"အ အ
ေသၿပီ! ေသၿပီ!"
႐ုတ္တရက္ အာဏာ့ေရွ႕ကို က်ယ္ျပန႔္တဲ့ေက်ာျပင္နဲ႔လူတစ္ဦးက ကာကြယ္လိုက္ၿပီး ေနာက္လူတစ္ေယာက္က ေဇယ်ာလင္းကို ခ်ဳပ္ထားတာျဖစ္သည္။
အဲ့လူေတြက တစ္ျခားလူေတာ့မဟုတ္။သူ႔ရဲ့ bodyguard ႏွစ္ေယာက္ပင္။မနက္ထဲက ဆိုင္ဝင္ေပါက္တစ္ဖက္ဆီမွာ ရပ္ဖို႔ဟန္ျပင္ေတာ့...လုံးဝအျပင္မထြက္ရဆိုတဲ့ အမိန႔္ေပးၿပီး ကားထဲျပန္ဝင္ခိုင္းထားရသည္။ဒါကိုေတာင္ အထဲမွာ ေဇယ်ာနဲ႔ျဖစ္ေနတာသိၿပီး ဝင္လာၾကတာပင္။ဘယ္လိုသိသလဲဆို...ကားထဲမွာ ဒီဆိုင္ရဲ့ cctvရွိသည္။ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကhackထားလဲမသိေပမဲ့ ကားထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံပင္။
"ဘာလုပ္တာလဲ ခုလႊတ္လိုက္စမ္း!
ဒါငါ့သူငယ္ခ်င္း"
အဲ့ေတာ့မွလႊတ္ေပးသည္။
"အား ေသပါၿပီကြာ.."
"အာဏာ မင္း သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကျမန္လိုက္တာကြာ...
ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"ဒယ္ဒီလႊတ္ထားတာ"
"ဒါဆို ကိုေဇယ်ာနဲ႔ဒီကလူက...သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဟင္း...ရတီ့ကို လွည့္စားတယ္"
"ခံရတာေတာင္နည္းေသး....
ေတာ္ၿပီ ရတီျပန္ေတာ့မယ္"
"ဟာ...ရတီ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔စတာကို
ျပန္ခ်င္တယ္ဆို လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ေတာ္ပါ...သူငယ္ခ်င္းနဲ႔သာေနခဲ့
မနက္ျဖန္လဲေတြ႕လို႔ရတာကို"
"တကယ္ေနာ္"
"အင္း"
ရတီထြက္သြားတာကို ေဇယ်ာက အစအဆုံးလိုက္ၾကည့္သည္။
"ဒီထဲထိ ဝင္မလာပါနဲ႔လို႔မွာထားတယ္ေလ"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ သခင္ေလးကို လုပ္ႀကံတဲ့သူထင္လို႔
တာဝန္အရ.."
"ဟား..ငါ့႐ုပ္ကိုၾကည့္စမ္းပါဦး
လုပ္ႀကံမဲ့သူလားလို႔"
ေဇယ်ာက ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ၿပီး ျဖတ္ေျပာသည္။
"ရၿပီ ျပန္သြားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
"သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲဟင္..စစ္မွူး"
YOU ARE READING
လေပြေတွေအရိုင်းဆန်တဲ့ခဏ
Romanceတည်ငြိမ်နေတဲ့ နှလုံးသားလေးဆီ... လေပြေတစ်ချို့ဟာ ဖြတ်တိုက်သွားခဲ့တယ် အဲ့လေပြေဟာ အေးမြခြင်းနဲ့ ပူလောင်ခြင်းကို တစ်ချိန်ထဲ သယ်ဆောင်လာခဲ့တာမို့... လေပြေရိုင်း....လို့ အမည်တွင်စေခဲ့တယ် Both Unicode & Zawgyi
