်ခွင်မှာမှီတွယ်အမော‌ေဖြနေရင်း