"Abi, bak şimdi senden bir konuda akıl alacağım. Sen de bana fikir vereceksin. Bende bu sayede, sorunumu çözmüş olacağım." Suho tedirgin bakışlar yolladı Hyunjin'e.
"Sen yine nelere karıştın? Başımızdan bela bir saniye eksik olmuyor ki. Üç yaşındaki çocuktan farksız 8 tane arkadaşımla bile ben uğraşıyorum. Ay bak, eğer yeni bir bela geliyorum diyorsa ben hiç karışmayacağım." Hyunjin ofladı.
"Ya abi, insan kardeşine böyle mi yapar?" Suho başını salladı.
"Doğru, daha fazlasını yapmalıyım. Götüne çakmak sokayım." Hyunjin şaşkınlıkla baktı.
"Abi saçmalama! Sadece bir soru soracağım. Gel otur şu koltuğa." İkisi de karşı karşıya oturdu. "Abi şimdi çok mutsuz ve hayattan zevk almayan biri var. Ben bu kişiyi mutlu etmek istiyorum. Aklıma bir çok şey geldi ama yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum. O yüzden sana sormak istedim." Abisinden bir yanıt bekledi.
"Güzel bir soru sordun... Dur bir düşüneyim." Gözlerini kısıp kaşlarını çatarak bir süre düşündü. "Basit bir şey istiyorsan onun gerçekten severek yapacağı bir şey, bir hobi edinmesini sağlayabilirsin. Ama daha zor, etkili, kalıcı ve riskli olsun diyorsan... Onun aşık olmasını sağla. İnsan gerçek mutluluğu da üzgünlüğü de sevgide bulur ne de olsa." Hyunjin ikinci seçeneği çok mantıklı bulmuştu.
"Onun aşık olmasını sağlayacağım!" Heyecanla ayağa kalktı.
"Bak bu riskli bir şey. Eğer sevdiği kişi onu sevmezse bu onun için daha zor olur." Hyunjin gülümsedi.
"Sen hiç merak etme. Ben harika bir plan kurdum. Çok iyi olacak." Bir an üzüldü. Çünkü yanlış anlamadıysa kendisi Seungmin'e aşıktı. Ama yine de Seungmin kendisi sevmeliydi. Onu zorla kendine aşık edemezdi. "Gittim ben."
~💖~
"HYUNG! SEUNGMİN HYUNG! BEN GELDİM AÇSAN KAPIYI!" HYUNG! HYUNG DUYSANA BE!" Sonunda kapı açıldı ama kimse yoktu. Hyunjin korkarak yavaşça içeriye girdi.
"Hyung, neredesin? Hyung... Seungmin hyung? Kapıyı sen açtıysan buradasın demektir. Başka kim açacak kapıyı? Hyung...?" Bir anda duvara yapışınca istemsizc eküçük bir çığlık attı Hyunjin.
"Buradayım." Hyunjin'in korktuğunu fark etmiş ve saçlarını okşamaya başlamıştı. "Sadece küçük bir şakaydı." Hyunjin dudaklarını büzdü.
"Ya Hyung! Korktum ya..." Seungmin'i gözü istemsizce büzülen dudaklarına kaçıyordu.
"Özür dilerim. Ne oldu? Neden pat diye geldin?" Hyunjin aniden gözlerini kıstı. Seungmin'in üzerine doğru yürüdü ama Seungmin geri geri gitmeyince elini alnına vurdu.
"Hyung, ben şimdi seni sorguluyormuş gibi yaparken senin üzerine doğru yürüyeceğim. Sen de, geri geri gideceksin. Tamam mı?" Seungmin başını iki yana salladı.
"Öyle olunca seni hiç ciddiye alamam ki ben. Olmaz. Hadi ben senin üstüne yürüsem neyse... Ama sen yapınca, yok yani..." Hyunjin kaşlarını çattı.
"Zaten bu beni ikinci duvara yapıştırman. Birincisini, boynumdaki kızarıklığı fark ettiğindeydi. Neyse ben sorumu sorayım. Daha doğrusu sana dürüstçe bir şey diyeceğim. Hayır diyeceğini tahmin ediyorum, ama yine de söylemek istiyorum. Hyung, sevmek ve sevilmek insanı her zaman mutlu edebilecek şeyler arasındadır. Bence kendine göre birini bulursan, sen de onunla beraber... Mutlu olabilirsin." Canının yandığını hissetti. Sevdiği kişiye birine aşık ol demek, gerçekten can yakıyordu.
"Denerim." Hyunjin şaşırdı ama hala üzgündü.
"Ha-rika, o zaman. Sana göre birini ben sanırım bulamam ama yine de san yardı-"
"Ben o kişiyi çoktan buldum, senin uğraşmana gerek yok." Hyunjin gerçekten kötü hissediyordu. Zaten birine aşıktı.
"Hyung, Color Rush diye bir dizi var. Çıkalı çok olmadı. İzledin mi?" Seungmin başını iki yana salladı. "İzlemelisin, çok güzel. Öylesine önermek istedim. Ben biraz yorgunum, eve gidiyorum. Görüşürüz." Seungmin başını salladı ve kapıya kadar Hyunjin'e eşlik etti.
"Görüşürüz, güzelce dinlen." Hyunjin gülümseyerek çıktı ve göz yaşlarıyla evine gitti.
~💖~
Bunun ergen aşkı denen şey olmadığına emindi. O gerçekten aşık olmuştu. Seungmin gerçekten onun aşkıydı. Seviyordu onu. Ama o bir başkasını severken en fazla ne yapabilirdi?
Bir başkası olduğuna emin değildi. Ama onca insan arasında şımarık birini sevemezdi değil mi?
Hyunjin en çok yapmak istemediği şeyi yapmak üzereydi. Minho'dan yardım almak. Ne zaman bu yolu denese başlarına bir bela gelirdi. Ama yine de her zaman sonucu iyi biterdi. Hyunjin yalnızca bir bela ile uğraşmak istemiyordu.
Bunu daha sonraya bıraktı.
~💖~💖~
Yavaş yavaş aşk olayları başlıyor
Sizce Seungmo kime aşık?
Dudufdufduduf dudufdufduduf
Gzemmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
GİZEĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞMMMMMMMMMMMMMMĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞMĞMĞMĞMĞMĞMĞMĞĞMĞĞMMĞMĞMĞMĞ
GGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİİZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞĞMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
HAHAHAHAHAHAH (Kötülük gülüşü)
Yalnız ne kadar gerçekçi
BINABASA MO ANG
Blue Light Of Black Mirror || Hyunmin
RomanceSeungmin tamamen karanlığa bürünmüştü. O geceydi. Duygulara açık kapı bırakmamıştı. Bir anda bir ışık görmüştü. Hyunjin, güneş olmuş ve gün yüzünü Seungmin'e getirmişti. Seungmin siyah basit bir aynaydı ve Hyunjin ise masmavi, parlak kutsal bir ışık...
