LXI.

13.8K 1K 564
                                    

Selam💜 yine geçmiş ile başlayan bir bölüm kafanız karışmasın :)

Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.


Selam💜 yine geçmiş ile başlayan bir bölüm kafanız karışmasın :)

İyi okumalar💙🦋

**

Kapının açıldığını belli eden ses ile önündeki hesap defterinden kafasını kaldırıp bakışlarını oraya sabitledi. Göz göze geldiği kişiye boş boş baktı. Nedense geldiğine hiç şaşırmamıştı. Yerinden kalkıp, bakışlarına aynı ruhsuz bakışları diken adamın yanına ilerledi. Aynı zamanda alay barındıran sesi ile konuştu:

"Ölmemişsin."

Siyah gözlerini bir saniye bile olsa kırpmayan genci süzdü. Daha derli toplu gözüküyordu. Gözlerinin altı yine mosmor olsa da toparlanmış gibiydi.

"Burada sana güvenip geldim. "

Bars sırıtarak ellerini cebine koydu. Tam karşısına geçti.

"Ben kimim ki bana güveniyorsun? "

Onun yüzüne şaşkınlık oturduğunda daha çok güldü.

"O gece işime burnunu soktuktan sonra bunu mu söylüyorsun? Bu mu senin güvencen?"

Bars bir kaç adım daha yaklaştı. Artık gülmüyordu.

"Adın neydi? "

"Kerem."

Çevresini gösterip konuştu:

"Bak Kerem gördüğün üzere hiç müşterim yok. Ben sana o gece ölmenin çözüm olmadığını söyledim. Beni dinlemeyip evinde intihar etseydin haberim olmazdı. Olsa bile umrumda olmazdı. Bana güvenip buraya gelmişsin gözlerim yaşardı ama bu mekanda ukalalık yapacak herife ihtiyacım yok. Benimle birlikte çabalayacaksan kal yoksa kapı orada. "

Kerem onun otoriter haline hayretle baktı. Kendi gibi zor bir adama, başka bir zor karakter bulaşınca hiç hoşuna gitmemişti.

"Güvence vermediğin sürece nasıl yanında durabilirim? Benimle dalga mı geçiyorsun? "

"Hayatın boyunca hiç bir şey için çabalamadın mı? Çabalamamış biri gibi de durmuyorsun. "

"Kabul etmezsem? "

"Keyfin bilir. Rezil hayatına devam edersin bende yoluma bakarım. Bu işte başarısız da olabilirim O yüzden beni yarı yolda bırakacak birine ihtiyacım yok. "

Kerem yumruklarını sıktı. O sırada personel odasından bir adam çıkıp gülerek yanlarına geldi. Yaka kartında Hakan yazan adam ortamın gerginliğine zıt bir şekilde neşeli bir ses ile konuştu:

Yaşıyoruz İnadına | GAYOù les histoires vivent. Découvrez maintenant