Ik lig op mij bed met mijn ogen die staren naar het plafon. Ik doe mijn ogen dicht en zucht. Waarom, waarom. Dit was het enige die ik aan mezelf vroeg. Alhoewel ik wist niet welke vraag ik mezelf moest stellen. 'Waarom heb ik haar zijn Instagram gegeven?' of 'Waarom heeft zo iets gedaan? Met welke doel? Wat zal ze daarmee nauwelijks kunnen bereiken?' waren vragen die ik me stelde. Toen ik mijn ogen dicht deed, dacht ik aan het begin, met deze vriendin.
Eens samenvatten wat ze zei over haar vriendin, in het begin. "Ik hou van een jongen, die op zich niet van mij houd. Het tweede probleem is dat mijn vriendin ook van hem houdt, ze waren ook samen. Ik heb nu ruzie met deze vriendin, ze is boos op mij. Ik weet niet waarom ze boos is, gevoelens kunnen we niet controleren." dat was het precies. Ze zei dat ze was op een jongen met wie haar vriendin al eens samen was. Ze zei ook dat deze vriendin ook boos op haar was, precies wat ze tegen de jongen zei. "Zeg het niet aan Nihad, anders zal ze boos worden op mij." Pfff, ja ik kan er gewoon van besluiten dat ze zij van hem houdt. Ik zie geen andere mogelijke verklaring. Waarom zou ze nu 'geheimen' doen met iemand die ze niet eens kent? Wat voor zever is dat nu.
Ik heb geen woorden om te zeggen hoezeer het me spijt dat ik haar over die jongen heb gesproken. Maar doordat ik spijt heb gaat het niets oplossen, het gaat me alleen laten overpeinzen en op deze manier gaat het niets oplossen. Nu kan ik gewoon zeker zijn dat ze niets waard is. Een vriendin verraad je toch niet voor een jongen? En zeker niet voor een jongen die je nooit hebt gezien.
YOU ARE READING
Verraadster
Teen FictionEn dit is een waargebeurde verhaal dat ik zelf heb meegemaakt. Zo'n zulke dingen leef je beter niet, maar dat lees wel eens.
