Senin Sayende 2 // BTS ✅tamamlandı✅

"O Akşam Yemeği"

🍀🍀🍀

🍃Jungkook🍃

"Jungkook, beni sinirlendirme! Hadi düzgünce anlat."

"Damla şaka yapar gibi bir halim mi var sence?" dedim elimdeki kahve bardağını masaya bırakırken. Gözümle organizasyon şirketinden gelen çalışanları kontrol ederken devam ettim.

"Yani oturup düzgünce konuşmadık. Yapabileceğim başka bir şey var mı?"

"Ne demek yapabileceğim başka bir şey var mı?" Deniz fazla yüksek sesle konuştuğunu, bana bağırdığını fark edince durup etrafına baktı. Tabii ki o sesi yüzünden herkes dönüp bir anlığına bize bakmıştı. Şimdi de Dilara konuşmaya başlamıştı. Etrafım kuşatılmış gibi hissediyordum.

"Yapabileceğin çok şey var ama yaptığın hiçbir şey yok bakıyorum. Gayet rahatsın."

"Rahat hissetsem buraya gelmezdim herhalde Dilara.."

"Tamam üstüne gitmeyin Jungkook'un.." Namjoon'un bize yaklaşan sesini duyunca hepimiz ona döndük. Beni bu konudan ve kızların istilasından koruduğu için rahat bir nefes almıştım.

"Moira geliyor!" Dilara kapıya döndüğünde ve Moira'yı gördüğünde koşturarak onun yanına giderek sıkıca sarıldı. Deniz de öyle. Fakat Damla durduğu yerde bana yan yan bakmaya devam etti.

Az önce kendi restoranına, büyükanne'ye yardım etmek için yanımızdan ayrılmak zorunda kalmıştı ama dayanamayıp geri gelmişti. Bizi çok özlediğini biliyordum. Burada ne kadar mutlu olursa olsun kalbindeki o boşluğu başka bir şekilde doldurması imkansızdı. Onun bana olan sevgisi, saygısı farklıydı. Ne Hyun Won ne de başka biri ona iyi gelemezdi. Ona sadece ben yardım edebilirdim bu boşluğu doldurmak için.

"Ben ne yapacağımı biliyorum." diye mırıldandı Damla. Kafamı iki yana sallayıp merakla baktım.

"Neymiş o?" dedim aynı ses tonuyla.

"Yapınca görürsün." 

Beni terslemek için sanki bu anı bekliyormuş gibi kindar bir ses tonuyla yanımdan ayrıldı ve Moira, Deniz ve Dilara'nın yanına ilerledi. Ben de merakla yapacağı şeyi bekledim.

🍃Moira🍃

"Çok özledim sizi!"

Kızlara tek tek sarılırken Damla, Jungkook'un yanından ayrılıp bana yaklaştı. Diğer kızlara göre bana daha sinirli olduğunu hissediyordum ve bu benim için en kötü hislerden biriydi.

"Seni de çok özledim. Damla..."

"Ben de seni çok özledim."

"Çabuk oturun bakayım şuraya.." Dilara hepimizi zar zor hemen dışarda, köşedeki masaya oturttu ve tek tek bakış attı bize. Bu bakışın altından bir anlam çıkacağını biliyordum.

"Jungkookla konuştunuz mu konuşmadınız mı?"

"Dilara! Birbirimizi uzun zamandır görmüyoruz. Konuşmamız gereken şey Jungkook mu sence?"

"Ya tamam ya! Size de bir şey denmiyor... Sadece masum bir soru sordum Moira ne var bunda."

"Onu özledin mi özlemedin mi?" diye sordu Damla. Açıkçası Damladan asla böyle bir soru beklemiyordum o yüzden şaşkınlıkla kaşlarım havaya kalkmıştı.