Dj • Yarı Texting

23. Bölüm

Hazır mısınız?

Oy vermeyi unutmayın!

Sizi seviyorum.

&

-Oya'nın Anlatımından-

"Anlaşmada projeyi imzalarsak yalnızca malzemeleri karşılayacağımızı binanın yapım aşaması, dairelerin satışı vs. bunları karşı tarafın üstleneceği yazıyor. Fakat zaten sadece malzemeleri almak şirket için çok büyük bir zarar olur. Üstelik proje sonunda elimize geçeceği tahmin edilen para malzemelere verdiğimiz paranın %88'ini karşılıyor. Şirketimiz için %12 'lik maddi zarar önemsenmeyecek bir durum olmamalı. Ben anlaşmayı yapmamamız taraftarıyım."

Konuşmamı bitirdikten sonra sandalyeme yaslandım ve masadakilerin cevaplarını bekledim. Lütfü Bey, yani şirketin sahibi kafasını sallayarak anladığını belirtti ve kalan 6 adam 4 kadından oluşan gruba dönüp "Sizin fikirleriniz nedir?" diye sordu.

Mal değilseler bu anlaşmayı yapmanın ne kadar saçma salak bir şey olduğunu fark edebilirdi. Herkes bana katıldığını belirtirken Pelin "Ben Oya Hanım'a katılmıyorum." dedi. Oya bu mal amk. Yüzüne küfür etmemek için dilimi ısırıp masadaki küçük su şişesini aldım ve açıp bir yudum içtim. Şişeyi geri yerine koyarken mal Pelin Lütfü Bey'in "Neden?" sorusuna cevap verdi.

"Bu projeyle adımızı diğer şirketlere duyurabiliriz. Elimizi biraz taşın altına sokarsak daha sonra gelecek bir sürü anlaşmayla şirketin karı artacaktır."

Keşke kalkıp seni dövebilsem keşke. Keşke şöyle beynine bir tane geçirip azıcık kullan bunu diyebilsem.

Lütfü Bey'in bana baktığını görünce yerimde dikleştim. Lütfü sever seni Oya. Evet severdi ve kara kaşım kara gözüm için değildi bu sevgisi. Zeki olmamdan övünürdü her zaman.

"Alkanlar Şirketinin bizim yolumuzu açacağını sanmıyorum Pelin Hanım. Biz 58 yıllık bir şirketiz. Oysa Alkanlar henüz 5 yıl önce kurulmuş bir şirket. Büyük ihtimalle bu projeyle amaçları bizim şirketimizden prim kasıp yükselmek."

Herkes tekrar kafasını sallayıp beni onaylayan cümleler söylerken Lütfü Bey ile göz göze geldim ve bana yine o bakışından attı. Zekanla gurur duyuyorum. İyi ki benim çalışanımsın. Herkesten zekisin. Özellikle Pelin malından. Pelinin zaten amk. Der gibi. Yani bence öyle.

Pelin'in bana attığı kibirli bakışlarına gözümü devirdim ve Lütfü Bey "Toplantı bitmiştir. Çıkabilirsiniz." der demez yerimden kalkıp çıktım odadan.

Topuklularımın çıkardığı tok sesler eşliğinde odama girdim. Bugünün son mesaisiydi zaten toplantı. Duvardaki saate baktığımda saatin 19.21 olduğunu görünce saçlarımı yorgunlukla dağıttım ve çantamı alarak odadan çıkıp şirketin otoparkına doğru gittim.

Fazladan mesai yapmak sinirimi bozuyordu. Üstelik mesai yaptığım her dakikanın parasını almalıydım ama gelin görün ki Lütfü Bey'e gidip 21 dakikanın parasını ver diyemezdim. Dese miydim? Çüş Oya! Neyse, tamam.

Arabama binince hemen çalıştırıp şirketten ayrıldım. Ne kadar çabuk çıksam o kadar iyi. Bir yere mi yetişiyorsun Oya? Yetişemiyorum ki.

Dirseğimi açık camın kenarına yaslayıp düşünmeye başlarken gözlerimin önüne gelen yüzle sesli bir küfür savurdum. Cidden... 9 gündür görmüyorduk zaten birbirimizi. Hala neden hatırlayıp duruyordum? Bir de bana o gün söyledikleri var. "Evli olmak istememiş. Ağzına sıçayım senin Emre. Niye bana böyle bir şey söylüyorsun niye?! Nasıl unutacağım ben bunu ya!?"

Sinirle bir nefes verip kafamı çıkararak trafiğe baktım. "Bir de sen gel! Bir de siz gelin anasını satayım! Bunca derdimin üstüne trafik çekeyim bir de!" Önümdeki arabanın camından 80 küsür yaşında bir amca kafasını çıkarıp bana bakınca utanıp hemen kafamı geri arabaya soktum.

"Lan senin bu yaşta trafikte ne işin var?" diye duyacakmış gibi sessizce konuştum. Aradan 10 dakika geçtikten sonra dudaklarımı aşağı büküp soldaki cafelere baktım ve iki bina ilerdeki cafeden çıkan Füsun'u görünce "Yok artık ya!" diye sesimi yükselttim.

Ardından gözüm yanındaki adama kaydı...

Füsun'un elini tuttu. Füsun etrafa baktı ve cilveli bir şekilde gülerek elini elinden çekip omuzuna vurdu. Sonra onun yüzünde oluşan alıngan ifadeye bakıp yükselerek dudaklarını onun dudaklarına bastırdı.

Buradaki en büyük sorun ise bu adamın kesinlikle Emre olmamasıydı...