let me love you | parker

2.0 :: i heard kai is here

"Hâlâ aynısın, hiç değişmemişsin..."

Tezgaha yaslanırken ona sadece gülümsemekle yetinmiş ve dolu gözlerine bakmamaya çalışmıştım. O hep duygusal davranırdı ve Kai ile bundan nefret ederdik.

"Senin çocukların mı?" diye sordum kafamı hafifçe uzatarak Stefan'ın oynadığı tahminimce ikiz olan kızlara bakarken. "Evet... Lizzie ve Josie."

"Çok güzeller... Sana benziyorlar." dedim hayranlıkla iç çekerek. Jo'nun bir anne olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.

"Teşekkür ederim..." diye mırıldandı Jo da gülümserken.

Birkaç dakika sonra ise, "Kai'ın burada olduğunu duydum." dediğinde istemsizce kafamı kaldırdım. "Oh... Hayır, aslında değil."

Kaşları hafifçe çatıldı ve sordu. "Birliktesiniz ama, değil mi?" Kafamı iki yana salladığımda bana şaşkınlıkla bakıyordu, inanamamış gibiydi. "Bu... bu çok garip."

"Beni öldürmeye çalışması mı, intikam almak istemesi mi, yoksa onu Hapis Dünyası'ndan kurtarmak istemediğimi düşünmesi mi? Hangisi garip?"

"Aman Tanrım. Sen ciddi misin?" diye sorduğunda "Maalesef." dedim. "Kai sana asla zarar vermez-"

"-di." dedim onu tamamlamak adına. "Sanırım onun için bazı şeyler 1994'te kalmış, Jo."

"Ellie çok üzgünüm. Böyle olacağını hiç tahmin etmemiştim." dediğinde sesindeki tını gerçekten üzgün olduğunu kanıtlıyordu. Jo, bana ve Kai ile olan ilişkime her zaman yardımcı olmuştu, bunun için ona cidden minnettardım.

"Kardeşlerinle maalesef fazlasıyla problem yaşıyorum, hepsi birden beni öldürmeye takıntılı."

"Ne?!" derken elini göğsüne koyup hafifçe öne eğilmişti. "Ellie! Beni öldürmek mi istiyorsun sen?"

"Hayır, kardeşlerin beni öldürmek istiyor."

"Şu durumda bile dalga geçebiliyorsun... Eskiden de böyleydin." diyerek gözlerini devirdi. "Maalesef, Josie. Başka şekilde problemlerimi gizleyemem."

"Gizlemek zorunda değilsin,"

"Evet ama yapıyorum. Çünkü tek derdim o aptal ikizin. Ama maalesef Bay Parker intikam alma huyunu bırakmıyor." derken tırnaklarımı avucuma geçirecek kadar öfkelendiğimi farketmemiştim bile.

Kanayan avuçlarıma göz gezdirdikten sonra bakışlarım yeniden Jo'yu buldu. "Seni cidden öldürmeye çalıştı mı?"

"Evet," derken sesimin titremesine küfürler savurdum. Bundan nefret ediyordum. "Yardıma ihtiyacı olduğunu söyledi ve arkadaşlarımı bile götürdüm. Hiç umursamadan... yaptı, Jo. Tamamlayamayıp bıraksa da, yapamasa da denedi ve en çok üzen tarafı bu."

Dudaklarını birbirine bastırıp beni incelerken bakışlarımı ondan yine kaçırdım. "Ondan kalan yüzük artık yok," dedim kırgınlıkla Bonnie'nin bugün benim için yaptığı yüzükle oynarken.

"Onun için hiçbir şey ifade etmediğimi söyledi. Bir gün beni öpüyor, ertesi gün ise sanki yokmuşum gibi davranıyor."

İlk kez birine olayları toplu bir şekilde anlatmıştım ve rahatladığımı hissediyordum.

"Sen onun her şeyiydin." dediğinde rahatlama hissi bir anda kayboldu ve göğsümdeki baskı hızla arttı.

Jo, iyi olmadığımı farketmiş olmalı ki hemen tezgahtaki sürahiden bir bardak su doldurup bana uzattı. "Onun hakkında konuşmayı bu yüzden sevmiyorum..." dedim saçlarımı geriye atarken. "Sıkıldım artık Jo."

"Kai neden böyle yapıyor bilmiyorum... Ayrıca Olivia ve Lucas'ı hiç anlayamadım, onların seninle derdi ne?"

"Umrumda değil," dedim nefesimi üflemeden önce. "Tek takıldığım nokta Kai."

"Anlayabiliyorum," dedi. "Beni ona götürür müsün? Yani... istersen." diye sordu birkaç saniye sonra da kararımdan emin olmak istermişcesine.

"Arkadaşım götürse?" Onu görmek istemiyordum ve eminim o da beni görmek istemiyordu.

"Olur, elbette. Sorun değil."

Bana sıkıca, 18 yılın acısını çıkarmak istermiş gibi sarıldı. "Seni çok seviyorum, Ellie. Ve biliyorum ki Kai da hâlâ aynı duygulara sahip. Umarım olmanız gerektiği gibi olursunuz." dediğinde neredeyse ağlayacaktım.

"Teşekkür ederim Josie. Ben de seni," Saçlarımı nazikçe okşadı. "Birazdan arkadaşım gelecek, kardeşini bırakmaya gitmişti." diye devam ettim Teresa'yı kastederek.

"Tamam. Teşekkür ederim, umarım tekrar görüşebiliriz."

yine erkekLSÖXÇSÇXWŞFLWİthisŞSÖXİWÖDŞgurlŞAÖXŞSLSŞWĞSŞWĞDŞWĞDĞWĞDĞWĞDĞELCŞWMFŞWÖDŞWKPFWLPFWŞĞFLWF
rosesasuga