DUYGUNUN ÖTESİNDE +18

38

Onu bu kadar seviyorsan niye yalan söyledin?

"Yarın gidebilir miyim? Hava kararıyor zaten." Dediğimde Alpay'ın yüzünde hiçbir ifade değişmedi. Tek yaptığı merdivenlerden yukarı çıkmaktı.

Kapıyı kapatıp koltuklardan birine geçip oturdum. Yarın gidecektim. Ona çok mu ağır davranmıştım? Her şeyi benim için mi yapmıştı? Canımı ne kadar acıttığının farkında değil miydi?

Farkında gibi.

Yanına gitmek istiyordum. O sinirle söylediğim son sözü bana söyleseler çok ağırıma giderdi.
Umut'u adam akıllı tanımadan Alpay'a laf etmiştim. Her şeyde önceliği beni korumak olurdu.

Onunla biraz daha konuşmak istiyordum. Bahane edecek bir şeyim bile yoktu.

Sarp'ı bahane et.

Ayağa zorla kalkıp merdivenlerden çıkmaya başladım. Kapısı kapalı odaya tıklayıp içeri girdim. Sırtı dönük yatıyordu.

Emin değildim. Ben haklıydım ama o da...

Yatağın kenarına geçip sessizce oturdum.

"Sarp'a ne oldu? O günden sonra onu göremedim." Ses yoktu. Olmasını da beklemiyordum aslında.

"Babamın yanında." Duyduğum sesle içimde bir heyecan oluştu.

Onu bu kadar özledin mi Tutku?

Çok özlemiştim. Ama kendimi tutmam gerekiyordu.

"Anladım." Odadan çıkmadım. Çıkmak istemedim. Burada kalmak istiyordum. Sadece bekleyecektim bir süre.

Kalbine söz geçirebilecek misin?

Yatağın diğer yanına uzandım. Bana arkasını dönüktü. Bunu yapmam yanlıştı fakat saçlarına dokunmak istiyordum. Elimi götürüp saçlarında dolaştırdım. İçimdeki özlemi bastırmaya çalışmak çok zordu. Onu gördüğümde kızamıyordum. Kızarsam pişmanlık duyuyordum.

"Alpay." Ses yoktu. Konuşmak istemiyordu. Aramızdaki sevgiden çok pişmanlığa dönüşüyordu sanırım. Kader neden bizi bir araya getirdi? Getirdiyse neden kavuşamıyoruz? Hepsi karmakarışıktı.

Yavaşça ayağa kalkıp odada krem tarzı bir şeyler aradım. Alpay'ın dudağını fena kanatmıştım. Çekmecelerden birkaçını açıp baktıktan sonra kremi buldum.

Yatakta dönük olduğu tarafa ilerleyip yavaşça oturdum. Parmağıma biraz krem aldıktan sonra dudağına sürecekken elimi tuttu.

"Yapma." Gözleri açılırken elim öylece kalmıştı.

"Bana dokunma artık." Suratına sadece öyle baktım. Ellerimi bıraktığında geriye çektim. Sözlerim çok ağır gelmişti. Bunun farkındaydım. Adam akıllı dinlemeden içimden gelen her şeyi söylemiştim.

"Sana güveneceğimi biliyorsan neden beni kendinden uzaklaştırmaya çalıştın Alpay?"

"Bana güvenmedin."

"Sen bana güvendin mi? Yiğit'le bardayken bana güvenseydin o saçmalığı yapmazdın."

"Güvendim Tutku. Başından beri sana güveniyordum zaten. Değiştiğimi fark edip benden iğrenmen içindi hepsi. Yoksa senim Yiğit'i engelleyeceğinden ufacık bir şüphem yoktu. Sen ne yapması gerektiğini bilen bir kadınsın Tutku. Sana zaten bu yüzden güveniyordum. Ama o evlilik..."

"O evliliği yapmak zorundaydım. Haluk annemi öldürmekle tehdit etti. O sırada senin ailene de zarar gelebilirdi. Anlaşma yapmıştık. O öz annemi bana verecekti. Şirkete girmeme izin verecekti. Ve belki daha bir çok şeyi. Bunu yapmaktan başka çarem yoktu."