"Sh*t"
"မင္းတို႔မွာ တျခားသြားစားဖို႔ဆိုင္မရွိေတာ့ဘူးလား"
"ဟမ္"
"ဒီဆိုင္လဲေကာင္းပါတယ္"
"ေအး ေကာင္းရင္ ထိုင္ၾက..
ငါေတာ့ျပန္မယ္"
"ဟာ...ေနပါဦး အာဏာရာ"
"ဒီဆိုင္ကို ငါတို႔ခုမွေရာက္ဖူးတာေလ
မင္းအရင္ကလာဖူးလို႔လား"
"ေအး လာဖူးတဲ့အျပင္ ျပႆနာပါတက္ဖူးတာ"
"မင္းတို႔ကိုေျပာျပထားတဲ့ မိုယာနဲ႔ျဖစ္တဲ့ဆိုင္ကဒီဆိုင္ပဲ"
"ေအာ္ ဒီဆိုင္လား"
"ကဲပါ...မင္းလဲ လက္စားေခ်ၿပီးၿပီကို ေက်နပ္လိုက္ပါကြာ..လာ"
"တိတ္စမ္း..ဒီဆိုင္ရွင္နဲ႔ ေနာက္တစ္ပြဲႏႊဲရေအာင္ ေအာ္ေျပာေနတာလား!!"
"ေအး ေအးပါကြာ..ငါသတိမထားမိလို႔"
"လာပါကြာ ငါတို႔ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔သူ႔ကိုမွတ္မိပုံရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က စိုးရိမ္တဲ့အမူအရာမ်ိဳး မ်က္ႏွာမွာ ေပၚေနသည္။
waiterကိုလွမ္းေခၚၿပီး ထက္ျမတ္နဲ႔ ေဇယ်ာလင္းက ဦးေဆာင္မွာသည္။ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူက ဆိုင္ရွင္သူေဌးဆိုသူကို လွည့္ပတ္ရွာမိသည္။တျခားေတာ့မဟုတ္ သင္ခန္းစာရထားတဲ့မ်က္ႏွာအေျခအေနကိုျမင္ခ်င္လို႔။သူတို႔မွာၿပီးေတာ့ အာဏာဘက္ menuေပးၿပီး ဘာမွာမလဲေမးသည္။
"မိေခ်ာင္းသားရလား"
"ဗ်ာ!
မရပါဘူး ခင္ဗ်"
"ဒါဆို ငါးမန္းသားေရာ"
"အဲ့ဒါလဲမရပါဘူး ခင္ဗ်"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္မွာ ဝက္၊ၾကက္၊စိတ္၊အမဲနဲ႔ပက္သက္တာ အကုန္ရပါတယ္ ပင္လယ္စာတို႔ သက္သတ္လြတ္တို႔လဲ ရပါတယ္ခင္ဗ်"
"ငါမွ အဲ့ဟင္းေတြ မစားခ်င္တာ"
"ဒါဆိုလဲ ႏြားနို႔တစ္ခြက္ပဲေပးေတာ့"
"ဗ်ာ အဲ့ အဲ့ဒါလဲမရဘူးဗ်"
"ဟ..ဘာမွာမွာမရပါလား"
YOU ARE READING
လေပြေတွေအရိုင်းဆန်တဲ့ခဏ
Romanceတည်ငြိမ်နေတဲ့ နှလုံးသားလေးဆီ... လေပြေတစ်ချို့ဟာ ဖြတ်တိုက်သွားခဲ့တယ် အဲ့လေပြေဟာ အေးမြခြင်းနဲ့ ပူလောင်ခြင်းကို တစ်ချိန်ထဲ သယ်ဆောင်လာခဲ့တာမို့... လေပြေရိုင်း....လို့ အမည်တွင်စေခဲ့တယ် Both Unicode & Zawgyi
