Met mijn ogen gesloten, luisterend naar mijn eigen ademhaling en de tonen van de melodie, zweverig tussen de woorden en de wereld, verdronken in de zee van klanken, en vooral het getik van de klok die mij keer op keer weer gretig de wereld injaagt. Lieselot heeft wel zes keer opnieuw aan de sleutel gedraaid, ze had nog nooit echt zoiets gehoord. Uiteindelijk was ze het luisteren zat en begon ze verlangend te vertellen over hoe ze geleefd had. Het lijkt wel alsof we allebei al gewend zijn aan het dood zijn. Lieselots verhalen zijn boeiend, maar niet genoeg om me er volledig bij te houden. Mijn gedachten dwalen telkens af naar mijn doodvonnis. Waarom moest ik dood? Hoe wist die auto waar we waren? Maar vooral het meest belangrijk: Waar is mijn zus?
YOU ARE READING
11 minuten
Teen FictionHet is dit keer een Nederlands verhaal dat ik een tijdje geleden ben begonnen met schrijven. Er moet nog veel aangepast en herschreven worden, maar dit is alvast een deel. Het gaat over een meisje dat samen met haar zus in een auto-accident terecht...
